وضعيت امنيتي کشور پس از پايان سوم دور انتخابات رياست جمهوري و پديدآمدن جنجال هاي انتخاباتي روزبروز رو به وخامت نهاد. اما انتظار و اميد همه اين بود که شايد با اعلام حکومت جديد وخامت اوضاع رو به پايان رفته و اوضاع به حالت عادي برگردد. اما متاسفانه برخلاف انتظار اوضاع کشور نه تنها روبه بهبودي نگذاشت بلکه با گذشت هرروز دامنه ناامني ها در مرکز و ولايات روبه گسترش و وخامت نهاد. دقيقا در آوان ايجاد حکومت جديد علاوه بر موجوديت گروه هاي مسلح مخالف هم چون طالبان و حزب اسلامي گلبدين حکمتيار و شبکه حقاني و... گروه جديد بنام «داعش» نيز عرض اندام نمود. گروهي که سابقه فعاليت وي در کشورهاي عراق و سوريه و ليبيا به خشن ترين و غير انساني ترين شکل ممکن ظاهر شده است.

با افزايش ناامني ها در کشور و نيز شدت گرفتن نگراني هاي مردم به خصوص در زمينه فعاليت هاي زندگي و اقتصادي مسئولين کشور اين روند را بيشتر يک جنگ تبليغاتي از سوي دشمنان تلقي کردند. اما رويدادهاي خونين در بدخشان و قندوز نشان که مسئله فراتر از جنگ رواني است. ناامني به عنوان يک واقعيت انکارناپذير و روبه افزايش در جامعه وجود دارد.

وجود گروه هاي شر و جنايت کار و تروريست را با عناوين فريبنده و به ظاهر اسلامي نمي شود ناديده گرفت. آدم ربايي هاي گسترده  در نقاط مختلف کشور از جمله ربودن سي و يک مسافر در مسير راه قندهار- غزني از تلخ ترين رويدادهاي امنيتي محسوب مي گردد که تا هنوز دامنه معضل آن با وجود رهايي نزديک به نوزده نفر از گروگان ها حل نگرديده است؛ بلکه در روزهاي اخير گزارش شده است که شماري ديگر از مردم بيگناه در ولايت غزني ولسوالي جاغوري دوباره به چنگال جنايت کاران طالب ربوده شده است.

شايد در پي بحراني شدن اوضاع است که مقام هاي حکومت ديگر قادر به کتمان و يا توجيه آن نبوده و هرمقام به شيوه خود بدان اذعان مي دارد. بطور نمونه وزير داخله کشور نسبت به اين موضوع با صراحت اعتراف نموده است که تمام افغانستان محل ناامن براي زندگي شهروندان دانسته مي شود. در گزارش رسانه هاي کشور آمده است که وزير داخله طي نشست مطبوعاتي اعلام داشته است دوازده ولايت کشور، زير تهديد گسترده قرار دارد. بنابه نقل اين گزارشگران وزير امور داخله در جريان ارايه برنامه صد روز آينده اش گفت که 12 ولايت در تهديد بالا از سوي طالبان قرار دارد. وزير امور داخله در جريان ارايه برنامه 100 روز نخست اين وزارت گفت: در شرايط فعلي، 12 ولايت در تهديد درجه يک، 9 ولايت در تهديد وسط و بقيه ولايات در حالت نورمال قرار دارد. وي افزود: تلفات پوليس در ماه هاي اخير افزايش يافته و تلاش هاي جدي به هدف جلوگيري از آن آغاز شده است. وي در ادامه تصريح کرد: داعش از طريق رسانه و از طريق ارتباطات کوشش مي کند که هسته خود را ايجاد کند و ما در فکر اين هستيم که نگذاريم اين گروه سربالا کند. اگر در يک يا دو فرصت اجازه مي داديم که پيروز مي شد؛ همه تروريستاني که از کشورهاي خارج و داخل افغانستان است؛ به فکر سربازگيري مي شدند.

