یازده سال قبل نیروهای بین المللی با داعیه آنچه آن را مبارزه با تروریزم می‌خواندند به افغانستان لشکر کشی نمودند. هرچند این لشکرکشی مجوز شورای امنیت سازمان ملل متحد را نیز با خود همراه داشت؛ از جانب دیگر مردم افغانستان که از جنگ و بحران به ستوه آمده بودند، با در نظرداشت ادعا های موجود از آن استقبال نموده و به آینده خوش بین بودند.

اما امروز با گذشت یازده سال، نه تنها تروریزم در افغانستان سرکوب و ریشه کن نگردیده است، بلکه ریشه‌ها و دامنه‌های آن در منطقه نیز گسترش یافته است. شگفت اینست که خشونت و تروریسم، هم چون داستان طالبان در افغانستان در اثر اجماع پنهانی و آشکار قدرت هایی بین المللی در منطقه گسترش یافته است؛ که شرح آن فرصت مساعد تری را می طلبد. در طی این مدت افغانستان فقط آزمایشگاه انواع سلاح‌های نظامی و بکار بستن تجارب و مهارت‌های نظامی و مانورهای سیاسی و به آزمایش گذاردن فرضیه و احتمالات قدرت‌های ذی دخل بیشتر چیزی نبوده است. بزرگترین دست آوردی که از مبارزه با تروریزم در منطقه یاد می‌شود سقوط حاکمیت طالبان و مرگ مشکوک بن لادن می‌باشد.

به هر روی، اینک پس از یازده سال حضور پررنگ نیروهای ناتو و بین المللی در افغانستان، گفته می‌شود که نیروهای یاد شده ماموریت خود را  در افغانستان خاتمه یافته پنداشته و در سال 2014 یا به تعبیر آخرین اظهارات زودتر از موعد یاد شده، افغانستان را ترک خواهند کرد. به دلیل شرایط و وضعیت خاص در منطقه و کشور، خروج نیروهای خارجی از کشور بگونه ای نگرانی هایی را برانگیخته است. به تعبیر جزئی تر با نزدیک شدن زمان خروج نیروهای خارجی از کشور، نگرانی از وضعیت کشور در مجامع بین المللی و داخلی افزایش یافته است. این نگرانی‌ها عرصه‌ها و زمینه‌های گوناگونی  را در بر می‌گیرد. از یک سو مدیریت و عملکرد حکومت افغانستان در آستانه خروج نیروهای خارجی از کشور و پس از آن، تردید و بدگمان هایی را بوجودآورده است. زیرا تاکنون حکومت افغانستان برنامه ریزی و تعهد لازم را برای انتقال موفقیت آمیز تامین امنیت در کشور برای مراحل بعدی از خود نشان نداده است.

از سوی دیگر نیروهای خارجی طی مدت زمان حضور خود شرایط و وضعیتی را برجای گذارده اند که تبعات آن خواسته و ناخواسته دامنگیر کشور خواهد بود و حکومت افغانستان قادر به رفع آن شرایط و وضعیت هرگز نمی‌باشد. واقعیت آنست که اگر خروج نیروهای خارجی تنها بر اساس برنامه تعیین شده و بدون توجه به شرایط و نیازمندی های کشور و رفع شرایط و وضعیتی را که موجب شده اند انجام شود، این سخن به معنای رها کردن عمدی و ارادی افغانستان در بحرانی خواهد بود که نه تنها آینده افغانستان را به خطر خواهد انداخت بلکه آینده امنیت منطقه و جهان نیز در خطر قطعی قرار خواهد گرفت.

نگرانی های یادشده فقط از جانب محافل داخلی ابراز نمی گردد، بلکه آگاهان امور دیگر کشورها، که دستی در آتش دارند بدان معترف اند. در آخرین تحلیل و ارزیابی اعلام شده گروه بحران در گزارشي تازه هشدار داده است كه افغانستان پس از خروج نيروهاي بين المللي در سال 2014 به سوي تنش سياسي خواهد رفت. اين گزارش تاکید دارد که، خطر واقعي وجود دارد كه حكومت افغانستان پس از خروج نيروهاي بين المللي سقوط نماید. زیرا گزارش ها حکایت از آن دارد كه نيروهاي امنيتي افغان آماده ي گرفتن مسووليت هاي امنيتي نيستند.

چندی پیشتر روزنامه دیرشپیگل طی گزارشی نوشته بود، با وجود این‌که نظامیان ناتو تا هنوز افغانستان را ترک نکرده اند، اما با شروع خارج شدن این نیروها در سال 2014، نا امنی و بحران در این کشور شروع خواهد شد.

