چندی پیش رسانه ها از دیدار هیئت گروه طالبان با مقامات امنیتی ایران خبر دادند. به دنبال آن سفارت ایران در کابل سفر هیئت سیاسی طالبان به ایران را رد کرد و دو باره طالبان و برخی رسانه های پاکستانی، سفر هیئت سیاسی طالبان به ایران را تایید کردند. این مسئله برای افغانستان و ایالات متحده آمریکا مهم می نماید. اهمیت این مسئله برای افغانستان از آنجا است که با نزدیک شدن سال 2014 و خروج نیرو های بین المللی، نیرو های مخالف مسلح دولت حرکت های سیاسی به منظور سامان دهی و برنامه ریزی برای بعد از 2014 انجام می دهد. اقدامات گروه طالبان به عنوان قدرتمندترین گروه مخالف دولت در عرصه داخلی و خارجی تا حدودی متفاوت بوده است. از طرف دیگر نزدیک شدن گروه طالبان به ایران و برخی کشور های دیگر زنگ خطر برای ایالات متحده آمریکا نیز می باشد. در این نوشتار تلاش می شود که رفتار های گروه طالبان، سیاست های این گروه در داخل و خارج کشور را مورد بررسی قرار داده و حرکت های سیاسی این گروه را با توجه به وضعیت دولت افغانستان مورد بررسی قرار دهد.

قبل از بررسی آن ضرور می نماید که نگاهی به چگونگی شکل گیری گروه طالبان بیاندازیم.گروه طالبان تا سال 1994 وجود نداشت در 12 اکتبر 1994 این گروه به موضع فرماندهان مجاهدین در شهرک سپین بولدک حمله کرد. بعد از آن کاروانی از کالا های تجارتی پاکستان راهی آسیای میانه شد و در بین سپین بولدک و قندهار مورد تاراج قرار گرفت. طالبان برای بدست آوردن اموال کاروان تجارتی پاکستان وارد عمل شد. این اولین اقدامات گروه طالبان در سال 1994 بود. این گروه رفته رفته نیرومند شد و طرفداران زیادی در افغانستان پیدا کرد. این گروه در نهایت نیرو های مجاهدین را شکست داده و حکومت امارت اسلامی به وجود آورد.در این مدت امارت اسلامی در عرصه داخلی تاکید بر شریعت به جایی قانون داشت و تلاش می کرد که شریعت اسلامی با قرائت بنیادگرایانه خود را پیاده نماید. همه سیاست های داخلی شان بر محور شریعت معنی و مفهوم می یافت. در عرصه خارجی روابط گسترده نداشت.تنها با پاکستان، عربستان و برخی کشور های دیگر عربی رابطه خوب و حسنه داشت.این گروه بیشترین حمایت از طرف کشور های عربی و برخی کشور های همسایه افغانستان می شد. امارت اسلامی طالبان با حمله ایالات متحده آمریکا و سازمان اتلانتیک شمالی(ناتو) در سال 2001 میلادی سقوط کرد.

طالبان از سال 2001 میلادی تا زمان شکل گیری شورای عالی صلح به عنوان دشمن اصلی دولت افغانستان قلمداد می شد.اما از زمان شکل گیری شورای عالی صلح گروه طالبان به مذاکره فرا خوانده شد و رفتار ها و کنش های دولت در قبال این گروه تا حدودی زیادی تعدیل شد. یعنی رفتار ها و واکنش ها خصمانه صورت نمی گرفت.بعد از شکل گیری شورای عالی صلح به منظور مذاکره با طالبان این گروه در بسی مواقع این گروه از طرف رئیس جمهوری، برادر خطاب شدند.با وجود تلاش های دولت افغانستان به منظور کشاندن طالبان به میز مذاکره اما این گروه حاضر به گفتگو و مذاکره با دولت نشد.دولت افغانستان نیز توجه به اظهارات طالبان ننمودند و بسیاری از سران این گروه را از زندان ها آزاد نمودند. اما با مطرح شدن خروج نیرو های بین المللی در سال 2014 میلادی فعالیت این گروه نیز بیشتر شد. گروه طالبان در داخل افغانستان فعالیت های خشونت آمیز خود در قبال دولت و نیرو های بین المللی را بیشتر کردند.از زمان مطرح شدن خروج نیرو های بین المللی و نزدیک شدن سال 2014 میزان خشونت ها از طرف این گروه بیشتر شده است. بنابراین می توان رابطه‏ای میان رفتار های طالبان و خروج نیرو های بین المللی برقرار کرد. افزایش رفتار های خشونت آمیز طالبان را می توان در این راستا تبیین کرد که طالبان با این رفتار های خود می خواهد این پیام را به دولت و جامعه جهانی انتقال دهد که بعد از خروج نیرو های بین المللی قدرت سیاسی را دوباره بدست خواهد گرفت. بنابراین گروه طالبان قدرت نمایی کند.

