قرار است سومین انتخابات ریاست جمهوری در 16 حمل 1393 سال آینده برگزار گردد. تحلیل گران و کارشناسان مسائل سیاسی افغانستان موانع و چالش های جدی فراروی انتخابات ریاست جمهوری دانسته اند. یکی از موانع جدی نبود امنیت در بخش های مختلف کشور می باشد. چندی پیش پروسه ثبت نام کارت رأی دهی از سوی کمیسیون مستقل انتخابات آغاز شد، این کمیسیون گفته بود که به خاطر عدم امنیت در مناطق از کشور و تهدید گروه های مخالف مسلح دولت در بخش های از کشور نمی تواند کارت رأی دهی توزیع نماید. این کمیسیون بار ها نگرانی خود را از نبود امنیت اظهار نموده بود. وزارت داخله اما؛ اعلان نموده است که برنامه امنیتی انتخابات ریاست جمهوری به کمیسیون مستقل انتخابات ارائه داده است. سخنگوی این وزارت گفته است که مطابق درخواست کمیسیون مستقل انتخابات برای 6845 مرکز رأی دهی تدابیر امنیتی گرفته می شود. صدیق صدیقی همچنین گفته است که بخش های از ولایت غزنی، هلمند و نورستان در دست گروه های مخالف مسلح دولت می باشد که تا ده ماه آینده تلاش می کند آن مناطق را از دست نیرو های مخالف بگیرد و زمینه مشارکت مردم در انتخابات را فراهم نماید. سخنگوی غیر نظامی ناتو نیز گفته اند که اگر دولت افغانستان خواستار کمک در راستای تامین امنیت انتخابات گردد با نیرو های امنیتی افغانستان همکاری خواهد کرد.

ارائه برنامه امنیتی انتخابات ریاست جمهوری از سوی وزارت داخله به کمیسیون مستقل انتخابات و همچنین معرفی شدن اعضای کمیسیون مستقل انتخابات امیدواری ها را مبنی بر برگذاری سومین انتخابات ریاست جهموری به وجود آورده است. قبل از این برخی از احزاب و گروه های سیاسی نگران بودند که رئیس جمهوری با برگذاری لوی جرگه در صدد ثبیت قدرت خود می باشد. اما پیش رفت های صورت گرفته در راستای برگذاری انتخابات امیدواری ها را خلق کرده است.

سومین انتخابات ریاست جمهوری از جهات نقطه عطف در تاریخ سیاسی افغانستان است. تیم حاکم بدون شک اهمیت این انتخابات را درک نموده است. در صورت برگزار نشدن انتخابات به هر دلیلی بدون شک اسم نخبگان حاکم به عنوان خائن در تاریخ ثبت خواهد شد. همین مسئله باعث می شود که تیم حاکم در برگزاری انتخابات ریاست جمهوری تلاش نماید. بنابراین انتخابات ریاست جمهوری برگزار می شود. سوال این است که آیا برنامه امنیتی ارائه شده از سوی وزارت داخله می تواند چالش امنیتی فراروی انتخابات را برطرف نماید. آیا توان حرفه‏ ای نیرو های امنیتی افغانستان به شمول پلیس و اردو به اندازه است که بتواند در برابر نیرو های مخالف مسلح دولت ایستادگی نماید و زمینه مشارکت سیاسی تمام شهروندان افغانستان در تمام ولایات را فراهم نماید.

ناگفته نباید گذاشت که برنامه امنیتی انتخابات ریاست جمهوری در حالی اعلان شده است که چندی پیش وزارت دفاع افغانستان گفته بود که امسال سال خونین برای نیرو های امنیتی افغانستان بوده است. تلفات نیرو های امنیتی نسبت به سال گذاشته افزایش یافته است. سال خونین نیرو های امنیتی به معنی سازماندهی مجدد نیرو های مخالف مسلح دولت است. آن ها با انتقال مسئولیت های امنیتی از نیرو های بین المللی به نیرو های افغانستان و با نزدیک شدن انتخابات ریاست جمهوری در صدد وارد کردن فشار بیشتر بر حکومت افغانستان است. همچنین سال خونین برای نیرو های امنیتی به معنی پایین بودن توان حرفه ای نظامیان افغانستان نیز می باشد. همین مسئله این سوال را در اذهان خلق می کند که آیا نیرو های امنیتی در وضعیت کنونی قادر به تامین امنیت انتخابات خواهد بود. بدون شک نیرو های امنیتی به تنهایی قادر به تامین امنیت تمام مراکز رأی دهی نخواهد بود. زیرا تلفات نیرو های امنیتی بیانگر این است که گروه ها و نیرو های مخالف مسلح دولت دست به سازماندهی مجدد زده است. بنابراین دولتمردان افغانستان باید از نیرو های بین المللی برای تامین امنیت انتخابات کمک بخواهد. اگر چه سخنگوی غیر نظامی ناتو گفته است که اگر دولت افغانستان از آن ها بخواهد در تامین امنیت انتخابات با نیرو های امنیتی افغانستان همکاری کند، آن ها نیرو های امنیتی را کمک خواهد کرد. بنابراین برای یک انتخابات شفاف و سالم نیازمند برطرف نمودن چالش های امنیتی می باشیم که دولت باید از نیرو های ناتو در تامین امنیت کمک بخواهد.