بر اساس گزارش این روزنامه سازمان استخبارات آلمان (بی ان پی) اظهار نگرانی کرده است که وضعیت امنیتی افغانستان، پس از ده سال حکومت داری دموکراتیک، هنوز هم ناهنجاری های در این کشور وجود دارد که امنیت سیاسی را تهدید می‌کند.

پیش از این برخی از کشورهای همسایه افغانستان از جمله روسیه گفته بودند که افغانستان پس از خروج نظامیان ناتو به سمت بی ثباتی و ناامنی پیش خواهد رفت. همینطور ویلیام پتی، سفیر پیشین انگلیس در کابل نیز هشدار داده است که با خروج نیروهای خارجی از افغانستان، امکان وقوع در گیری های داخلی در این کشور وجود دارد. وی در ادامه تاکید می‌کند که شورشیان طالب منتظر خروج سربازان خارجی از افغانستان هستند تا دوباره به تهاجم شان را آغاز کنند.

درتازه ترین اظهارات صورت گرفته از سوی مقام‌های نظامی قوای بین المللی، فرمانده ارتش بریتانیا هشدار داده است که احتمال دارد پس از خروج نیروهای خارجی از افغانستان طالبان مناطقی را که در سال‌های اخیر از دست دادند، دوباره تصرف کنند. ژنرال پیتروال گفته که با خروج نیروهای بریتانیایی در پایان سال آینده، شاید "خبرهای بدی" مبنی بر دست بدست شدن بعضی مناطق در افغانستان شنیده شود. او به روزنامه بریتانیایی دیلی تلی‌گراف گفته که طالبان برای باز پس‌گیری مناطقی که "نیروهای ما با زحمت زیاد از چنگ آنها بیرون کردند"، جنگ خواهند کرد.

اما، در مقابل هرچند مقام‌های رسمی کشور به این اظهار نظرهای نگران کننده پاسخ داده و چنین اظهاراتی را نادرس خوانده اند، اما واقعیت این است که افکار عمومی در داخل و خارج از کشور به شدت تاحت تاثیر آن قرار خواهد گرفت. وزارت دفاع کشور اظهارات اخیر فرمانده ارتش بریتانیا را تایید نمی کند و تاکید ورزید که اردوی ملی کشور این توانایی را دارد که با تهدیدات امنیتی در مناطق مختلف مقابله کند. سخن‌گوی وزارت دفاع کشور اظهارات فرمانده ارتش بریتانیا را نظر شخصی وی میداند: این نظر شخصی وی است، برخی از جنرال‌ها گاه‌گاهی این گونه اظهارات را مطرح می کنند ممکن یک دید عمیق نداشته باشند، اما می خواهیم به مردم خود اطمینان بدهیم که با ظرفیت بیشتر در سال 2014 میلادی داخل میدان خواهیم شد مردم نباید شک داشته باشند، نیروهای اردوی ملی کشور توانایی رفع تهدیدها و حفظ مناطق و سرکوب هر نوع تحرک را دارد.

در مجموع مقام‌های امنیتی و سیاسی کشور درباره اوضاع کشور، همه این نگرانی ها را بی بنیاد خوانده و مدعی گردیده اند که نیروهای امنیتی و نظامی افغانستان قادر خواهند بود که بخوبی امنیت کشور را پس از خروج نیروهای خارجی برقرار سازند.

در فرجام این پرسش به میان آید که آیا این همه نگرانی‌ها فقط یک بازی سیاسی است یا ریشه در واقعیت دارد؟ همین طور آیا کشورهای که به مدت یازده سال در افغانستان حضور نظامی داشتند، نسبت به حضور و عملکردهای خویش و نتیجه این مدت حضور مسئول و پاسخگوی نیستند؟ هم چنین وقتی مقام‌های امنیتی و سیاسی وجود نگرانی های یادشده را با اعتماد به توانایی نیروهای امنیتی و نظامی کشور بی مورد قلمداد می‌نماید، باید پاسخ دهند که چرا مردم کابل در غروب روز قادر نیستند که از دروازه های پایتخت آن سوتر تردد نمایند؟ حال آنکه در سال های گذشته چنین نبود؟ مهم تر از همه این‌که دربرابر آشفتگی و ناامنی های اقتصادی و سیاسی که هر روز دامنه می‌یابد چه پاسخ اساسی و نه ژورنالیستی، دارد؟ واقعیت اینست در این بازی که سیاست مداران کشور و قدرت‌های خارجی درپیش گرفته اند، این مردم افغانستان هستند که در برزخ سال 2014 قرار گرفته و نسبت به آینده خویش سخت نگران و پریشان هستند!