بخش اول

کودکان از اسیب پذیرترین قشر اجتماعی به شمار میرود. کودکان در هرجامعه ی نیاز به مراقبت های جدی وویژه  در قدم نخست از سوی خانواده ودر قدم دوم ازسوی حکومت دارد. در جوامع مختلف حکومات برای تربیه سالم کودکان برنامه های گوناگونی را روی دست گرفته وهمواره سعی میکنند که زمینه های تربیت سالم ومدرن ترین شیوه های اموزشی را برای کودکان در یک فضای کاملا مصئون و ارام بخش مهیا سازند زیرا کودکان در واقع اینده سازان جامعه هستند. در دنیای کنونی کشورها برای تربیت سالم کودکان واموزش انان سرمایه گذارهای هنگفتی را میکنند واز هیچ سعی وتلاشی برای تربیت فرزندان شان فروگذار نمیکنند.

اما در افغانستان این مسئله کاملا فرق میکند. دنیای کودکی در افغانستان دنیای ارامش واسایش نیست بلکه دنیای رنج ومشقت است. دنیای کودک افغان با دنیای کودکان در سایر کشورها تفاوتهای فراوان دارد. کودکان در افغانستان در همان ابتدای زنده گی که به عرصه دنیا میگذارند، با دشوارهای فروان روبرو میشوند. در دنیای کودکان افغانستان از ارامش ، اسایش واموزشهای مدرن خبری نیست بلکه رنچ ،درد وغصه اندوه است که کودکان افغانستان در دنیای کودکانه شان انرا تجربه میکنند. خانواده ها با هز اران مشکل میتوانند تنها نیازمندیهای ابتدایی کودکان مانند خوردن ، اشامیدن انان را مرفوع سازندو سایرنیازمندهای اجتماعی کودکان مانند تربیت سالم، اموزش، محیط زنده گی مصئون، محیط تفریح وسرگرمی ارزوهای است که کودکان افغانستان شاید هرگز به ان دسترسی پیدا نکنند.

نقش خانواده ها در تربیه کودکان: بدون شک خانواده ها نقش اساسی در تربیت کودکان دارند. خانواده اولین محیطی است که کودک در ان وارد میشود ، در انجا زنده گی میکند ودر انجا رشد میکند. کودک برای نخستین بار زنده گی اجتماعی را در خانواده تجربه میکند. روزهای اول زنده گی کودکان در دامان خانواده اغاز میشود وبه همین دلیل کودکان اولین چیزهای را که میاموزند در خانواده میاموزند. در واقع خانواده حیثیت دانشگاهی را دارد که کودکان در انجا ابتدایی ترین واساسی مسائل زنده گی را در انجا میاموزند. هرکودک نیاز دارد که دریک خانواده ارام ومصئون نخستین روزهای زنده گی خود را اغاز کنند.

در واقع خانواده میتواند برای رشد شخصیت کودک در اینده نقش موثری داشته باشد. هرگاه محیط خانواده برای کودک کاملا مصئون وارامش بخش باشد بدون شک در اینده میتواند بالای شخصیت کودک تاثیرات مثبتی داشته باشد اما برعکس اگر محیط خانواده برای کودکان ارامش بخش ومصئون نباشد شاید تاثیرات فوق العاده منفی بر روح روان کودک در اینده برجا بگذارد.

متاسفانه در افغانستان در طول تاریخ محیط خانه برای کودکان یک محیط ارامش بخش ومصئون نبوده است. خانواده های افغان به دلیل مشکلات امنیتی ، اجتماعی ، فرهنگی واقتصادی در اکثر موارد نتوانسته اند که یک محیط مصئون وارامش بخش را برای کودکان شان مهیا سازند. این مسئله در اکثر موارد باعث شده است که زنده گی کودکان افغانستان در همان روزهای نخستین زنده گی با چالش روبرو شود. روی همین منظور کودکان در افغانستان از همان روزهای نخست زنده گی با درد ورنج ومحنت اشنا میشود ویک زنده گی متفاوت را نسبت به کودکان در کشورهای دیگر تجربه میکنند. این تفاوتها باعث میشود که دنیای کودکانه کوکان افغانی دنیای مشقت ومشکلات باشد.

