از نخستین گام های لازم در فرایند جنگ وصلح دشمن شناسی است. زیرا در نبود شناخت دقیق از دوست ودشمن حقیقی است که هیچ گونه طرح و استراتیژی در زمینه جنگ یا صلح نمی تواند موفق عمل کند. طبیعی است که دولت افغانستان از ملت افغانستان نمایندگی می کند و هر آنکه دشمن دولت و نظام کنونی است دشمنان مردمان این آب و خاک نیز می باشند. اما مشکل این جا است که گاهی دولت مردان افغانستان بگونه ی سخن می گویند که برای مردم افغانستان شناخت دوست و دشمن دشوار می شود و دشمنان مردم از این فرصت برای تخریب و کشتار بیشتر استفاده می کنند، این خود فرایند جنگ و صلح را با پیچیدگی های بیشتر مواجه می سازد.

رئیس جمهور در بیانیه‌ای اخیر رادیویی اش خطاب به طالبان نکات مهمی را یاد آوری کردند از جمله ایشان یکبار دیگر به طالبان خطاب کرده گفت اگر مسلمان و افغانستانی هستید، تفنگ و اهداف بیگانگان را رها کرده و از هموطن‌کشی و مسلمان‌کشی دست بردارید. هر زمان که ما در افغانستان گام‌های موفقی را برای حفظ حاکمیت ملی، رفاه و آسایش مردم و اتکا به خویش بر می‌داریم، طالبان عملی را انجام می‌دهند تا تفرقه و تشنج در کشور بیشتر شود و مشکلات جاری ادامه یابد. وی می گوید: در این اواخر ما برای حاکمیت ملی و تامین بیشتر صلح در افغانستان گام موفق دیگری را برداشتیم، مسوولیت اداره زندان بگرام به دولت افغانستان منتقل شد و تعداد زیادی از زندانیان بی‌گناه طالبان و افرادی که به نام طالبان زندانی شده بودند از بگرام و دیگر زندان‌ها آزاد شدند. اما در مقابل این عمل انسانی، طالبان حادثه دردناک فراه را آفریدند.

اقدامات خشونت آمیز و مرگبار مخالفان مسلح در پاسخ به اقدامات سازنده حکومت به روشنی نشان میدهد که این گروه ها نه به سرنوشت افغانستان و مردمش اهمیتی می دهند و نه به آموزه های دینی و اسلامی پای بندند. بلکه همواره سعی می کنند آسایش و ارامش مردم افغانستان را به هم زده و با دهشت افکنی زمینه ها و بسترهای ویرانی افغانستان و تباهی مردمش را بیشتر فراهم نمایند. در این صورت دشمنان حقیقی افغانستان و مردمش همین گروه های مخرب و مخالف صلح  و ثبات در کشور اند و طالبان اگر به گفته رئیس جمهور از این گروه ها جدا اند لا اقل اگر از آنان بیزاری نجسته و جدا نمی شوند خود را از چنین اعمال غیر انسانی و اسلامی مبرا کنند. اما سخنگوی طالبان رسما مسئولیت عملیات ولایت فراه را به عهده می گیرد.

حال پرسش اساسی این است که چرا رئیس جمهور و برخی مقامات دیگر حکومت بعضا موضع دیگری در برابر این گروه ها دارد و می گویند ما در صدد نابود سازی دشمنان مردم افغانستان نیستیم. رییس جمهور در گفتگو با شبکه الجزیره به صراحت اعلام کرده است که او نمی خواهد طالبان را ازبین ببرد.  آقای کرزی در این گفتگو تاکید می کند که مبارزه با طالبان از اهداف حکومت او نیست  اقای کرزی در این گفتگو می گوید "ما هرگز پلان نداشتیم که طالبان را از بین ببریم، نه من، نه مردم افغانستان، نه حکومت افغانستان. لحظه‌ای که مرا رئیس دولت موقت افغانستان اعلام کردند، من عفو کامل برای طالبان اعلام کردم، از رهبری آنها گرفته تا هر کس دیگر در این گروه.”  این گفتگو حامد کرزی چند روز قبل از حمله خونبار طالبان به اداره سارنوالی ولایت فراه صورت گرفته است، حمله ای که در نتیجه آن، 56 تن کشته و بیش از صد نفر دیگر زخمی شده اند.  بیشتر قربانیان، غیرنظامیان و ماموران دولتی در ولایت فراه بودند.  مسئولیت این حمله را طالبان به عهده گرفته است.