هم چنين در ادامه گزارش هاي نشر شده درباره وضعيت امنيتي کشور در رسانه ها آمده است که شمار زيادي پوليس در حمله طالبان به پوسته‌هاي امنيتي در جنوب کشور کشته شده اند. به نقل از اين رسانه ها مقام‌ها در ولايت هلمند در جنوب کشور مي‌گويند که در حمله گروهي طالبان مسلح به پوسته‌هاي امنيتي در اين ولايت، دست‌‌کم 20 سرباز پوليس کشته شده‌اند. قابل ياد آوري است که اين نخستين حمله گروهي طالبان و مخالفان مسلح بر مواضع و قرارگاه هاي نيروهاي دولتي به شمار نمي آيد. بلکه با آغاز عمليات بهاري طالبان در کشور، حملات اين گروه در شماري از ولايات تشديد پيدا کرده است. ماه گذشته نيز طالبان با حمله به پوسته‌هاي امنيتي در ولسوالي نوزاد هلمند، نوزده پوليس را کشتند.

حال پرسش اين است که به راستي سران کشور و مسئولين حکومت جامعه را به کدام سوي رهبري مي کنند؟ چرا نسبت به تامين امنيت و فعاليت مخالفين حکومت تدابير جدي و توجه اساسي صورت نمي گيرد؟ چرا در سخنان مقام هاي حکومت و مسئولين امنيتي تناقض گويي هاي آشکار وجود دارد؟ چرا واقعيت ها را به مردم نمي گويند؟ چرا در انجام مسئوليت خود جدي و قاطع و وجدان پسند فعاليت و تلاش نمي کنند؟چرا هميشه سعي دارند که پرسش هاي مطرح شده در جامعه را با پاسخ هاي سطحي و روزنامه نگاري جواب بدهند؟ در شرايط که کشور در آتش بحران و ناامني مي سوزد، کشمکش رئيس جمهور و رئيس اجرائيه بر سرمقام و کرسي هاي باقي مانده و بلاتکليفي وزارت دفاع چه توجيهي دارد؟ و...

بطور نمونه مي توان در همين اظهارات فوق وزير محترم داخله تناقض گويي هاي جدي و اساسي را مي توان يافت که يا از سر بي توجهي و اهميت ندادن گفته شده است و يا روحيه و احساس مسئوليت پذيري وجود ندارد بلکه در حد اقناع افکار عمومي و خالي ماندن عريضه مطالب و اظهارات بدور از مسئوليت شان را ابراز مي دارد؟ وزير داخله در اظهارات خود دوازده ولايت را تحت سيطره و تهديد جدي طالبان خوانده است و 9 ولايت ديگر را نيز در تهديد حد وسط اعلام داشته است که جمعا مي شود بيست و يک ولايت. در کشوري که بيست ولايت از سي و چند ولايت آن در شرايط بحراني و ناامن قرار داشته باشد به مسئولان آن چگونه بايد اميدوار بود؟ و چگونه نسبت به اداي مسئوليت آنان اميدوار بود؟ جامعه بين المللي که ادعاي تامين و نابودي مخالفين حکومت را داشتند و جان خود را کشيدند و رفتند چه توضيحي در اين ارتباط دارند ؟

سخن پرسش برانگيز ديگر وزير داخله اين است که مدعي است وزارت داخله و حکومت اجاز نمي دهد که داعش در کشور سربلند کند! اين ادعا با توجه به گزارش هاي متواتر فعال شدن گروه داعش و جدي بودن سرباز گيري آنان خنده آور و غير مسئولانه جلوه مي نمايد. بايد پرسيد که جناب وزير در کشوري که داراي نيروي امنيتي و حمايت جدي داخلي و بين المللي مي باشد چرا بحث ظهور گروه هاي هم چون داعش هر روز داغتر از گذشته مطرح مي گردد؟ به هر روي متاسفانه با توجه به عدم توجه مسئولان رده اول کشور بخصوص در عرصه امنيتي هرروز شاهد بروز و جدي تر شدن بحران هستيم. تاکنون جز ادعا و نهايت اين که جان عده اي از فرزندان اين خاک در برابر مخالفين گرفته مي شود هيچ نشانه اي از تلاش جدي و دلسوزي واقعي براي افغانستان و مردمان آن از سوي حکومت و متوليان اداره کشور شاهدش نيستيم.