• دو عضو خانواده یک سناتور در غزنی کشته شدند. معاون والی غزنی به خبرگزاری بخدی گفت: "این حمله روز گذشته در ولسوالی مقر، در منطقه موسوم به للم، در مسیر شاهراه کابل- غزنی به وقوع پیوسته است. گفته می شود هدف اصلی مخالفین کشتن خانم رحیمی عضومجلس سنای کشور بوده است که بجای آن داماد و پسر این عضو سنا هدف قرار گرفتند.
• "بنابه گزارش همین خبرگزاری هفته گذشته، خانم خیرزاد نماینده مردم نیمروز در مجلس سنا که همراه خانواده خود سفر می‌کرد، نیز مورد سوءقصد قرار گرفت که در نتیجه این عضو سنا زخمی شد.
• یک عضو ولسی جرگه از سوی افراد مسلح ناشناس در غزنی ربوده شد. یک مقام امنیتی در غزنی که خواست نامش در خبر ذکر نشود با تایید این رویداد به خبرگزاری بخدی گفت: "فریبا کاکر، نماینده مردم قندهار به همراه دو فرزندش، در مسیر شاهراه قندهار – غزنی از سوی افراد مسلح ناشناس ربوده شده است". بربنیاد همین خبرگزاری پیشتر از این، طالبان بالای موتر بی بی حاجی روح گل خیر زاد سناتور ولایت فراه، در شاهراه کابل – قندهار حمله کردند. در نتیجه این حمله این سناتور زخمی و یک دختر و یک محافظش کشته شدند.
• مقام‌های محلی ولایت غزنی می‌گویند که پولیس غزنی، شب گذشته هشت جسد را که به ضرب گلوله به قتل رسیده بودند از مربوطات مقر ولایت غزنی پیدا کردند. معاون والی غزنی با تایید این رویداد به خبرگزاری بخدی گفت: "این اجساد، از نزدیکی منطقه ای موسوم به بهاءالدین در ولسوالی مقر غزنی و در مسیر شاهراه کابل ــ قندهار پیدا شده است". این خبرگزاری می افزاید شاهراه کابل- قندهار از نا امن‌ ترین شاهراه‌ها در کشور به شمار می‌رود و اخیراً شاهد نا آرامی‌های زیادی بوده است. باشندگان غزنی می‌گویند که در ایام عید فطر دست کم سی نفر از کارمندان دولتی توسط گروه طالبان ربوده شده اند.
• مقام‌های محلی ولایت بغلان در شمال کشور می‌گویند صبح روز چهارشنبه 23/5/92 موتر حامل محافظان احمد شاه رمضان، نماینده مردم بلخ در ولسی جرگه با ماین کناره جاده برخورد کرده است. سخنگوی قوماندانی امنیه ولایت بغلان با تائید این رویداد به خبرگزاری بخدی گفت: "صبح امروز(چهارشنبه) موتر حامل محافظان احمد شاه رمضان، عضو مجلس نمایندگان در مسیر شاهراه بغلان - کابل در حرکت بوده که با ماین کنار جاده برخورد کرده است". او می‌گوید که در این انفجار دو محافظ این عضو مجلس نمایندگان کشته و سه تن دیگر زخمی شدند. گفته می شود که پیشتر نیز، افراد مسلح ناشناس بالای کاروان موترهای اسدالله شیرزاد، قوماندان امنیه ولایت بغلان حمله کرده بودند. قوماندان امنیه بغلان از این حمله جان سالم بدر برد. این خبرگزاری با استناد به گزارش‌های دریافتی می‌افزاید که شاهراه بغلان – کابل، یکی از شاهراه‌های ناامن کشور به شمار می‌رود که اخیرا شاهد ناآرامی‌هایی بوده است.
• شاهراه‌های جنوب کشور به سبب حضور گسترده شورشیان در دو طرف جاده‌ها، همواره پیام آور مرگ بوده است.
• در بخش‌های جاده ای که میدان شهر را در نزدیک به غزنی و سپس قندهار و هلمند وصل می کند، شورشیان منتظر نفت کش‌های هستند که برای نظامیان ناتو و یا هم قراردادی‌های دولت کار می‌کنند. شاهراه‌های جنوب کشور به سبب حضور گسترده شورشیان در دو طرف جاده‌ها، همواره پیام آور مرگ بوده است.
• در جریان سال‌های گذشته و سال روان، حمله به کاروان نفت کش‌ها بیشتر شده است و علاوه بر مرگ ده‌ها راننده نفتکش، بخش‌های از شاهراه‌ها نیز به سبب آتش سوزی این موترها تخریب شده است.
• به نقل قول یکی از شهروندان که همیشه در مسیر جاده کابل –قندهار در تردد است، پوليس محافظت عامه تنها به شكل يك سمبول در شاهراه‌ها با آن‌ها درحركت هستند اما، زماني‌كه طالبان به موترها و نفت کش‌ها حمله کنند، پوليس توانائی رويارويی با آن‌ها را نداشته و از محل فرار می‌کنند. قابل یادآوری است که به تازگی مسئولیت تامین امنیت کاروان‌های تدارکاتی از شرکت‌های خصوصی به پولیس محافظت عامه سپرده شده است. در همین حال، مدير محافظت عامه ولايت هلمند این ادعاها را، مبنی بر ناتوانی پولیس در تامین امنیت کاروان‌های اکمالاتی، رد می‌کند.
• برخی از رانندگان در یک اقدام اعتراضی گفته اند که شاهراه کابل- کندهار به ویژه منطقهء سالار ولایت میدان وردک برای رانندگان نفت کش به گودال مرگ مبدل شده است. این رانندگان که در ماه گذشته در کمیسیون امنیت داخلی مجلس نمایندگان حضور داشتند، به نمایندگان مجلس گفته اند که طالبان در یک هفته اخیر بیش از پنجاه نفت کش را آتش زده اند. آنان معنیت محافظت عامه را درتامین امنیت کاروان‌های موترهای شان به ناتوانی متهم کردند.

