اولين دور گفتگوي حکومت افغانستان با گروه طالبان در شهر مري در شصت کيلو متري اسلام آباد برگزار شد. حکومت افغانستان اين گفتگو ها را تأييد نموده است. وزارت امور خارجه پاکستان نيز، گفتگوي ميان حکومت افغانستان و گروه طالبان را تأييد نموده است. در اين گفتگو نماينده هاي از آمريکا و چين نيز حضور داشته است. گفتني است که رهبري و مديريت اين گفتگو را نمايندگان افغانستان به عهده داشته است. در کنار تأييد حکومت افغانستان وزارت خارجه پاکستان نيز اين ديدار را تأييد نموده است. اما چند نکته در ارتباط با اين مسئله وجود دارد. در ذيل تلاش مي شود اين نکته را به بررسي بگيرم.

اول؛ گروه طالبان افغانستان همزمان با اظهارات حکومت افغانستان و وزارت خارجه پاکستان براي تسهيل ديدار بين مقامات افغانستان و طالبان در بيانيه اي در روز 25 جون گفته که کسي صلاحيت ندارد به نمايندگي از اين گروه با کسي ملاقات نمايد. همچنين، نمايندگي سياسي گروه طالبان در قطر گفته است که آن ها از ديدار نمايندگان افغانستان در اسلام آباد پاکستان آگاهي ندارد. اين مسئله اين را مي رساند که ديدار بعدي گروه طالبان بستگي به وضعيت سياسي آن ها دارد. اگر چه در گفتگوي در اسلام آباد توافق شده است که بعد از ماه رمضان دوباره با همديگر ديدار و گفتگو نمايد اما اين مسئله با توجه به بيانيه گروه طالبان قطعي نيست. بنابراين، حکومت افغانستان نبايد در باب گفتگو هاي آينده با اين گروه خوشبين باشد. اما اين مسئله بدين معني نيست که حکومت از گفتگو هاي صلح دست بکشد. بلکه بدين معني است که حکومت افغانستان با توجه به واقعيت هاي عيني و تغيير و دگرگوني اوضاع و احوال اين گروه و منطقه استراتژي و سياست هاي خود را در رابطه با گفتگو هاي صلح تنظيم و تدوين نمايد. نکته ديگر، در بيانيه گروه طالبان اين است که گروه طالبان اين چنين فهميده مي شود که اين گروه گوش به فرمان حکومت و سازمان استخبارات پاکستان است.به همين خاطر، گفته است که هيچ کسي صلاحيت گفتگو و ديدار بدون اجازه ما را ندارد. اشاره کردن اين نکته به ظاهر چنين فهميده مي شود که گروه طالبان ابزاري در دست حکومت پاکستان نيست. اما در واقع، يک نوع اغوا سازي حکومت افغانستان است.

دوم؛ حکومت افغانستان گفته است که در گفتگو صلح با گروه طالبان نماينده هاي از شوراي عالي صلح حضور دارد. اما، شوراي عالي صلح از اين گفتگو بي خبري نموده است. اين مسئله شفاف سازي گفتگو هاي صلح را تا اندازه، زير سوال مي برد. شوراي عالي صلح به عنوان يک نهاد رسمي براي پيشبرد پروسه صلح در زمان رياست جمهوري حامد کرزي تأسيس شد. اکنون، بي اطلاعي شوراي عالي صلح از گفتگوي حکومت با گروه طالبان در شهر مري پاکستان تا اندازه مشکوک به نظر مي رسد. آيا رئيس جمهور غني در پي آن است تا شخصا گفتگو هاي صلح را به پيش ببرد؟ آيا رئيس جمهور غني به شوراي عالي صلح اعتماد لازم را ندارد. هر چه باشد، بي اطلاعي شوراي عالي بيانگر عدم شفافيت گفتگو هاي صلح است. مردم افغانستان حق دارد از جريان گفتگو هاي صلح با دشمنان مردم افغانستان آگاه گردد. از اين جهت، حکومت افغانستان جدا از تأييد هيئت خود بايد با نهاد هاي مختلف مسئله را در جريان بگذارد. تا از اين طريق، همه چيز روشن و شفاف به پيش برده شود.

