صاحب امتیاز: محمد رضا هویدا

مدیر مسوول: محمد هدایت

سر دبیر: حفیظ الله زکی

جمعه ۱۰ حمل ۱۴۰۳

دانلود صفحات امروز روزنامه: 1 2 3 4 5 6 7 8

ناتو و تقویت جبهۀ جنگ در کنار تلاشهای صلح

-

ناتو و تقویت جبهۀ جنگ در کنار تلاشهای صلح

روز گذشته سرمنشى عمومى ناتو در بروکسل اعلام کرد که افزایش فشارها بر مخالفان مسلح می تواند به راه حل سیاسی در افغانستان کمک کند و مخالفان مسلح را وادار به کنار گذاشتن سلاح و پیوستن به روند صلح نماید. راسموسن، در جريان اين نشست به مسائل انتخابات پیشرو در افغانستان نیز بدلیل افزایش نا امنی ها در کشور اشاره کرده گفت تا زمان برگزارى انتخابات، تمام امور امنيتى افغانستان به نيروهاى افغان سپرده مي شود؛ اما آنها آماده اند که در صورت نياز و خواست دولت افغانستان، همکارى امنيتى نمايند. البته وی با اذعان به اینکه انتخابات، مسئله داخلى افغانستان است بر شفافيت و عادلانه بودن انتخابات تاکيد کرد و افزود که جامعۀ بين المللى، از اين انتخابات حمايت مى کند.

به نظر می رسد ناتو استراتیژی قبلی خود در افغانستان را بعد از این نیز دنبال خواهد کرد از سخنان سرمنشی ناتو چنین بر می آید که این سازمان به تقویت جبهه جنگ در کنار تلاشهای صلح می اندیشد. البته صلح با مخالفان مسلح نیز از جانب ناتو تنها در صورتی امکان پذیر است که طالبان شرائط تعیین شده از قبل مبنی بر احترام گذاشتن به ارزشهای جدید و پایبندی به قانون اساسی افغانستان را بپذیرند. سرمنشى ناتو، در مورد پروسۀ صلح گفت که طالبان بايد در اين پروسه دخيل شوند و براى اين کار، شرايط از قبل وضع گرديده است. به گفتۀ وى طالبان بايد از خشونت دست بکشند، قانون اساسى افغانستان را بپذيرند و به حقوق زنان احترام داشته باشند. سرمنشی ناتو  اما می گوید من فکر می کنم که برای تسهیل پروسه صلح در افغانستان فشار نظامی هم باید حفظ شود بااینکار مخالفان مسلح درک خواهند کرد که آنها از میدان جنگ نفع نخواهند برد.

با توجه به این سخنان سرمنشی ناتو تشدید حملات طالبان در ماه های اخیر می توان پیش بینی کرد که افغانستان آبستن خشونت های بیشتر در سالهای آینده خواهد بود. زیرا طالبان از پذیرش بار مسئولیت جنگ شانه خالی کرده و دولت افغانستان را عامل و مسبب جنگ معرفی می کنند. پیش از این نماينده طالبان مسلح، در اجلاس پاريس اعلام کرده بود «به جای جنگ، بايد گفتگوی صلح صورت بگيرد؛ اما حکومت افغانستان ايجادکنندۀ مشکلات در مقابل پروسۀ صلح است»  طالبان در حالی دولت افغانستان را متهم به جنگ افروزی می کند که دولت افغانستان در یک دهه گذشته بیشترین تلاشهای ممکن در راستای صلح را انجام داده و در این راستا متحمل سنگین ترین هزینه های جان و مالی نیز شده است. از سوی در این سالها بیشترین امتیازات ممکن نیز از جانب دولت افغانستان به هدف تامین صلح برای مخالفان مسلح داده شده است. اما طالبان آشکارا در اعلامیه های رسمی شان دولت را عامل تداوم جنگ معرفی کرده و بر خشونت آفرینی های خود چشم می پوشند.

