چندي قبل، با مطرح شدن امضا تفاهم نامه امنيتي ميان رياست امنيت ملي و سازمان استخبارات پاکستان روابط ميان حامد کرزي و اشرف غني قيراندود شد. براي بهبود اين روابط اما، اشرف غني تلاش ورزيد تا حامد کرزي و ديدگاه هاي او را با خود به همراه داشته باشد اما، ظاهرا حامد کرزي برنامه هاي خود چيده است. اشرف غني تا هنوز چندين بار تعدادي از افرادي را به نزد حامد کرزي فرستاده است تا رضايت او را جذب نمايد اما ظاهرا کرزي ميانجيگري آن ها را رد نموده است. حامد کرزي اما، در مصاحبه با روزنامه گاردين چاپ انگليستان گفته بود که از حکومت وحدت ملي حمايت مي کند اما اکنون اين زمزمه ها به گوش مي رسد که حامد کرزي در پي تشکيل حکومت موقت است. به نظر مي رسد که اين زمزمه ها تا حدودي واقعيت داشته باشد زيرا، رئيس اجرائيه حکومت وحدت ملي که در فيض آباد بدخشان صحبت مي کرد از کارکرد و عملکرد حکومت حامد کرزي در بيش از يک دهه گذشته انتقاد کرد. او گفت که وضعيت امروز، ناشي از بدکارکردي حکومت حامد کرزي است. همچنين او گروهي را متهم به توطئه علني در برابر حکومت کرد. اگر چه او به صورت مستقيم از گروه  و جمع خاصي نام نبرد اما، مشخص است که او به حامد کرزي و اطرافيان او را متهم به توطئه و مخالفت با حکومت وحدت ملي مي کند. اين باب چند نکته وجود دارد که ذکر آن خالي از فايده نخواهد بود.

عبدالله عبدالله، رئيس اجرائيه حکومت وحدت ملي در فيض آباد گفته بود که حامد کرزي تمام کمک ها و حمايت هاي بين المللي را هدر داد. اگر واقع بينانه بنگريم سخن عبدالله عبدالله واقعيت دارد. تا هنوز براي هيچ کشوري به اين ميزان از سوي جامعه جهاني کمک نشده بود. اما در عوض، حامد کرزي و تيم همراه شان نه تنها از کمک ها براي توسعه يافتگي، رشد و ترقي و بازسازي زير ساخت هاي افغانستان استفاده نتوانست اما در آخر حکومت ضعيف و فرسوده را به اشرف غني و عبدالله واگذار کرد. وضعيت امنيتي در سال آخر حکومت کرزي رو به وخامت گذاشته بود. بازار اقتصاد افغانستان با رکود مواجه بود. در سيزده سال گذشته، فرهنگ و ساختار قبيله بر جامعه حاکم بود. اما حامد کرزي کاري در اين مورد نتوانست. شايد تنها کار او، آزادي بيان و مطبوعات باشد اما زيربنا هاي آن نيز سست و بي بنياد است. بدين معني که آزادي بيان و مطبوعات بر بنياد هيچ بنا شده است و هر آن احتمال مي رود که اين آزادي نيز از دست برود.بنابراين، نگراني کرزي از کارکرد حکومت وحدت ملي تا اندازه بجا نيست. حامد کرزي بهتر آن است که از کارکرد و عملکرد حکومت خود از خود سوال کند. او بايد از خود بپرسد که با کمک هاي جامعه جهاني در چهارده سال گذشته چکار کردم.

اما، اين تنش به سود مردم و دولت افغانستان نيست. در وضعيت کنوني هم گروه طالبان پر قدرت شده است. داعش حضور يافته است و در برابر حکومت افغانستان پرچم برافراشته است و بخش از قلمرو حکومت افغانستان را زير کنترل و سلطه خود در آورده است. سخن گفتن از حکومت موقت و تضعيف و برچيدن حکومت کنوني کاري عقلاني نيست. زيرا، از اين کار بيش از همه تروريستان سود مي برد. امکان کودتاي سفيد نيز ممکن نيست. زيرا، سران حکومت وحدت ملي در برابر خواست هاي حامد کرزي مقاومت خواهد کرد. از اين جهت، تنش ها جدي خواهد شد. اين تنش ها فرصت هاي مبارزه حکومت با داعش و گروه طالبان را مي گيرد. بنابراين، حامد کرزي بداند که امکان شکل گيري حکومت موقت ممکن نيست. اگر امکان آن وجود داشته باشد، فرصت قدرتمند شدن داعش و طالب نيز ممکن مي گردد. حامد کرزي بهتر آن است که پول هاي را که در چهارده سال گذشته هدر داده است، بشمارد و در نهايت از عالم سياست توبه نصوح نموده و براي ابد دست بردارد.