سوم؛ براي اولين بار است که گفتگوي صلح ميان حکومت افغانستان و گروه طالبان برگزار مي شود. اما نکته اساسي اين است که نماينده هاي از ايالات متحده آمريکا و چين نيز در اين گفتگو حضور داشته است. آمريکا در بيش از يک دهه گذشته بيشترين نفوذ را در افغانستان داشته است. در وضعيت کنوني نيز، آمريکا بر سياست هاي افغانستان نفوذ دارد. حکومت افغانستان بدون حمايت هاي ايالات متحده آمريکا قادر به پيشبرد هيچ نوع سياستي نيست. از اين جهت، حضور نماينده هاي آمريکا در اين گفتگو مايه اميدواري است. در کنار آن اما، نماينده هاي چين نيز حضور داشته است. چين به عنوان يک ابر قدرت اقتصادي به تازگي سياست خارجي خود را در قبال کشور هاي منطقه تغيير داده است. شرکت کردن آن ها در گفتگو هاي صلح بيانگر آن است که اين کشور در صدد سهم گيري در سياست افغانستان است. اين مسئله مي تواند دو نتيجه را در پي داشته باشد. اگر چين سياست خارجي خود را در راستاي سياست هاي اقتصادي خود دنبال نمايد به سود افغانستان خواهد بود. آن ها به خاطر دستيابي به منابع طبيعي به دنبال صلح در افغانستان خواهد بود. در اين صورت، آن ها هيچ مخالفت با گفتگوي هاي صلح با حکومت افغانستان و ايالات متحده آمريکا نخواهد داشت. اما در صورت که آن ها سياست خارجي نفوذي در پيش گيرد يک نوع تضاد و برخورد ميان منافع آن ها و ايالات متحده آمريکا در افغانستان پيش خواهد آمد. اين مسئله، باعث خواهد شد که منازعه ميان چين و آمريکا در افغانستان صورت گيرد. به هر صورت، حضور چين در گفتگو هاي صلح هم نتيجه مثبت و هم منفي در پي دارد. اميدوارم که اين حضور به نفع مردم افغانستان تمام شود.

چهارم؛ گفتگوي حکومت افغانستان با نماينده گروه طالبان در پاکستان نشان مي دهد که پاکستان قادر به حضور گروه طالبان در ميز گفتگوي صلح است. اين ديدار حد اقل اين فرصت را براي حکومت افغانستان فراهم نموده است تا بر حکومت پاکستان فشار بيشتر وارد نمايد تا مقامات پاکستاني صادقانه در راستاي گفتگوهاي صلح تلاش نمايد.

مهمترين نکته در گفتگوي صلح براي حکومت افغانستان اين است که در آغاز گفتگو بايد نماينده هاي افغانستان از گروه طالبان تقاضا نمايد که حملات شان را در افغانستان متوقف نمايد. زيرا، حملات آن ها نشانه بازي دوگانه آن ها را مي رساند. توقف حملات صادق بودن گروه طالبان در گفتگوي صلح را مي رساند. اما، در صورت که حملات اين گروه در کنار گفتگوي صلح ادامه داشته باشد، مي رساند که گروه طالبان با مصروف نگه داشتن حکومت افغانستان همچنان مقاصد و خواست هاي قبلي خود را دنبال مي کند و گفتگوي صلح تنها يک بازي سياسي است.

با اين حال، اين گفتگو مي رساند که اشرف غني، رئيس جمهور صادقانه در راستاي آوردن صلح در کشور کار نمايد. از اين جهت، لازم است که از اشرف غني حمايت شود. صلح به نفع همه مردم و همه گروه هاي اجتماعي است. اما، رئيس جمهور نيز بداند که به بهانه گفتگوي صلح نبايد گروه طالبان را بر مناطق مرکزي و شمال کشور هدايت نمايد. زيرا، تمام کشور قلمرو حاکميت حکومت مرکزي است.رفتار هاي تبعيض آميز، رعايت نکردن عدالت اجتماعي به سود او نخواهد بود.

بنابراين، اولين گفتگوي مستقيم حکومت افغانستان با نماينده هاي گروه طالبان به سود مردم است. اميدواريم که گفتگو ها منجر به صلح شود و ديگر گروه طالبان دست به حمله دهشت افکن و تروريستي نزد و باعث قرباني مردم بي گناه کشور نگردد.