در پايان ماه فبروي چهارمين دوور نشست چهار جانبه ميان افغانستان، پاکستان، ايالات متحده آمريکا و چين برگزار شد. در آخر نشست هفته نخست ماه مارچ را به عنوان آغاز گفتگوي رو در رو ميان حکومت افغانستان و مخالفان مسلح دولت اعلان نمود. دو حکومت افغانستان و پاکستان از گروه هاي مخالف مسلح دولت خواست تا نماينده با صلاحيت خود را براي گفتگوي چهار جانبه به اسلام آباد بفرستد. هفته نخست ماه مارچ به پايان رسيد اما گروه هاي مخالف مسلح دولت به جزء حزب اسلامي گلبدين حکمتيار به دعوت دو کشور پاسخ نداد. گروه طالبان، به عنوان جدي ترين مخالف مسلح حکومت افغانستان گفتگو با حکومت افغانستان را رد نمود. اين گروه يکبار ديگر، گفتگو با حکومت افغانستان را منوط به برآورده شدن پيش شرط هاي خود دانست. طرف هاي گفتگوي چهار جانبه اما، اظهار اميدواري کرد که تا پايان ماه مارچ گفتگوي رو در رو آغاز گردد. اما ماه مارچ به پايان رسيد و خبري از گفتگوي صلح نشد.
با پايان ماه مارچ موج از انتقادها از روند گفتگوي صلح آغاز شد. حکمت خليل کرزي، معاون وزارت امور خارجه بيان داشت که پاکستان نقش مثبت در روند گفتگوي صلح افغاني بازي ننموده است. او صداقت پاکستان را زير سوال برد. بيش از يک هفته از واکنش معاون وزارت امور خارجه مي گذرد اکنون اما، عمر زاخيلوال، سفير افغانستان و نماينده خاص رئيس جمهور در امور پاکستان در يک نشست مشترک با سرتاج عزيز، مشاور امور خارجي نخست وزير پاکستان شرکت نموده است و سرتاج عزيز گفته است که در روز هاي آينده دور جديد گفتگوي چهار جانبه برگزار خواهد شد. او همچنين بيان داشته است که اگر گفتگوي مداوم برگزار شود، احتمال دستاورد هاي مثبت زياد خواهد شد.
در پايان چهارمين دور نشست چهار جانبه سرتاج عزيز، مشاور خارجي نخست پاکستان گفته بود که رهبران و خانواده رهبران طالبان در پاکستان به سر مي برد و از خدمات صحي اين کشور استفاده مي کند. او گفته بود اين مجراي نفوذ اين کشور بر گروه طالبان است و اگر گروه طالبان به دعوت پاکستان واکنش مثبت نشان ندهد آن ها را از پاکستان اخراج مي کنيم. اکنون پرسش جدي است که چرا حکومت پاکستان از نفوذ خود بالاي گروه طالبان استفاده ننمود. چرا رهبران و خانواده اين گروه همچنان در پاکستان به سر مي برد. اين پرسش هاي جدي است که حکومت افغانستان بايد از مقامات پاکستاني بپرسد. در عين حال، وقتي يکي از مقامات بلند پايه وزارت امور خارجه کشور صداقت پاکستان را مورد ترديد قرار مي دهد چرا تلاش مي شود که گفتگوي جديد براي دستيابي به صلح برگزار شود. آيا در دور بعدي گفتگوي چهار جانبه پاکستان در قبال گفتگوي صلح صادقانه برخورد خواهد کرد؟ اين پرسش ها جدي است. نگارنده در چندين نوشتار متذکر شده است که گفتگوي ميان حکومت افغانستان و گروه هاي مخالف مسلح دولت نتيجه بخش نيست. ما به جاي گفتگو با گروه طالبان و ديگر گروه هاي مخالف مسلح دولت نيازمند گفتگو با پاکستان و بهبود روابط هند و پاکستان است.