مسئله که مایه نگرانی است، این است که نیرو های مخالف مسلح دولت در مدت بیش از دو سال تلاش شورای عالی صلح و کشور های بین المللی حاضر به گفتگو و مذاکره با دولت افغانستان نشد. این مسئله بیانگر این است که نیرو های مخالف مسلح دولت و به خصوص گروه طالبان با دولت افغانستان مخالفت خود را ادامه خواهد داد. گروه طالبان از بیشترین توان خود به منظور جلوگیری از مشارکت سیاسی مردم استفاده خواهد کرد. زیرا مشارکت سیاسی مردم در انتخابات به معنی، نفی خشونت و طرد شدن گروه های طالبان و دیگر گروه های دهشت افکن می باشد. گروه طالبان برای طرد نشدن تلاش خواهد کرد تا میزان مشارکت سیاسی مردم را کاهش دهد. برگزاری انتخابات با مشارکت گسترده مردم به معنی شکست گروه های دهشت افکن و ترور نیز می باشد.

مسئله مهم دیگر این است که امنیت رابطه مستقیم با شفافیت و سالم بودن انتخابات دارد. یعنی به میزانی که امنیت مراکز رأی دهی تامین باشد به همان میزان پروسه انتخابات و رأی دهی شفاف خواهد بود. در این صورت کاندیدان انتخابات ریاست جمهور هیچ کدام نمی تواند در نتیجه انتخابات دست برد بزند. بنابراین انتخابات شفاف و عادلانه برگزار خواهد شد. این مسئله ای است که دغدغه تمام نهاد های ملی و بین المللی در افغانستان می باشد.

شفاف بودن و عادلانه برگذار شدن انتخابات باعث می شود که مشروعیت نظام سیاسی بالا رفته و در تدوین و اجرای سیاست ها و خط مشی های خود قدرتمندانه عمل نماید. کشور های منطقه و جهان نیز از نظام سیاسی حمایت خواهد کرد. زیرا انتخابات با مشارکت سیاسی گسترده منجر به نظام سیاسی مردم سالار می گردد. نظام سیاسی مردم سالار مقبولیت جهانی یافته و به همین خاطر کشور های بین المللی از چنین نظامی حمایت خواهد کرد. بنابراین دولت می تواند خط مشی ها و سیاست های خود را بدون موانع و چالشی داخلی و بین المللی تدوین و اجرا نماید.

در نهایت باید گفت که امنیت مهمترین و اساسی ترین مسئله در برگزاری انتخابات است. نیرو های امنیتی افغانستان ممکن است بتواند امنیت تمام مراکز رأی دهی را تامین نماید اما به خاطر شفافیت، عادلانه بودن و سالم بودن انتخابات ضرور است که از نیرو های بین المللی حاضر در افغانستان بخواهد که در تامین امنیت افغانستان نیرو های امنیتی افغانستان را کمک نماید. بدون کمک نیرو های بین المللی ممکن است گروه طالبان مناطق را در دست گرفته و باعث شود که در مناطقی انتخابات برگزار نگردد. این مسئله بدون شک ضربه ای به مشروعیت انتخابات خواهد زد. زیرا با عدم شرکت برخی از مناطق سراسری بودن انتخابات زیر سوال می رود. در عین حال یکی از عنصر های جدی انتخابات که سراسری و عمومی انتخابات که در قانون اساسی آمده است زیر سوال می رود. به خاطر برگزار شدن انتخابات معیاری نیازمند بسیج تمام نیرو های امنیتی هستیم و نیازمند کمک نیرو های بین المللی در تامین امنیت انتخابات می باشیم.