فعالیت های تخریبی و اقدامات تروریستی مخالفان مسلح کاسه صبر مردم را لبریز کرده و آتش خشم آنان را شعله ورتر کرده است بگونه ای که نفرت ونزجار روز افزون مردم در برخی مناطق کشور که بیشترین آسیب را از اقدامات تروریستی طالبان دیده اند با عث شد تا دو روز قبل یک عامل بمب‌گذاری روز در ولسوالی اندر، توسط باشندگان این محل دستگیر و به اثر لت و کوب آنان کشته شود. پس از آنکه بر اثر انفجار بمب کنارجاده‌ای در ولسوالی اندر ولایت غزنی، هجده غیرنظامی به شمول پانزده زن و یک کودک که برای شرکت در یک مراسم عروسی می‌رفتند کشته و پنج غیرنظامی دیگر زخمی شدند مردم عامل بمب گذار را شناسایی و به هلاکت رساندند. این نشان می دهد که مردم از حضور شورشیان و اقدامات تروریستی آنان در محلات زندگی شان به ستوه آمده و به همین دلیل در بسیار مناطق نیز قیام های مردمی را راه انداخته اند.

در سالهای اخیر هر از چند گاهی گذارشهای خبری حکایت از آن داشته است که در برخی مناطق کشور مردم بصورت خود جوش مانع حضورمخالفان مسلح در ولسوالی ها و قریه های شان شده اند. این نوع قیام های مردمی در ولایاتی مانند هرات، غزنی، هلمند، فراه، لوگر، میدان وردک و ... گذارش شده است. اقدامات مردمی علیه طالبان نشان از عدم مقبولیت اجتماعی طالبان در افکار عمومی مردم و نفرت وا نزجار روز افزون مردم نسبت به آنان دارد. این نشان میدهد که دولت باید از این فرصت به جد استقبال نموده و مردمان سایر مناطقی را که احتمال می رود همراهی های با طالبان دارند نیز تشویق و حمایت نمایند که خود مانع حضور مخالفان در مناطق شان شوند.

این در حالیست که در حملات تروریستی این گروه در مناطق مختلف افغانستان و پاکستان هزاران انسان بی گناه و مسلمان جان های خویش را از دست می دهند. متاسفانه قربانیان این حوادث دردناک را بیشتر غیر نظامیان به شمول زنان، کودکان و بی گناهان تشکیل می دهند. به نظر می رسد به رغم حملات تروریستی که بعضا طالبان در برخی مناطق راه می اندازد شواهد و قرائن بروشنی نشانگر این واقعیت است که طالبان در موضع ضعف قرار دارند. تداوم همکاری های منطقه یی و عملیات های نظامی گسترده در مناطق مختلف کشور توسط سربازان ارتش ملی و قوای ناتو می تواند امید واری های در اذهان عمومی کشور ایجاد نماید. راه اندازی عملیات های گسترده تصفیویی در مناطق مختلف کشور و حمیات از اینگونه اقدامات مردمی در کنار تلاش های صلح دولت می تواند نتایجی مثبتی را بدنبال داشته باشد. نفرت مردم از طالبان می تواند به تقویت روند ثبات و صلح در کشور کمک فراوان نماید. اما این امر منوط به آن است که دولت نیز با جدیت تمام پروسه باز سازی در مناطق محروم کشور را دنبال نماید. در صورتی که مردم شاهد اجرای پروژه های عمرانی و باز سازی در مناطق خود باشد بدون شک از همکاری با شورشیان و طالبان مسلح دست خواهند کشید.

 یکی از دیگر نشانه های آشکار محبوبیت و مقبولیت بالای نظام فعلی در افکار عمومی کشور حضور گسترده مردم با وجود تهدید ها و ارعاب های گوناگون از جانب مخالفان درانتخابات های برگذار شده در کشور و استقبال پرشور از انتخابات اینده است. مسئله ی که ممکن است از دید بسیار از تحلیل گران بدور بماند  مثلا در انتخابات پارلمانی کشور طالبان تهدید كرده بودند كاندیدان و دست اندركاران انتخاباتی و همین طور شرکت کنندگان در انتخابات هدف حملات و اختطاف قرار خواهد گرفت و این گروه تعداد زیادر را مورد هدف قرار داده و به اسارت نیز بردند. اما به رغم این همه تهدید مردم با حضورگسترده و با شکوه خود در پای صندوق های رای و به جان خریدن تمامی تهدید ها و فشارها پاسخ صریح و روشن خود را به مخالفان ثبات و امنیت کشور اعلام نمودند. ولی با این همه بازهم این گروه ها دست ازمخالفت با مردم و خواسته های آنان برنمی دارند و رهبری طالبان یک بار دیگر از مردم خواسته است انتخابات را تحریم کنند ولی انتخابات نشان خواهد داد که حتی یک درصد مردم افغانستان نیز به این پیام لبیک نخواهند گفت. بی هیچ تردیدی می توان گفت طالبان مورد پذیرش مردم نیستند زیرا به رغم خواسته های مکرر آنان و تهدید ها و ارعاب های جدی شان مردم به صورت گسترده در انتخابات شرکت نموده به  آنان نه گفته اند.