صلح در افغانستان بستگي تام و تمام با حل شدن مشکلات ميان افغانستان و پاکستان و پاکستان و هند دارد. به ديگر سخن، تا زماني که خط ديورند و مسئله کشمير ميان پاکستان و هند حل نگردد کشور هاي منطقه به صلح دست نخواهد يافت. حکومت افغانستان براي دست يابي به صلح نيازمند گرفتن ابتکار آغاز گفتگو ميان کابل-اسلام آباد و اسلام آباد-دهلي نو باشد. تا با حل شدن معضلات ميان سه کشور مسئله بنيادگرايي و دهشت افکني از بنياد حل گردد. ‎
مقامات بلند پايه پاکستان با حضور نماينده حکومت افغانستان در حالي سخن از دور بعدي گفتگوي صلح مي زند که طالبان حملات خود را گسترش داده است. جنگ در هلمند وارد مرحله جديد شده است. بسياري ها، موفقيت دو طرف در هلمند را سرنوشت ساز خوانده است. پيروزي هر دو طرف در اين ولايت منجر به پيروزي دو طرف در ديگر بخش هاي کشور نيز خواهد شد. در عين حال، جنگ در ولايت بغلان دوباره آغاز شده است. در حالي که چندي پيش، ارتش افغانستان دندغوري و دند شهاب ‎الدين را از وجود گروه طالبان پاکسازي نموده بود. گروه طالبان دوباره در اين ولايت نفوذ کرده است و يکبار ديگر در برابر نيروهاي امنيتي افغانستان صف آرايي نموده است.
در گزارش هاي جديد نشان مي دهد که فعاليت بسياري از شبکه هاي مخابراتي در تعدادي زيادي از ولايت به خاطر گروه طالبان کاهش يافته است. فعاليت شبکه هاي مخابراتي منبع مهم درآمد براي حکومت وجدت ملي بوده است. بعد از تصويب ماليات بر مصارف مشتريان شبکه هاي مخابراتي مييليون ها دالر در ماه عايد حکومت وحدت ملي شده است. براساس مقامات وزارت مخابرات در يک هفته در حدود 78 ميليون افغاني عايد حکومت شده است. گسترش نفوذ گروه طالبان و کاهش فعاليت شبکه هاي مخابراتي منجر به کاهش درآمد و عايدات داخلي حکومت خواهد شد. در وضعيتي که گروه طالبان قلمرو خود را گسترش مي بخشد و گفتگوي رو در رو با حکومت افغانستان را رد مي کند، منجر به کاهش درآمد حکومت وحدت ملي شود، سخن گفتن از گفتگوي که هيچ نتيجه اي در بر نداشته است، امر غير معقول به نظر مي رسد. ‎
حکومت افغانستان در وضعيت چشم اميد به گفتگوي صلح بسته ‎اند که گروه طالبان هم قلمرو نفوذ خود را گسترش بخشيده اند و هم خود را سازماندهي نموده است. بعد از انتشار خبر مرگ ملا عمر، رهبر پيشين طالبان اين گروه دچار انشعاب شد. ملا رسول خود را از ملا منصور، رهبر کنوني طالبان جدا کرد. جدال سنگين ميان اين دو در ولايت زابل اتفاق افتاد. ملا يعقوب، پسر ملا عمر و ملا عبدالمنان، برادر ارشد ملا عمر از مخالفين ملا منصور بود و با او بيعت نکرده بود. اما چند روز قبل، گروه طالبان با انتشار خبرنامه اي بيان داشت که ملا يعقوب و ملا عبدالمنان با ملا اختر منصور بيعت نموده است و پست هاي کلان را در شوراي گروه طالبان تصاحب نموده است. اين بازسازي دروني به گروه طالبان کمک خواهد کرد تا مشروعيت خود را دوباره باز يابد و مخالفين خود را سرکوب و احتمالا از ميدان جنگ بيرون نمايد. در عين حال، با اراده بيشتر در برابر نيروهاي امنيتي افغانستان بجنگد. اين در حالي است که حکومت افغانستان بيش از هر چيز چشم اميد بر گفتگوي بسته است که هيچ نتيجه اي در بر نداشته و در آينده نيز نتيجه اي در پي نخواهد داشت. ‎
در پايان بايد متذکر شوم که مقامات بلند پايه حکومت وحدت ملي خوب مي داند که گفتگو با گروه هاي مخالف مسلح دولت نتيجه اي در بر ندارد و صلح يابي به صلح نيازمند گفتگو با پاکستان است اما، به خاطر ذهنيت بدي که ميان مردم و نخبگان کشور وجود دارد از اين کار ابا مي ورزد. پروسه صلح کنوني در واقع، يک پروسه صلح است که نخبگان حکومت وحدت صرف براي خاموش نگه داشتن افکار عمومي دنبال مي کند. ‎