صاحب امتیاز: محمد رضا هویدا

مدیر مسوول: محمد هدایت

سر دبیر: حفیظ الله زکی

جمعه ۱۰ حمل ۱۴۰۳

دانلود صفحات امروز روزنامه: 1 2 3 4 5 6 7 8

نشست سران ناتو و وضعیت نامعلوم امنیت در افغانستان

-

نشست سران ناتو و وضعیت نامعلوم امنیت در افغانستان

چهارشنبه کشور هاي عضو ناتو و برخي کشور هاي ديگر در بروکسل نشستي به منظور بررسي وضعيت نيروهاي امنيتي افغانستان برگزار مي کند. اين نشست اگر چه براي بررسي وضعيت نيرو هاي امنيتي برگزار مي شود اما چند مسئله با همين موضوع پيوند دارد که لازم است به آن است اشاره شود. مسئله تجهيزات و اکمالات نيرو هاي امنيتي، معاشات از مهمترين مسئله است. اما در کنار اين مسئله مسئله دموکراسي، حقوق بشر، حضور ناتو بعد از 20014، مسئله امنيت انتخابات و مسئله طالبان از جمله مسائل است که مي توان به آن اشاره کرد و کشور هاي عضو ناتو بايد با اين مسائل تعيين نسبت کند. ام قبل از بررسي اين مسئله نيازمند آنيم تا فلسفه شکل گيري ناتو و حضور آن ها در افغانستان را به مورد بررسي قرار داده و بعد به موضوعات و مسائل مطرح شده بپردازيم.

سازمان اتلانتيک شمالي(ناتو) زماني ايجاد شد که ساختار نظام بين الملل دوقطبي بود. در يک طرف ايالات متحده آمريکا و همپيمانان شان قرار داشت و در طرف ديگر، شوروي سابق. اين دو کشور داراي نظام سياسي متفاوت و ايدئولوژي متفاوت بودند. دو قطبي بودن ساختار نظام بين الملل باعث شکل گيري جنگ سرد شده بود. هر يک از قطب هاي مذکور در صدد آن بود تا ايدئولوژي خود را در جهان گسترش بدهد. مي توان گفت که جدال ميان اين دو قطب جدال ايدئولوژيک بوده است. ناتو يک سازمان نظامي است که از سوي قطب راست با رهبري ايالات متحده آمريکا به منظور جلوگيري از نفوذ شوروي ايجاد شد.‏ هدف اوليه اين سازمان جلوگيري از نفوذ شوروي در کشور هاي عضو اين سازمان و حوزه قلمرو اين کشور ها بود. همچنين کشور هاي عضو پذيرفته بود که حمله بر يکي از کشور هاي عضو از سوي کشور هاي ديگر، بايد با واکنش دسته جمعي همه اعضا عليه آن کشور متجاوز صورت گيرد. حمله بر برج هاي دوقلو در سال 2001 ميلادي منجر به واکنش همه اعضاي سازمان ناتو عليه گروه هاي تروريستي شد. در عراق نيز اين سازمان به صورت دسته جمعي عمل نمودند. از آنجايي که سازمان ناتو با اين هدف شکل گرفته بود که از نفوذ ايدئولوژي جلوگيري نمايد طبعا در قطب ديگر آن تلاش شان اين است که دموکراسي و حقوق بشر را ترويج کند و در کشور هاي مختلف از ليبراليسم و نظام سرمايه داري حمايت نمايد. با توجه به همين مسئله مي طلبد که مسئله دموکراسي، حقوق بشر و مسائل ديگر فوق الذکر را به بررسي بگيريم.‏

سازمان اتلانتيک شمالي در سال 2001 ميلادي در افغانستان حضور يافتند و در ولايات هاي مختلف عليه گروه هاي تروريستي و دهشت افکن مبارزه نموده است.دستاورد هاي بيش از يک دهه بدون شک به خاطر حضور پررنگ آن ها در افغانستان بوده است. بدون حضور آن ها مردم افغانستان بدون شک نمي توانست از دام امارت اسلامي طالبان رهايي يابد و يک نظام سياسي دموکراتيک را به وجود آورد. حضور آن ها باعث شکل گيري نظام سياسي دموکراتيک و تقويت نيرو هاي امنيتي افغانستان شد.

 در وضعيت کنوني هم حفظ نظام و دموکراسي و تمام دستاورد هاي بيش از يک دهه منوط به حضور آن ها مي باشد. بنابراين مهم است که در مورد مسائل مذکور تعيين نسبت شود.

