قرار است که نشست لندن  سوم و چهارم دسامبر سال جاری در بریتانیا برگزار ‌گردد، این نشست مهم‌ترین فرصت برای ابراز حمایت سیاسی و تجدید تعهدات کشورهای حمایت کننده نسبت به حکومت جدید افغانستان براساس تعهدات قبلی در کنفرانس توکیو در سال ۲۰۱۲ میلادی می‌باشد. از قول مقام های کشور و سازمان ملل در کابل گفته می شود که نشست لندن برای تعهدات مالی است. کشورهای اشتراک‌کننده در این نشست، قبلا در نشست توکیو در سال ۲۰۱۲ میلادی دوازده میلیارد دالر را متعهد شده بودند و اکنون گمان نمی‌رود که فراتر از آن تعهد تازه‌ای مطرح شود. در مقابل این نشست از لحاظ سیاسی دارای اهمیت فراوانی خواهد بود. مقام‌های حکومت وحدت ملی برای جلب توجه و حمایت شرکت کنندگان این نشست بر تعهدات خود برای اصلاحات و حکومتداری خوب باربار تاکید ورزیده اند. در مقابل جامعه جهانی نیز با استناد به تعهدات مذکور از حکومت جدید افغانستان استقبال نموده اند. طبعا دور از ذهن نیست کشورهای کمک‌کننده همانند کنفرانس توکیو بار دیگر تجدید کمک‌ها را منوط به تقویت حکومتداری خوب در افغانستان کنند.

یک مقام یوناما نیز در ارتباط با برگزاری نشست لندن و نتایج آن برای افغانستان اظهارداشت: کنفرانس لندن فرصت تازه ای برای حکومت جدید افغانستان است تا حمایت جهان را برای کمک به افغانستان جلب کند. این مقام در ادامه افزود جهان در این نشست تعهداتی که در کنفرانس توکیو برای کمک به افغانستان شده یک بار دیگر تجدید خواهد کرد.

برگزاری نشست ها و کنفرانس های جهانی و منطقه ای از فرصت های ویژه ای است که بیش از یک دهه اخیر افغانستان با آن روبرو بوده است. این حمایت‌ها هم در عرصه‌های مالی و پولی، هم در بخش‌های سیاسی و هم در زمینه‌های امنیتی و نظامی نصیب کشور شده است. البته این‌که از این حکومت ها تا چه حد بهره‌برداری شده است و یا این‌که این کمک‌ها و حمایت‌ها چقدر توانسته است بر زندگی مردم افغانستان اثر مثبت بگذارد موضوعی است که در خصوص آن دیدگاه‌های متفاوت وجود دارد.
با همه این ها افغانستان تاکنون شاهد برگزاری چندین نشست ویژه در راستای بازسازی و نوسازی این کشور از سوی جامعه جهانی و کشورهای همکار بوده است. بخش بزرگی از کمک های جامعه جهانی از مجرای همین نشست ها و کنفرانس ها اعلام و به مصرف رسید. اما حکومت گذشته افغانستان قادر نگردید به همه ظرفیت های لازم برای استفاده از کمک های جامعه جهانی دست یابد و بخش زیادی از این کمک ها به دلیل فساد اداری گسترده و عدم مدیریت درست حیف و میل گردید. شاید به جرات بتوان گفت افغانستان از معدود کشورهایی است که بیشترین نشست ها و کنفرانس های جهانی را بخود اختصاص داده است. از سال ۲۰۰۱ تاکنون بیش از یازده کنفراس مهم منطقه‌ای و جهانی با محوریت افغانستان در نقاط مختلف جهان برگزار ‌شده است. کنفراس‌های بن، توکیو، برلین، روم و پاریس تنها بخشی از مهم‌ترین نشست‌هایی است که با محوریت افغانستان و میزبانی کشورهای مختلف برگزار شده است. نباید فراموش نمود که دولت افغانستان امروزه صاحب بسیاری از زیر ساخت‌های سیاسی، اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی، اداری و قانونی شده است، ااین زیرساخت ها که چندی بیش یا نشانه ای از آن نبود و یا بصورت ویرانه و کلیشه ای باقی مانده بود، از اثر دست آورد همین نشست ها و کنفرانس ها و توافق های سیاسی جهانی برای حمایت از کشور امکان‌پذیر گردیده است.

اکنون که جدید روی کار آمده است قرار است در اولین کنفرانس بین المللی بر محور افغانستان و نحوه کمک های جامعه جهانی بحث صورت گیرفته و تصمیم هایی اتخاذ گردد. بدون تردید داشتن برنامه های منسجم و طرح های کارا و کاربردی امری است که هرگز نباید در این مقطع حساس از آن غفلت ورزید. اصل اساسی این است که نشست لندن برای کشور و توسعه آن امری حیاتی و بسیار تعیین کننده است. توجه و تمرکز حکومت و اولویت بندی خواست ها و مطالبات و طرح برنامه های کارامد و اثر بخش امری است که نباید از آن غافل بود. واقعیت قضیه آنست که نشست لندن با توجه به آغاز بکار حکومت وحدت ملی می تواند سرآغاز فصل جدیدی در عرصه مناسبات و تعهدات جامعه جهانی با افغانستان محسوب گردد. زیرا حکومت گذشته متاسفانه با اتخاذ سیاست های منفی در برابر جامعه بین المللی تا حدزیادی مناسبت دو جانبه را مکدر و تیره ساخته بود. این نشست اگر درست رهبری و مدیریت شود و بهره برداری مناسب از آن صورت گیرد می تواند در واقع نقشه راهی تلقی گردد در مسیر توسعه و تحول‌ در عرصه‌های اقتصادی، سیاست خارجی و امنیتی. همان‌گونه که نشست اول بن سنگ بنای افغانستان جدید را بنیان نهاد.

توقع عمومی بر این است که دولت جدید باید این درایت را از خود نشان دهد و به میزبانان و مهمانان این نشست ثابت سازد که می‌تواند یک شریکِ خوب و استراتژیک برای جامعه جهانی باشد. البته انتظار می رفت که از هنگام حکومت وحدت ملی گام های بسیار جدی تری در داخل کشور برای اثبات این قضیه برداشته شود که اعلام و تکمیل کابینه حکومت وحدت ملی یکی از موارد مهم و تعیین کننده آن دانسته می شود.

اما با همه این کاستی ها و شاید ها و باید ها بازهم امید می‌رود که در این نشست هیئت حکومت وحدت ملی بتواند افکار و اراده شرکت کنندگان را در سطح جهانی دوباره متوجه افغانستان نماید. جلب اعتماد جامعه جهانی با توجه به ناتوانی حکومت گذشته افغانستان در مبارزه با فساد اداری و برخی از پدیده‌های دیگر، شدیدا خدشه‌دار شده است. حال توقع می رود که حکومت وحدت ملی بتواند با استلال و ارائه طرح های قوی و برنامه های شفاف این اعتماد را دوباره برگرداند و برای ادامه تعامل مثبت بین‌المللی میان افغانستان و جهان دست آوردهای کلان و امیدبخشی را برای مردم افغانستان به همراه بیاورند. این همه را باید در چشم انداز آینده منتظر باشیم.