مولوی عبدالرحیم مسلم دوست، از اعضای گروه طالبان بود. او جدیدا به دولت اسلامی(داعش) پیوسته است و خود را رهبر این گروه در ولایت خراسان می داند. او در گفتگوی با بی بی سی فارسی گفته است که گروه طالبان با نام اسلام و جهاد به آزار و اذیت مردم پرداخته و به دستور سازمان اطلاعات پاکستان می جنگند. مسلم دوست می گوید من گروه طالبان را شناختم. با شناختی که از آن ها پیدا کردم، جدا شدم و اکنون به گروه داعش پیوستم. او در ادامه گفتگوی خود بیان داشته است که بمباران وحشیانه تر از سربریدن است و سربریدن رحیمانه ترین شیوه کشتن است. گفتگوی مولوی عبدالرحیم مسلم دوست چند نکته را در ارتباط با فعالیت داعش در افغانستان نشان می دهد. اول؛ مهمترین نکته این است که گروه داعش در چند ماه گذشته دست به جلب و جذب نیروی انسانی در افغانستان زده اند. بخش عظیم از نیرو های انسانی این گروه را افراد ناراضی گروه طالبان تشکیل می دهد. عبدالرحیم مسلم دوست که اکنون خود را یکی از رهبران داعش در خراسان می داند، خود یکی از اعضای گروه طالبان بود که از همین آدرس در زندان گوانتانامو برای مدتی زندانی شده بود. با این حال، نیرو گیری داعش تنها به گروه طالبان خلاصه نمی شود.

بلکه این گروه به خاطر ادعای تشکیل خلافت فراکشوری و فعالیت در همین راستا از کشور های مختلف نیرو جذب کرده است. کشور های آسیایی میانه، پاکستان، بنگلادش، کشور های عربی از جمله کشور های است که شهروندانش به این گروه پیوسته است. با توجه به ظرفیت بالای افغانستان در پرورش گروه های تندرو به نظر می رسد که این گروه از کشور های مختلف در افغانستان نیرر جذب نموده است. مطالعات که در مورد کشور های آسیایی میانه صورت گرفته است نشان می دهد که بخش زیادی از مسلمانان این کشور ها از کارکرد و عملکرد حکومت ناراضی است و گروه های تندرو را مکانی برای رهایی از دام و سیطره حکومت می داند. از آنجایی که امکان پرورش و فعالیت این گروه به آسانی در کشور های آسیایی میانه ممکن نیست، به نظر می رسد که همه افراد این گروه به افغانستان، عراق، سوریه و برخی دیگر کشور ها انتقال داده شده است.

نیرو گیری داعش تنها به گروه طالبان و شهروندان کشور های دیگر خلاصه نمی شود. بلکه بخش از شهروندان کشور از عملکرد و کارکرد یک دهه گذشته حکومت و گروه طالبان ناراضی است. احتمال زیادی وجود دارد که شهروندان صلح دوست یک دهه گذشته نیز به گروه داعش پیوسته باشد. دوم؛ گروه داعش اولین بار با گروه طالبان درگیر شده است. این نشان می دهد که این گروه بیش از همه از گروه طالبان عضو گیری نموده است و اعضای سابق گروه طالبان از مقر و ساحه نفوذ گروه طالبان آگاه است. با انتقال اطلاعات به گروه داعش جنگ میان این دو گروه در گرفته است. درگیری میان این دو گروه اما، نباید این محاسبه اشتباه را در پی داشته باشد درگیری میان این دو گروه تندرو و دهشت افکن منجر به تضعیف هر دو گروه می شود و در نهایت یک گروه را وادار به پیوستن به دولت افغانستان می کند. جنگ و درگیری در یک ساحه و قلمرو یک حکومت میان هر گروه صورت گیرد، منجر به تخریب و نابودی زیرساخت های یک کشور و در نهایت ویرانی محیط زندگی انسان ها می شود.بنابراین، نخبگان سیاسی و نهاد های مسئول حکومتی نباید در فکر این محاسبه باشد.

