صاحب امتیاز: محمد رضا هویدا

مدیر مسوول: محمد هدایت

سر دبیر: حفیظ الله زکی

پنجشنبه ۹ حمل ۱۴۰۳

دانلود صفحات امروز روزنامه: 1 2 3 4 5 6 7 8

پیامد های برخورد دوگانه حکومت با نظامیان و گروه های مخالف مسلح دولت

-

پیامد های برخورد دوگانه حکومت با نظامیان و گروه های مخالف مسلح دولت

در خبر ها آمده است که دو هیلوکپتر دولتی جنازه وزیر مهاجرین گروه طالبان را از پشاور پاکستان به ولایت تخار انتقال داده است.‏ عبدالرقیب زمانی ترک یک مدرسه دینی مورد شلیک افراد مسلح قرار گرفته است.‏ انتقال جسد وزیر سابق گروه طالبان بازتاب گسترده در رسانه های جمعی قرار گرفته است. خیلی از کاربران رسانه های جمعی گفته اند که دولت نسبت به گروه های مخالف مسلح دولت و قربانیان اصلی جنگ یعنی نظامیان برخورد دوگانه دارند. آن ها گفته اند که دولت برای افراد مخالف مسلح دولت هلیکوپتر روان می کند اما نظامیان کشته شده برای چند روز جسد شان در محل جنگ می ماند و دولت هیچ کاری برای آن ها نمی کند.‏کاربران رسانه های اجتماعی همچنین گفته است که دولت افغانستان دولت افغانستان تفاوت میان دوست و دشمن قائل نیست. بازتاب گسترده این خبر می طلبد که این مسئله را مورد تحلیل و ارزیابی قرار دهیم و پیامد های رفتار دوگانه حکومت را دوست و دشمن را بررسی نمایم.‏

بدون شک هیچ نظامی بدون قوه قهریه نمی تواند به حیات خود ادامه دهد. نظامیان قوه قهریه حکومت ها است که ضامن حکومت و عامل اجرایی قوانین و مقررات است. در صورت که نظامیان از حکومت حمایت نکند بدون شک حکومت نمی تواند هیچ قانون را به اجرا بگذارد. اما دولت افغانستان در قبال نظامیان این کشور و کارکرد های آن ها آن چنان که باید توجه نمی نمایند.همین برخورد دوگانه با افراد مخالف مسلح دولت و نظامیان باعث می شود که نظامیان انگیزه خود را در مبارزه با گروه های تندرو و مخالف دولت از دست بدهد. زیرا دولت از یک طرف آن ها را برای مبارزه با این گروه ها در میدان جنگ می فرستد و از طرف دیگر، همان گروه ها را مورد حمایت قرار می دهد. در این میان قربانی اصلی را نظامیان می پردازد. به همین خاطر احتمال آن می رود که نظامیان رفته انگیزه خود را از دست بدهد و حمایت و پشتیبانی خود را از دولت بگیرد.بی انگیزی نظامیان و عدم حمایت از دولت پیامد های بدی در قبال قژخواهد داشت.‏

اول؛ همان طور که در بالا متذکر شدیم اولین پیامد برخورد دوگانه از دست رفتن نظامیان در جنگ با گروه های مخالف مسلح دولت و حمایت نکردن از اقدامات دولت است.‏ این مسئله در نهایت باعث می شود که دولت فروبپاشد. زیرا عدم حمایت نظامیان از دولت باعث می شود که دولت عملا حاکمیت خود را از دست بدهد. این بزرگترین هزینه ممکن برای دولت خواهد بود.از دست رفتن حاکمیت دولت بدون شک بی ثباتی سیاسی و جنگ های خونین را در پی خواهد داشت.بازگشت افغانستان به وضعیت گذشته باعث می شود که افغانستان برای سال های طولانی نتواند ثبات سیاسی نسبی را به دست آورد. به همین خاطر برخورد دوگانه دولت با نظامیان و گروه های مخالف مسلح دولت بزرگترین هزینه ممکن است.

شاید فروپاشی حکومت جزئی پیامد های آنی نباشد اما دوام چنین وضعیتی بدون شک منجر به فروپاشی حکومت خواهد شد.