حرکت های طالبان را به این خاطر می توان قدرت نمایی خواند که این گروه در ولایات متخلف کشور نیرو های داخلی و خارجی را مورد حمله قرار داده است.این حرکت ها به این معنی است که طالبان در ولایات مختلف حضور دارد و بعد از سال 2014 دولت را از ولایات مختلف مورد حمله قرار می دهد.بنابراین رفتار های گروه طالبان در داخل افغانستان با قدرت نمایی ادامه خواهد یافت.

حرکت های سیاسی طالبان در عرصه خارجی نیز پیام های برای دولت و نیرو های بین المللی دارد.باز کردن دفتر سیاسی در قطر به معنی برقراری روابط با کشور های عربی می باشد. برقراری روابط با آنها بدون شک در راستای جلب اعتماد آن ها برای کمک می باشد.کشور های عربی به خاطر تسلط گفتمان بنیاد گرایی بر دولت و سازمان های مختلف شان گروه طالبان را کمک خواهد کرد. بنابراین گروه طالبان به احتمال زیاد کمک های مالی و نظامی کشور های عربی را جلب خواهد کرد.

نزدیک شدن این گروه به ایران به این معنی است که گروه طالبان موانع خارجی کسب قدرت سیاسی در افغانستان را هموار می سازد.این مسئله از انجا قابل فهم است که دولت ایران با امارت اسلامی طالبان دردوره حاکمیت طالبان رابطه پر تنش داشته است. مخالفت ایران با طالبان می تواند مشکل جدی برای طالبان بعد از سال 2014 به وجود آورد برای همین است که طالبان به ایران سفر نموده است با مقامات ایرانی دیدارکرده است.پذیرفته شدن هیئت گروه طالبان از سوی مقامات ایرانی به این معنی است که این گروه از طرف دولت ایران به رسمیت شناخته شده است. بنابراین طالبان در آینده کمک های از ایران دریافت خواهد کرد.

سفر هیئت طالبان به ایران پیام جدی برای ایالات متحده آمریکا دارد. ایران با پذیرفتن گروه طالبان این پیام را به ایالات متحده آمریکا انتقال می دهد که در صورت ایجاد پایگاه های دائمی در افغانستان از طریق گروه طالبان مورد پایگاه های دائمی را مورد حمله قرار خواهد داد. بنابراین سفر هیئت طالبان و پذیرفته شدن آنها از سوی مقامات ایرانی تهدیدی برای آمریکا در صورت ایجاد پایگاه های دائمی در افغانستان می باشد.این دیدار پیام برای دولت افغانستان نیز داشته است. دولت افغانستان اگر به ایجاد پایگاه های دائمی با ایالات متحده آمریکا موافقت کند افغانستان میدان نبرد غیر مستقیم ایران با آمریکا خواهد بود.

در پایان باید گفت که دولت افغانستان تا سال 2014 با توجه به اقدامات و حرکت های گروه طالبان و با توجه به حضور نیرو های بین المللی باید گروه طالبان را تضعیف نماید.دولت اگر بر سیاست های که از طریق شورای عالی صلح دنبال می شود تاکید نماید بدون شک موجودیت نظام سیاسی افغانستان بعد از سال 2014 در خطر خواهد افتاد.افغانستان همچنین باید تلاش نماید در عرصه خارجی روابط خود را گسترش داده و اعتماد کشور های همسایه را جلب نماید. تا زمانی که دولت اقدامات به منظور تضعیف گروه طالبان در داخل انجام ندهد و اعتماد کشور های همسایه جلب ننماید طالبان قدرتمند تر خواهد شد.