این محاسبه می تواند زمینه نفوذ گروه داعش در افغانستان را بیشتر نماید و سبب شود که بخش از شهروندان کشور به خاطر حفظ جان و مال خود به یکی از این دو گروه بپیوندد. سوم؛ گروه داعش تا هنوز فعالیت خود را به شکل گسترده آغاز ننموده است. اما درگیری این گروه با طالبان نشان می دهد که این گروه آماده نبرد با نیرو های امنیتی کشور نیز هست. تشکیل و آغاز فعالیت این گروه نشانگر ضعف نهاد های امنیتی و به خصوص ریاست امنیت ملی را نشان می دهد. ریاست امنیت ملی که کارشان کشف فعالیت های تروریستی است تا هنوز نتوانسته است مکان های گروه داعش و آموزش نیروهایش را کشف نموده و حملات را با اردوی ملی و پلیس ملی سازماندهی نماید.نهاد ریاست امنیت ملی کشور نیازمند تشکیل یک گروه برای مبارزه با گروه داعش می باشد. زیرا، این گروه وحشیانه تر از هر گروه تروریستی عمل می کند. قبل از اینکه فعالیت این گروه آغاز گردد، بهتر است که این گروه را در نطفه خفه نماید و نگذارد که دهشت یکبار دیگر، دامنگیر کشور گردد. چهارم؛ تقویت شدن گروه های تروریستی بستگی تام با اقتصاد جنگی دارد. اینکه گروه داعش در افغانستان به نیرو گیری می پردازد و افغانستان را به عنوان مرکز ولایت خراسان خود در نظر می گیرد به خاطر وجود اقتصاد جنگی در این کشور است. کشت و قاچاق مواد مخدر از جمله محصولات اول اقتصاد جنگی در افغانستان است.

کشت و قاچاق تریاک یکی از اساسی ترین منابع تمویل کننده نیاز های اولیه و تسلیحاتی گروه های تروریستی در افغانستان محسوب می شود. گزارش های منتشر شده نیز نشان می دهد که بخش کوچک از درآمد ناشی از کشت و قاچاق مواد مخدر به جیب دهقانان می رود ولی بخش زیادی آن در جیب تروریستان و گروه های دهشت افکن قرار می گیرد. مبارزه با این گروه ها نیازمند مبارزه با کشت و قاچاق مواد مخدر نیز هست.بنابراین، مبارزه علیه طالبان و داعش در افغانستان نیازمند مبارزه چند جانبه است. هم نیازمند سازماندهی حملات بر پایگاه ها و مخفی گاه های این گروه ها است و هم نیازمند مبارزه برای کاهش کشت و قاچاق مواد مخدر. حکومت افغانستان به خاطر داعیه فراکشوری داعش می تواند از کشور های منطقه در مبارزه با این گروه کمک و همکاری بطلبد. کشور های منطقه می تواند زمینه های قاچاق و فرصت حضور را از قاچاق چیان بین المللی در کشور شان بگیرد.

اگر چه سود بیشتر این کار مربوط به حکومت افغانستان می شود ولی در دراز مدت با تقویت و رشد گروه داعش کشور های منطقه نیز آسیب می بیند. به این خاطر، کشور های منطقه نیز نباید در این زمینه محاسبه اشتباه نماید. در پایان این نوشتار باید متذکر شوم که گروه داعش به احتمال زیاد در آینده نزدیک فعالیت خود را در افغانستان شروع خواهد کرد. آغاز فعالیت این گروه می تواند دهشت و وحشت جدید در ذهن شهروندان کشور خلق کند. لازم است که نهاد های امنیتی قبل از آغاز فعالیت این گروه، مقر و مخفی گاههای آنان را مورد حمله سازماندهی شده قرار دهد و این گروه را در نطفه خفه نماید. اشتباه است اگر بپندازیم که درگیری این گروه با گروه طالبان امکان پیوستن طالبان به حکومت افغانستان را افزایش می دهد. درگیری این دو گروه امکان تخریب و ویرانی بیشتر را به بار می آورد و حاکمیت حکومت مرکزی را تضعیف می کند. مبارزه با این گروه نیازمند مبارزه با اقتصاد جنگی است. اقتصاد جنگی فرصت تأمین و رهایی آن ها را از تنگنا های مالی فراهم می کند.