رییس جمهور می گوید که او تلاش می کند که طالبان را دوباره بخشی از افغانستان سازد و بازهم او را برادر خطاب می کند.

در مقابل طالبان همواره، درخواست حکومت افغانستان مبنی بر مذاکره را رد کرده اند.  اما باز هم رئیس جمهور ، از ملا عمر رهبر طالبان خواسته است تا در انتخابات ریاست جمهوری خود را نامزد کند.  کارشناسان می گویند که سیاست های حامد کرزی، جامعه جهانی در افغانستان و مردم این کشور را سردرگم کرده است و پس از یازده سال، مصرف و تلفات انسانی، نیروها ی خارجی بدون دست آورد مهم مجبور به ترک افغانستان شده اند. این نیروها در حالی مجبور به ترک افغانستان می شوند که طالبان بقول رئیس جمهور با کشتار جمعی و مطابق با اهداف بیگانگان، از تامین صلح در افغانستان جلوگیری می‌کنند تا جنگ و ترور در کشور ما ادامه یابد.

در ده سال گذشته تجربه نشان داده است که به هر میزان که کرنش و نرمش در برابر این گروه های مخالف مسلح بیشتر شده است بر میزان خشونت ها نیز افزوده شده است. اکنون نیز این کشتارهای دسته جمعی درکابل، خوست و فراه برای کسب امتیاز بیشتر و تامین اهداف حامیان این گروه ها در بیرون از  مرز های این کشور است. رییس جمهور خطاب به طالبان می گوید اگر افغانستانی و مسلمان هستید، دست از این کشتارها بردارید و به آغوش وطن بازگردید. طالبان در قبال این درخواست، حملات انتحاری خود را افزایش می دهند تا بگویند نه ما از مسلمانی چیزی می دانیم نه به مردم افغانستان اهمیت می دهیم.

در این میان برخی مقامات ارشد حکوت نظر دیگری دارند از جمله مشاور امنیت ملی افغانستان در سخنرانی خود در مرکز مطالعات استراتژیک کابل در همین رابطه می گوید کسی که خون ملت افغانستان را بریزد، دشمن است و من این طالبان خونریز را همیشه دشمن خطاب کرده و بر این نظر باقی خواهم ماند. اما برخی مواضع رئیس جمهور بگونه ای ست که به طالبان مشروعیت داده و آنانرا به رغم تمامی جنایت های شان دوست و برادر خطاب می کند. پرسش هر شهروند افغانستان از رئیس جمهور این است که چرا طالبانی که دست آنها به جنایت آغشته است و هزاران خانواده را داغدار کرده اند، برادر خطاب شده و مرز درستی میان دوست و دشمن کشیده نمی شود. آیا مردم افغانستان می تواند همه دشمنی های طالبان را فراموش کنند؟

التبه ممکن است رئیس جمهور و مقامات ارشد حکومت اطلاعاتی در اختیار داشته باشند که حاکی از عزم جدی بخش های از طالبان به جلو گیری از کشتار و خونریزی در کشور بوده و تمایل آنان به صلح و ثبات را ثابت سازد. چنانچه روز گذشته سخنگوی وزارت خارجه اعلام کرد که طالبانی که خواهان پیوستن به روند صلح اند تهدید و کشته می شوند. اما این اطلاعات باید بصورت شفاف در اختیار جریان های سیاسی و رسانه های آزاد و در نهایت در اختیار مردم افغانستان قرار گیرد تا مردم در تشخیص دوست و دشمن دچار مشکل نگردد و مهمتر از همه اینکه روحیه نیروهای مسلح افغانستان در جنگ تخریب نگردد.

موضع گیری های چند پهلو و مبهم در برابر طالبان شرائط بسیار پیچیده و تلخی را در کشور رقم زده است و بیم آن می رود که تداوم این روند مشکلات و چالش های امنیتی افغانستان را بیش از پیش افزایش دهد. مردم باید بدانند که کدام بخش از گروه های مخالف مسلح علاقمند به صلح اند و کدام بخش به دهشت افکنی و کشتار ادامه می دهند و تلاشهای صلح افغانستان در چند سال اخیر چه نتایج عملی و ملموسی را در پی داشته است. ولی متاسفانه موضع گیری های متناقض مقامات کشورمان هم مردم و هم قوای بین المللی را دچار سردرگمی نموده و از آینده افغانستان نا امید می سازد. بایسته است بعد از این در تمامی موضع گیری ها و اظهار نظر های مقامات کشور مان دقت بیشتری صورت بگیرد.