تا هنوز مسئله دموکراسي و حقوق بشر در افغانستان مشخص نيست. زيرا تا هنوز ثبات سياسي اين کشور تضمين شده نيست. گروه هاي شورشي همچنان به عنوان تهديد کننده جدي نظام سياسي اين کشور مطرح مي باشد.‏ دموکراسي تحکيم نيافته است و ارزش هاي حقوق بشر همچنان يک دغدغه جدي است. کشور هاي عضو ناتو از آنجايي که در صدد ترويج دموکراسي و حقوق است. مهم است در صدد اين نيز باشد تا دموکراسي و حقوق بشر در افغانستان نهادينه گردد. در صورت که دموکراسي و حقوق بشر نهادينه نگردد کشور هاي عضو ناتو عملا در افغانستان شکست خورده است.

از آنجايي که گروه هاي طالبان مهمترين تهديد کننده نظام سياسي مي باشد مهم است که کشور هاي عضو ناتو و حکومت افغانستان در مورد اين  گروه به يک توافق برسد. زيرا اين گروه حاضر به گفتگو نيست و نمي خواهد در چارچوب نظام کنوني به عنوان شهروند و تحت نظام سياسي کنوني زندگي نمايد. از طرف ديگر، همين گروه عامل جدي حملات بر نيرو هاي بين المللي و نيرو هاي امنيتي افغانستان مي باشد. هزينه چندين ساله کشور هاي عضو ناتو به خاطر همين گروه بوده است. بنابراين کشور هاي عضو ناتو بايد به صورت جدي اين مسئله با حکومت افغانستان صحبت نمايد که با گروه طالبان چگونه بايد برخورد شود. در صورت که اين مسئله حل نگردد بدون شک تهديدات عليه حکومت افغانستان همچنان ادامه خواهد داشت و نيرو هاي بين المللي و نيرو هاي امنيتي افغانستان همچنان تلفات خواهد داد.

بخش از حل مسئله بر مي گردد به مسئله حضور نيرو هاي ناتو در افغانستان. ناتو بايد در نشست سران مشخص نمايد که آيا در افغانستان مي ماند يا خير. زيرا هم تحکيم دموکراسي و هم نهادينه شدن ارزش هاي حقوق بشر و تقويت نيرو هاي امنيتي افغانستان بر مي گردد به مسئله حضور آن ها در افغانستان. نيرو هاي امنيتي افغانستان اگر حمايت ها و پشتيباني نيرو هاي بين المللي را نداشته باشد بدون شک قادر به دفاع از ارزش ها و دستاورد هاي بيش از يک دهه نباشد.‏ اگر چه کشور هاي عضو ناتو حضور خود را منوط به امضا پيمان امنيتي افغانستان با ايالات متحده آمريکا کرده است. اما اين کشور ها مي تواند به عنوان کشور هاي ميانجي عمل نموده و به نخبگان سياسي افغانستان بقبولاند که پيمان امنيتي را با ايالات متحده آمريکا امضا نمايد.

مهمترين مسئله که ثبات سياسي، دموکراسي، حقوق بشر و ... به آن بستگي دارد مسئله انتخابات مي باشد. کشور هاي عضو ناتو بايد نسبت به اين مسئله حساس باشد زيرا برگزاري موفقانه انتخابات پيش رو مي تواند منجر به حفظ دستاورد هاي بيش از يک دهه آن ها گردد. در صورت که انتخابات به صورت موفقانه برگزار نشود و دست هاي پيدا و پنهان در آن مداخله نمايد بدون شک دستاورد ها نيز از ميان خواهد رفت. اين کشور ها بايد نيرو هاي امنيتي را در بخش تامين امنيت انتخابات و نظارت بر پروسه انتخابات کمک نمايد. در صورت که اين مهم صورت نگيرد احتمال اين وجود دارد که همه دستاورد ها از ميان برود و افغانستان يک بار ديگر وارد منازعات خونين شود.

در پايان بايد گفت که چند مسئله براي کشور هاي عضو ناتو در افغانستان مهم و اساسي مي باشد. اول؛ مسئله طالبان و گروه هاي بنياد گرا و يا تروريستي.

 اين گروه ها همچنان تهديدي عليه حکومت افغانستان و همه کشور هاي عضو ناتو مي باشد. دوم؛ مسئله دستاورد هاي بيش از يک دهه. خارج شدن آن ها از افغانستان ممکن است باعث از ميان رفتن دستاورد ها شود. بنابراين اين کشور ها بايد مسئله حضور خود را در افغانستان حل نمايد. سوم؛ مسئله انتخابات. اين کشور ها بايد در تمام پروسه برگزاري انتخابات حکومت افغانستان را همکاري نمايد تا افغانستان بتواند تجربه انتقال قدرت به شکل مسالمت آميز و دموکراتيک را تجربه نمايد.

دیدگاه شما