در وضعيت کنوني مهمترين و اساسي ترين حامي ما کشور هاي غربي است. غربي ها در چهارده سال گذشته کمک ها و حمايت هاي زيادي نموده است. آن ها در اين کشور قرباني داده است. اما قرباني هاي او از سوي کرزي تقدير نشد. کمک هاي آن ها هدر رفت. اکنون که حامد کرزي در پي، حکومت موقت است بدون شک، غربي ها با اين ايده مخالف است. بنابراين، تلاش ها در اين راستا بي معني و تا اندازه ضياع وقت است. حامد کرزي ممکن به چين و روسيه بزرگترين رقباي آمريکا سفر کرده باشد اما حمايت هاي اين دو کشور براي شکل دهي حکومت موقت کافي نيست. در عين حال، بعيد به نظر مي رسد که چين و روسيه وعده همکاري به حامد کرزي داده باشد. روسيه در وضعيت کنوني به خاطر تحريم هاي غرب در وضعيت بدي اقتصادي به سر مي برد. چين به دنبال رشد اقتصادي و حفظ آن است. همکاري مستقيم در شکل گيري حکومت موقت در افغانستان به معني وارد شدن به تعاملات سياسي هزينه بر است. ظاهر قضيه چنين بر مي آيد که چين با شکل گيري حکومت موقت سر سازگاري ندارد. از طرف ديگر، چين همچنان گوشه اي چشمي به ايالات متحده آمريکا دارد. درگير شدن اين دو، بيش از همه به چين ضربه مي زند.

در داخل افغانستان نيز، تعدادي دلواپسان حکومت حامد کرزي وجود دارد. اما اشتباه است اگر بپنداريم اشرف غني، عبدالله عبدالله، دوستم،  دانش محقق و خان محمد فاقد پايگاه اجتماعي است و طرفداران ندارد. همه اين ها داراي پايگاه اجتماعي است. به خصوص دوستم و محقق. در نهايت، جدي تر شدن مسئله حکومت موقت از سوي حامد کرزي و تيم همراه او شکاف جدي ميان مردم ايجاد مي کند. طرفداران حامد کرزي با طرفداران سران حکومت وحدت ملي در صفوف مقابل هم قرار مي گيرد. نتيجه و پيامد آن بر هيچ کس پوشيده نيست. همان کاري است که در گذشته تکرار شد. بنابراين، حامد کرزي به اين فکر نباشد که برچيدن حکومت وحدت ملي کاري آسان است و هيچ هزينه مالي و جاني در پي ندارد.بلکه اين کار حامد کرزي افغانستان را يک بار ديگر به دهه 1370 باز مي گرداند و همه گروه ها را وارد جنگ فرسايشي مي کند.

در نهايت اينکه حامد کرزي چهارده سال گذشته فرصت هاي طلايي را به خاکستر مبدل ساخت. توانايي مديريت و حکومت کردن خود را به همه مردم افغانستان نشان داد. بازگشت او، نه ممکن است و نه به سود مردم. بنابراين، حامد کرزي دفترچه و ورقي بگيرد و بدکارکردي و ناکارآمدي هاي چهارده سال گذشته خود را بنويسد. اين کار هم تجربه سياسي ما را بيشتر مي کند و هم باعث مي شود که سران حکومت وحدت ملي فرصت داده شود تا توان مديريتي خود را به آزمايش بگذارد. سران حکومت وحدت ملي نيز بايد توجه جدي و فکري جدي به حال و وضعيت خود بنمايد تا بيشتر از اين نارضايتي ها افزايش نيابد.