نقش دولت ها در تربیه کودکان: دولتها در هرجامعه مسئوولیت دارند که زمینه زنده گی ارام ومصئون را برای تمام شهروندان ان جامعه مهیا سازند. تهیه زمینه های زنده گی ارام برای شهروندان بخصوص کودکان ، ایجاد زمینه های اموزش برای کودکان ، حمایت از حقوق کودکان از مسئوولیت های نخستین حکومات به شمار میرود. هرگاه حکومات بتوانند زمینه های اموزشهای را به اساس نیازهای کودکان برای انان مهیا سازند در واقع کودکان میتوانند که اینده های روشنی را در پیش رو داشته باشند. اما متاسفانه در افغانستان طی دهه های گذشته حکومات به دلیل مشکلاتی که وجود داشته هیچگاهی نتوانسته است که زمینه های اموزش را برای کودکان انطور که لازم بود اماده سازند. این امر باعث شده است که کودکان افغانستان طی دهه های گذشته موفق نشوند به اموزش دسترسی داشته باشند. این مسئله باعث شدده است که کودکان افغانستان با تفاوت های عمده با کودکان که درسایر کشورها بزرگ میشوند ببار ایند.

گذشته از همه این مشکلات ، وقتی یک کودک افغانی باشد انها در دنیای مهاجرت دیگر شرایط به کلی فرق میکند. شاید هیچ کس نتواند درک کند که یک کودک افغانی در دنیای مهاجرت با چه چالشهای روبرو میشود ومشکلات را تحمل میکند. کودک بودن در دنیای مهاجرت انهم اگر افغانی باشد درد بزرگی است که هیچ  کس شاید نتواند عمق انرا تعیین کند.

طی دهه های گذشته ملیونها تن از شهروندان افغانستان ناگزیر شده اند که خانه های شانرا ترک کرده به وکشورهای دور ویانزدیک پناه ببرند. روی همین دلیل است که امروز افغاستان از جمله کشورهای است که بیشترین تعداد مهاجرین را در سطح جهان داراست. هرچند درگذشته نسبتا دور مردم افغانستان همواره سعی میکردند که در کشورهای همسایه نظیر ایران وپاکستان پناه ببرند. هم اکنون ملیونها نفر از شهروندان افغانستان در کشورهای ایران وپاکستان به عنوان مهاجر زنده گی میکنند. اما طی یک دهه گذشته مهاجرت افغانها به کشورهای اروپایی، امریکا، کانادا واسترالیا نیز بصورت بی سابقه ی افزایش یافته است. استرالیا طی یک دهه گذشته یکی از پرطرفدار ترین مقصد برای پناهجویان افغان بوده است. پناهجویان افغانی طی یک دهه گذشته سعی کرده اند که نه تنها خودشانرا بلکه تمام اعضای خانواه شانرا به استرالیا انتقال دهند. در حال حاضر هزاران تن از شهروندان افغانستان همراه با خانواده های شان در استرالیا زنده گی میکنند.

متاسفانه مهاجرت افغانها به استرالیا طی سیزده سال گذشته به دلیل عدم اگاهی مردم از قوانین و پالیسیهای مهاجرت استرالیا وهمچنین کمپاینهای گسترده قاچاقبران انسان همواره بصورت غیرقانونی صورت گرفته است. مهاجرتهای غیرقانونی به استرالیا که عمدتا با کشتیهای کهنه وفرسوده صورت میگیرد، سفر به استرالیا را برای پناهجویان به خصوص کودکان فوق العاده خطرناک ساخته است. طی سیزده سال گذشته تراژدیهای زیادی در ابهای استرالیا برای پناهجویان اتفاق افتاده است . به اساس امارها ازسال 2001 میلادی تا اکنون دستکم پانزده صد تن از پناهجویان که به صورت غیرقانونی عازم استرالیا بودند به دلیل غرق شدن کشتیهای شان در اب جانهای شانرا از دست داده اند. در میان قربانیان تعدادی زیادی ازکودکان نیز شامل بوده اند.

بخش دوم را در اینجا بخوانید