دوم؛ هر نظام سیاسی دارای پایگاه اجتماعی می باشد. بدون حمایت مردم نیز، حکومت قادر به اعمال حاکمیت خود نخواهد بود. زیرا در عصر مدرن حاکمیت از آن مردم می باشد. حکومت تنها نمایندگان مردم برای اعمال حاکمیت است.‏ برخورد دوگانه با دشمنان مردم بدون شک باعث نارضایتی مردم خواهد شد. نارضایی مردم در صورتی که ادامه پیدا کند منجر به اعتراضات مردمی شده و در نهایت باعث می شود که مردم علیه حکومت به شکل خشونت آمیز دست به کار شود.این مسئله اول باعث کاهش مشروعیت مردمی حکومت می شود و حکومت پایگاه اجتماعی خود را از دست می دهد و دوم باعث سقوط حکومت می گردد.‏ بنابراین پیامد دیگری این برخورد های نیز هزینه سنگین برای حکومت خواهد داشت. حکومت از آنجایی که توسط مردم افغانستان انتخاب شده است باید به خواست ها و آرزو های خود مردم توجه نمایند نه اینکه به خواست های دشمنان مردم افغانستان توجه نمایند.‏

سوم؛‌سومین پیامد برخورد های دوگانه حکومت در قبال نظامیان و گروه های مخالف مسلح دولت این است که تغییر در وضعیت کنونی ما به وجود نمی آید. زیرا تغییر وضعیت کنونی نیازمند سیاست های شفاف در قبال دوست و دشمن است. در صورت که حکومت سیاست دو پهلو داشته باشد و نتوانند تعریف و شناخت درست از وضعیت کنونی داشته باشد بدون شک نمی تواند از وضعیت کنونی عبور نمایم.در شرایط کنونی می طلبد که حکومت سیاست شفاف در قبال مسائل مختلف داشته باشد تا ما بتوانیم از بحران های متعدد عبور نمایم. در صورتی که نتوانیم از وضعیت کنونی عبور نمایم بدون شک همه مردم نسبت به حکومت بی اعتماد خواهد شد و ما دوباره به وضعیت گذشته خود باز خواهیم گشت.

چهارم؛ برخورد های این چنینی باعث می شود که کمک های خارجی نیز کاهش پیدا کند. زیرا کشور های دیگر به خاطر مبارزه با گروه های مخالف مسلح دولت و به خاطر حفظ ثبات سیاسی کمک و حمایت می کند.‏ در صورتی که حکومت اقدامات خلاف خواسته های آن ها انجام دهد بدون شک آن ها کمک های خود را قطع خواهد کرد. قطع کمک های خارجی باعث فلج حکومت خواهد شد. بنابراین این پیامد نیز برای مردم و حکومت سنگین خواهد بود.

حال این سوال مطرح می شود که مسئول این وضعیت و مسئول برخورد های دوگانه کیست؟ از آنجایی که ما نهاد های مستقل نداریم تا آن نهاد ها در برابر رفتار ها و اقدامات خود مسئول باشند. به نظر می رسد که مسئول اصلی همه مسائل نخبگان سیاسی در رأس قدرت می باشند.نخبگان سیاسی ما عقلانی برخورد نکرده است. در قبال هیچ وضعیت برخورد عقلانی نداشته است. در هر زمینه بی برنامه عمل نموده است.‏ انگیزه های شخصی و در نهایت قبیله ای و قومی شان محرک رفتار ها و اقدامات شان بوده است.

تاریخ بدون شک در مورد نخبگان سیاسی کنونی ما قضاوت خواهد کرد. تاریخ رفتار ها و اقدامات غیر مسئولانه و غیر عقلانی آن ها را به یاد خواهد آورد. از نظامیان افغانستان که با رشادت در میدان جنگ در برابر دشمنان افغانستان مبارزه می کند تقدیر خواهد کرد.

در پایان باید گفت که دولت افغانستان نباید به خاطر انتقال جسد وزیر حکومت امارت طالبان هلیکوپتر به پشاور پاکستان می فرستاد. زیرا جسد او هیچ فایده ای برای حکومت و مردم افغانستان نمی رساند.‏ این رفتار حکومت افغانستان تاثیری بدی روی روحیه نظامیان و مردم افغانستان خواهد داشت و حکومت بخشی از پایگاه اجتماعی و اعتماد مردم را از دست داد. به جای این کار حکومت باید از قربانیان و نظامیان در میدان جنگ تقدیر نماید زیرا این ها خون شان را در راه حفظ حکومت و جان مردم می دهند و با گروه های مخالف مسلح دولت می جنگند.‏ بنابراین می طلبد که حکومت رفتار ها و برخورد های عقلانی داشته باشند.

دیدگاه شما