مهم ترین نکته آن است که هم کارمندان کمسیون انتخابات و هم تمامی شرکت کنندگان در انتخابات از تهدید ها و خطر های احتمالی آگاه بودند و با وجود آن درانتخابات بصورت گسترده شرکت کردند. این درحالی است که مردم به هیچ عنوان و از جانب هیچ نهاد و یا گروهی مجبور به مشارکت در انتخابات نشده بودند. این یکی از کلیدی ترین نکاتی است که مخالفان مسلح باید به آن عمیقا توجه نمایند. مردمی که در بسیار از نقاط کشور خطر مرگ برای شان حتمی بود وتعداد زیادی هم جان های شانرا از دست دادند بازهم آمدند و آ را شان را در صندوق ها ریختند. براستی چه عاملی باعث آن شد که مردم اینگونه وجان برکف نظام کنونی را همراهی نمایند. آیا این خود دلیل روشن و اشکار بر عدم مقبولیت مخالفان مسلح در افکار عمومی و خشم و نفرت مردم از انان نیست؟ ازآنجای که نمی توان گفت مردم ملزم و وادار به شرکت در انتخابات شده بودند و ازجانبی تهدیدها هم کا ملا جدی بود باید گفت تنها عامل مهمی که در این میان باقی می ماند اعلام مخالفت با گروپ های مخالف دولت و حمایت قاطعانه از روند کنونی باعث حضور گسترده درانتخابات ها شده است.

نکته نهایی اینکه دولت و نهادهای امنیتی ومسلح کشور نیز باید به خوبی دیدگاه و نظر مردم را دریابند و از این پس به هیچ عنوان با این گروه ها مماشات نکنند. تا زمانیکه مردم با این نظام و همراه آن است نباید نگران چند نفر مسلح و شروری که دست به تخریب و ویران نمودن زیر بناهای کشور می زنند بود. مسلما این گروه ها از مردم و با مردم نیستند و سرزمین افغانستان متعلق به مردم و ساکنان آن است که اکثریت بزرگ آن همراه همین نظام اند. مردم کاملا همراه دولت و جامعه جهانی است ازاین رو نباید در مبارزه باتروریزم و افراط گرایی در کشور ذره ی تردید صورت بگیرد. امید می رود از این پس شاهد مبارزه جدی تر و قاطعانه تر حکومت و جامعه جهانی با تروریزم باشیم و همینطور شاهد گسترش و تقویت بیشتر پروژه های بازسازی و ساخت و ساز در کشور.

واقعیت این است که حضور قدرتمند غرب در افغانستان ممکن است برای کشورهای منطقه حساسیت برانگیز باشد اما اینکه قدرت ها و کشور های منطقه بازگشت افراط گرایی و تروریزم در افغانستان را بر حضور قوای بین المللی در مبارزه علیه تروریزم در این کشور ترجیح دهند نیز منطقی به نظر نمی رسد. زیرا شواهد و قرائن کافی مبنی بر مخالفت کشور های منطقه با بازگشت طالبان و القاعده در افغانستان وجود دارد و همراهی تمامی همسایگان افغانستان و قدرت های منطقه ای با جامعه جهانی در جنگ علیه تروریزم در افغانستان یکی از این قرائن و شواهد است. بنا براین حامیان طالبان در افغانستان یا بیرون از آن باید بدانند که طالبان نه مقبولیت و پذیرش بین المللی دارند و در منطقه نیز هیچ کشوری از بازگشت و تقویت بنیاد گرایی در افغانستان استقبال نخواهند کرد ازاین رو امیدبستن به چنین گروه های و تقویت آنان برای رسیدن به اهدافی در منطقه آب در هاون کوفتن است.