با نزدیک شدن به زمان برگذاری انتخابات مهم و سرنوشت ساز ریاست جمهوری حملات مخالفان مسلح نیز افزایش یافته است. این روزها شاهد تشدید انفجارها و حملات خونین تروریستی در گوشه و کنار کشور ایم. پس از کشته شدن والی لوگر حملات مخالفان در کابل و سایر ولایات کشور همچنان ادامه داشته است. کابل پایتخت نیز از حملات مخالفان مسلح در امان نبوده است و روز گذشته مقام های امنیتی در شهر کابل گفتند براثر حمله انتحاری در شرق کابل، هفت نفر کشته و زخمی شدند. این حمله شام روز جمعه در مربوطات حوزه نهم امنیتی پولیس شهر کابل صورت گرفت. به گفته سخنگوی وزارت داخله ، هدف حمله کننده، کمپ نیروها و کارمندان خارجی مستقر در این منطقه بوده است. البته اگرچه کابل، در تعطیلات عید قربان، روزهای آرامی را سپری کرد ولی رویداد خونین دیروز، نشان داد که امنیت این شهر همچنان شکننده است و این ضرورت آمادگی ها و توجه بیشتر مسئولان به مقوله امنیت را می طلبد.

این روزها مخالفان مسلح مراکز مهم و حساس در کابل و ولایات اطراف ان را مورد حمله قرار میدهند تا ثابت کنند که می توانند امنیت انتخابات آینده را به هم ریخته و افغانستان را با مشکلات جدی مواجه سازد. دقیقا به همین دلیل مخالفان مسلح روز گذشته کاروان نیروهای امریکایی در نزدیکی میدان هوایی بگرام - مهمترن پایگاه نظامی آمریکایی ها در افغانستان - را مورد حمله انتحاری قرار دادند. مقام های محلی می گویند روز گذشته یک مهاجم انتحاری سوار بر موترسایکل خود را در نزدیکی کاروان نیروهای امریکایی منفجر کرد. قمندان امنیه ولسوالی بگرام ضمن تایید این خبر گفت که در این حمله به نیروهای امریکایی آسیبی نرسیده است. این در حالیست که میدان هوایی بگرام از پایگاه های اصلی نیروهای ناتو در افغانستان به شمار می رود روزانه ده ها طیاره از این میدان هوایی نشست و پرواز می کند. حملات طالبان به این پایگاه مهم نیروهای ناتو پیام روشنی به دولت افغانستان و حامیان بین المللی آن دارد.  طالبان چند روز پیش نیز بر این میدان حدود بیست راکت پرتاب کردند.

علاوه بر کابل سایر ولایات کشور نیز شاهد نا امنی های روز افزون است و همه روزه مقادیر زیاد سلاح و مهمات نیز در مناطق مختلف کشور ثبت و ضبط می گردد. در روزهای اخیر در ولایت بامیان و کابل انبارهای مهم سلاح و مهمات شناسایی و تخلیه گردیده است.  جابجایی مقدار زیاد سلاح و مهمات توسط مخالفان مسلح در ولایات مختلف کشور نشان میدهد که ضعف های جدی در ساختارهای امنیتی کشور وجود دارد و باید به این مهم توجه جدی صورت گیرد.

تشدید این حملات در آستانه برگذاری نشست بزرگان کشور برای گفتگو در باب قرار داد امنیتی دوجانبه آمریکاو افغانستان معنای دیگری نیز دارد. با توجه به ظرفیتهای نیروهای امنیتی افغان این نیروها ناتوان از تامين امنیت کشور و شكست كامل تروريزم در افغانستان اند.  ارتش تازه تاسيس افغانستان علاوه بر حمایت مردمی در داخل كشور به وسایل و تجهیزات لازم و كافي نياز منداست كه متاسفانه ارتش تا كنون هرگز در اين زمينه به خود كفايي لازم نرسيده است.  در چنين وضعيتي مسلما تداوم حمایت ها و همکاری های حامیان بین المللی افغانستان ازاین کشور ضروری به نظر می رسد. در غیر این صورت تروريستان اميدوار تر به  پيروزي شده و نه تنها منطقه، بلكه تمامي كشور ها و ملت ها بويژه در غرب هدف حملات آنان قرار خواهند گرفت. افزايش عمليات نظامى و حملات انتحارى مخالفان مسلح علیه نيروهاى ملى و بين المللى نشان دهنده آن است که تروريستان توانسته اند حتی مراکز عمدۀ امنیتی و شخصیت ها و مقامات مهم دولت را مورد هدف قرار دهند.