آنچه در سطرهای بالا گفته شد بخشی از هزاران وقایع و رویداد تلخ ناامنی‌ها است که روزانه در جاده‌های ارتباطی کشور، که به غلط نام آن را شاهراه گزارده اند، اتفاق می‌افتد و گزارش آن در دسترس خبرگزاری‌ها قرار گرفته است. بطور قطع ده‌ها مورد دیگر از وقوع ناامنی‌های دیگر که بوسیله رهزنان صورت می‌گیرد و جان و مال و ناموس شهروندان مورد بی حرمتی و دست اندازی و غارت قرارمی‌گیرد، هرگز بگوش کسی نرسیده است. فقط کافی است برای لحظه ای به پای صحبت‌ها و درد دل‌های سوزناک یکی از مسافران جاده‌های کشور بنشینی و گوش فرا دهی تا عمق فاجعه برایت روشن گردد.

واقعیت دردناک این است که مسئولان حکومتی، ثبات و حاکمیت ملی را فقط در ثبات مرزها و جلوگیری از تعرض بیگانگان تفسیر و معنا می‌نمایند. در این نگرش برای آنان ثبات حاکمیت در عرصه داخلی اگر مفهومی داشته باشد بازهم در سرکوب مخالفین در سنگرهای جنگ رویاروی محدود می‌گردد. حال آنکه سیطره و ثبات حاکمیت ملی می تواند در زمینه‌ها و عرصه‌های مختلف تبارز یابد. امنیت و ثبات در جاده‌های کشور یکی از مهم ترین نمادهای ثبات و سیطره حاکمیت ملی و قدرتمند بودن حاکمیت مرکزی دانسته می‌شود. وقتی شهروندان کشور بتوانند با آسودگی خاطر و بدون هراس از ناامنی‌های گوناگون در گوشه و کنار کشور به گشت و گذار پرداخته و به فعالیت‌های اقتصادی و تجاری بپردازند، این مسئله در واقع ثبات و توانمندی مدیران و حکومتگران را در اداره کشور به نمایش می‌گذارد و موجب رونق چرخ اقتصاد کشور خواهد گردید. اما متاسفانه با وجود این‌که سال هاست شهروندان کشور از این خدمت حکومت به جامعه و نعمت زندگی در سرزمین خود، به دلیل سیطره و سلطه بدون منازع مخالفان مسلح و راهزنان برجاده‌های کشور، از آن محروم بوده اند، دولتمردان نیز جز در شعار و برخی اقدام‌های کم اهمیت و غیرجدی و سمبولیک هیچ توجهی به تامین امنیت و ثبات جاده‌های کشور نشان نداده اند. گویا که افغانستان اساسا فاقد جاده می‌باشد تا به تامین امنیت آن فکر کنند.

اما، با همه این مسایل از این واقعیت نمی توان چشم پوشی نمود که جاده‌های اصلی که ولایات کشور را به یکدیگر ارتباط میدهد و راه ارتباطی و تجاری شهروندان در مناطق مختلف می‌باشد، به شدت ناامن گردیده است؛ بگونه ای که بدون کمترین تردید می‌توان گفت که حکومت مرکزی سیطره و حاکمیت خود را بر جاده‌های کشور کاملا از دست داده است. جاده‌های کشور یکی از امن ترین مناطق نفوذ و عرصه مانور مخالفین و راهزنان در برابر حکومت بشمار می‌آید. ناامنی جاده های کشور افزون بر این که نقض کننده حاکمیت ملی در عرصه داخلی دانسته می‌شود، از سوی دیگر درواقع نقض کننده حقوق شهروندی هم وطنان ما بر بنیاد قانون اساسی کشور می‌باشد. هم چنین ناامنی و ناپایداری آن می‌تواند چرخ مملکت را از رونق بیاندازد که انداخته است؛ حکومت و نهادهای امنیتی کشور مسئولیت دارند که در این زمینه توجه جدی از خود نشان دهند. ادامه متزلزل بودن و ناپایدار بودن حاکمیت داخلی و عدم سیطره حکومت بر جاده‌های کشور در نهایت تهدید و زمینه ای خواهد شد برای سقوط بیشتر اعتبار حاکمیت ملی و از دست رفتن حاکمیت مرکزی بر نقاط مختلف کشور.