طالبان آشکارا اعلام کرده اند که آنان برای توازن قدرت سياسى در افغانستان و از همه مهمتر ايجاد قانون اساسی جديد می جنگند و باید این خواسته آنان تامین شود. براستی چگونه می توان در چنین حالتی به نتیجه بخش بودن تلاشهای صلح امیدوار بود؟ این نشان می دهد که طالبان به تصاحب کامل قدرت می اندیشند آن هم نه از طریق مبارزات دمکراتیک و قانونمند. چنانچه این گروه در دوران حاکمیت خود بر بخش های از کشو قانون اساسی مبتنی بر خواست و اراده مردم تدوین نکردند و اصلا چنین چیزی برای طالبان اهمیتی نداشت که اکنون داشته باشد. طالبان برداشت ها و تفسیر های خود از قرآن وسنت را قانون دانسته  و بر همگان تحمیل می کنند و حاضر اند خود و دیگران را بخاطر آن بکشند. به همین دلیل آنان قانون اساسی فعلی که با قاطبه ارای علمای کشور و مردم مسلمان افغانستان تایید شده و در آن به صراحت آمده است که هیچ قانونی در افغانستان نمی تواند خلاف اصول و اساسات اسلام باشد را قبول ندارند و مطابق برداشت خود از اسلام که تامین کننده منافع گروهی شان باشد نمی دانند.

بنا براین مصالحه با چنین گروه های تقریبا محال است و شاید به همین دلیل مقامات ناتو راه دیگری غیر از کوتاه آمدن و امتیاز دادن به این گروه را پیشنهاد می کنند و سرمنشی ناتو می گوید باید فشارها بر چنین گروه های افزایش یابد تا آنان از این طریق وادار به مذاکره شوند. سیاستی که در یک دهه گذشته نیز از سوی آمریکا و ناتو در افغانستان دنبال می شد. اما اگرچه مقامات ناتو بر افزایش فشارها تاکید می کنند ولی به نظر می رسد حل این مسئله که چرا مخالفان مسلح حاضر نیستند سلاح ها را کنار گذاشته و از تداوم جنگ و خشونت در افغانستان جلوگیری نمایند، آنچنان دشوار است که ده سال آزگار دولت مردان کشور ما و حامیان بین المللی آن نتوانسته اند پاسخ روشن و درخور آنرا بیابند که اگر یافته بودند اکنون جنگ و خشونتی در افغانستان وجود نداشت.

به باور نگارنده عوامل اصلی بحران جنگ در افغانستان را باید هم در درون کشور و هم در بیرون از مرز های افغانستان جستجو کرد. امری که در سخنان روز گذشته راسموسن نیز روی آن تاکید شده بود. سرمنشی ناتو می گوید که برای تامین و تحکیم ثبات در افغانستان به همکاری مثبت همسایه های آن کشور نیاز است.  او گفت جنگ فرسایشی که در افغانستان جریان دارد تنها از طریق نظامی قابل حل نبوده و برای تامین صلح و ثبات در این کشور باید همهء اطراف درگیر به گونه ی صادقانه همکاری کنند. این درحالیست که حکومت افغانستان با اصرار بر امتیاز دهی به مخالفان مسلح و تشکیل جرگه ها، نشست ها، کمسیون ها،  و شوراها درداخل کشور بیشترین تلاش های خود را بر ریشه یابی عوامل داخلی متمرکز ساخت و همین مسئله باعث غفلت از یک سری عوامل بسیار مهمتر و تاثیر گذار تر در بیرون از مرزهای افغانستان گردید. سرنوشت جنگ و صلح در افغانستان با بسیار از مسائل دیگر در سطح منطقه و جهان گره خورده است که نادیده انگاشتن این مسائل و فاکتور های موثر در تحولات افغانستان ما را از سر منزل مقصود ثبات دور و دور تر خواهد ساخت.

در پایان باید گفت با توجه به آنچه گفته آمد و بادرک شرائط حساس افغانستان و واقعیت ها و عینیت های ملموس جنگ در این کشور، نه آمریکا و ناتو و نه سایر کشور های که در افغانستان نیرو دارند به تنهایی قادر به پایان دادن جنگ نیستند. از سوی دیگر تداوم جنگ پر هزینه افغانستان نیز با توجه به مشکلات اقتصادی جهان بویژه آمریکا و اروپا، چالش آفرین و مشکل ساز است. پایان جنگ در افغانستان تنها در صورتی ممکن خواهد بود که دولت وملت افغانستان به شمول حامیان اصلی آن در بیرون از مرزهای این کشور بادرک درست از واقعیت ها و عینیت های منطقه و جهان به سمت یک نوع تلاش و همفکری فراگیر برای پایان دادن جنگ حرکت نمایند. تنها در این صورت است که می توان به پایان خشونت ها در افغانستان امیدوار بود. ولی طرفهای جنگ درافغانستان از جمله طالبان باید بپذیرند که خود و هموطنان شان قربانیان اصلی این جنگ اند بنا بر این آنان باید بیش از دیگران برای پایان دادن جنگ تلاش نمایند.

دیدگاه شما