بسيار روشن است كه به هر اندازه كه از موضع ضعف و عقب نشينى در برابر تروریستان سخن گفته شود به همان اندازه جرات تروريستان بيشتر شده و تلفات نيروهاى بين المللى و افغانی بالا مى رود. در چنین وضعیتی بي هيچ ترديدي  قطع همکاری های جهان با افغانستان پذيرش شکست در برابر تروريستان تلقي خواهد شد كه در نتيجه آن در مدت کوتاه افغانستان و منطقه به دست هراس افکنان سقوط نموده و يک بار دیگر افغانستان به پناهگاه امن تروريزم و دژ مستحکم آنها مبدل خواهد شد. آيا در چنين وضعيتي  مي توان گفت هراس افکنان به فکر برهم زدن امنيت کشورهاى غربى نمى افتند؟ و شهروندان كشور هاي غربي در غرب يا در هر نقطه ي ديگر جهان امنيت خواهندداشت؟

این مسلم است که دليل اولیه و اصلی حضور نیروهای خارجی در افغانستان تامين امنيت شهروندان كشور هاي خود شان است بايد گفت كه اكنون نيز اين دليل به قوت خود باقي است. امنيت شهروندان اين كشور ها اگر براي اين مقامات اين كشور ها اهميت دارد كه دارد، بايد چاره اساسي براي برون رفت از بحران كنوني جنگ افغانستان سنجيده شود. به نظر مي رسد يكي از بهترين راهكارهاي عملي، تقويت و تجهيز كافي اردوي ملي افغانستان و پليس ملي اين كشور است كه اين نيروها خود بتوانند در نبود سربازان قواي ناتو و ائتلاف امنيت افغانستان و شهروندان اين كشور را تامين نمايند و از تهديد ها عليه شهروندان ساير كشور ها از ناحيه تروريست ها نيز جلوگيري نمايد. از اين رو به باور نگارنده بهترين راه حل بحران جنگ افغانستان تقويت لازم و كافي نهاد هاي امنيتي افغانستان است.  در غير اين صورت جنگ و نا امني در افغانستان به گونه ي رقم نخواهد خورد كه به سود افغانستان و جامعه جهاني باشد.

باید گفت خروج نابهنگام از افغانستان در حالیکه همه روزه حملات مخالفان در نقاط مختلف ادامه دارد، فقط به تشديد بحران در اين كشور كمك خواهد كرد. بحراني كه اگر در افغانستان مهار نگردد چالش جدي براي تمامي جهان خواهد شد. قطع حمایت از افغانستان در چنین شرائطی مي تواند بسيار  از قدرت هاي خورد و ريز ديگر در منطقه را وسوسه نمايد و اين كشورها به كمك مخالفان مسلح افغانستان بشتابند تا به خيال خود در فرداي بدون ناتو ماهي مقصود را در اين كشور صيد نمايند. كه اگر چنين چيزي در افغانستان اتفاق بيافتد هم مردم افغانستان قرباني تنش ها و كشمكش هاي قدرت هاي منطقه ي خواهد شد و هم تمامي دست آورد ها ي چندين ساله افغانستان كه به كمك جامعه جهاني بدست آمده بود برباد خواهد رفت. از این رو حمایت ها از افغانستان باید تا زمانی ادامه داشته باشد که تهدید های تروریستی از افغانستان کاملا از بین رفته باشد و بخش های از مخالفین که خواهان پیوستن به صلح اند صلاح شانرا کنار بگذارند. اما در برابر باقی مخالفان توان نیروهای افغان باید به اندازه کافی تقویت گردد.

در پایان باید گفت تروریزم و افراطی گری تنها تهدید علیه امنیت افغانستان نیست که اگر اینگونه بود ده ها هزار سرباز ناتو برای یک دهه در افغانستان حضور نمی یافتند. اما این تهدید مشترک بالقوه همچنان باقی است و پایان همکاری های جهانی با افغانستان براقتدار بیشتر آنان نیز خواهد افزود. به هر روی  در اینکه خطر طالبان والقاعده همچنان جدی است تردیدی نیست. بنا براین در چنین وضعیتی دولت مردان افغانستان بادرک شرائط دشوار و حساس افغانستان در آستانه انتخابات بگونه ای عمل کنند که در نتیجه آن تهدیدهای تروریستی از این کشور باید کاملا ریشه کن شود.

 یاد آوری این نکته در شرائط کنونی مهم است که اکتفا به تعداد محدود از سربازان خارجی یا نیروهای ویژه در افغانستان شبیه آنچه که آمریکا در ویتنام تجربه کرد در نهایت به شکست کامل در افغانستان منتهی خواهد شد آنگونه که در ویتنام انجامید. اما افغانستان ویتنام نیست زیرا ویتنام نمی توانست به تهدید جهانی تبدیل شود بلکه شر ویتنام در مرزهایش محدود می شد. اما افغانستان کاملا متفاوت از ویتنام است بنا براین در تطبیق پلانها و استراتیژی ها در افغانستان اگر از دقت بالا کار گرفته نشود آینده ی بسیار خطرناکی در انتظار این کشور و منطقه  و جهان خواهد بود.