صاحب امتیاز: محمد رضا هویدا

مدیر مسوول: محمد هدایت

سر دبیر: حفیظ الله زکی

پنجشنبه ۹ حمل ۱۴۰۳

دانلود صفحات امروز روزنامه: 1 2 3 4 5 6 7 8

ضرورت توجه به بیجاشده گان داخلی

-

ضرورت توجه به بیجاشده گان داخلی

افغانستان سال هاي طولاني است که با جنگ، خشونت و ناامني دست در گريبان است و اکنون نيز هر روزه حادثه هاي  متعددي از جنگ، انتحار، انفجار، قتل و ويراني در گوشه و کنار کشوراتفاق مي افتد و دهها نفر از هموطنان ما قرباني اينگونه خشونت ها مي شوند. فقر کمرشکن، بيکاري روزافزون، فساد گسترده در بدنه ي ادارات دولتي افغانستان، حوادث طبيعي از قبيل خشکسالي و طوفان بر مشکل ناامني وخشونت افزوده شده و زندگي را بر شهروندان کشور تلخ کرده  است و افق آينده کشور را براي بسياري از آنان تاريک و تار.
يکي از پيامدهاي تلخ اين وضعيت، آواره گي بخش بزرگي از شهروندان کشور است. بسياري از اين آواره گان تن به مهاجرت داده و کشور را به اميد يافتن پناهگاهي امن براي زندگي و در جستجوي اندکي آسايش و رفاه، ترک کرده اند. بخش بزرگي ديگر از اين آوارگان که نخواسته اند يا  بنا به دلايلي نتوانسته اند کشور را ترک کنند، در داخل مرزهاي کشور آواره شده اند و در حالي که شماري از آن ها سال هاست که در آواره گي داخلي به سرمي برند، تعدادي ديگر از شهروندان به تازگي مجبور به ترک خانه و مسکن شان شده اند و به صورت بيجاشده داخلي روزگار  و زندگي سختي را پشت سر ميگذرانند.
سازمان عفو بينالملل به تازه گي از افزايش بي جا شدگان داخلي در کشور خبر داده است و در گزارش تازه ي خود، گفته است که جنگ باعث شده است تا شمار اين افراد، به بيش از يک ميليون تن برسد.
در گزارش عفو بينالملل که ديروز سه شنبه 11 جوزا منتشر شد، آمده است که در سال 2013 شمار افرادي که بر اثر جنگ در افغانستان، بيجا شده بودند، 500 هزار نفر بود که اکنون، به 2/1 ميليون تن افزايش پيدا کرده است.
عفو بينالملل در اين گزارش تحقيقي، دريافته است که با وجود وعدههاي رهبران حکومت وحدت ملي ، بيجا شده گان داخلي هنوز از نبود سرپناه، غذا، آب، خدمات صحي و فرصتهاي تحصيلي و شغلي رنج مي برند.
يافته هاي اين گزارش تحقيقي همچنان نشان مي دهد که شمار زيادي در افغانستان، به صورت اجباري خانه هاي شان را ترک کرده و همه روزه با تهديد مواجه هستند.
اين سازمان بين المللي، مطلبي را خطاب به رييس جمهور غني در ويب سايت خود منتشر کرده  و گفته است که2/1 ميليون بيجاشده ي داخلي، آب، نان و سرپناه ندارند و لطفا پاليسي بيجاشده گان داخلي را تطبيق کنيد. عفو بينالملل از بازديد کنندگان سايت خود خواسته است تا اين مطلب را در صفحه توييترشان به اشتراک بگذارند تا توجه بيشتر مقامات دولتي را جلب کند.
عفو بينالملل در اين گزارش، از مقامات افغانستان و جامعه جهاني خواسته است تا هر چه زودتر نيازمندي هاي اساسي و ضروري اين بيجا شدگان داخلي را برآورده کنند.
زن 50 ساله اي در هرات که بيجا شده و در يک کمپ به سر مي برد، به سازمان عفو بينالملل گفته است: «من ترجيح مي دهم که در زندان باشم تا در اين کمپ، حداقل در زندان ما نگراني از آب و نان نداريم.»
اکثر خانواده هاي بيجاشده در خيمه ها زندگي مي کنند و هنگام بارندگي ها، سرماي زمستان  و گرماي تابستان شديدا آسيب پذير اند و به وسايل و امکانات گرم کننده و يا سرد کننده دسترسي ندارند. سالمندان، کودکان، زنان باردار و اشخاص بيمار در ميان بيجاشده گان داخلي از آسيب پذيري بيشتري برخور دار اند و نيازمند مراقبت هاي جدي  تر مي باشند. اين مشکلات، شرايط زندگي را براي آن ها بسيار سخت و رقت بار مي سازد و آن ها را در معرض بيماري هاي گوناگون قرارمي دهد. به همين خاطر شماري از اين افراد آسيب پذير به اثر سرما يا گرما يا بيماري جان شان  را از دست مي دهند.
علي رغم آنکه بيجاشده گان داخلي شديدا به کمک ها و مساعدت هاي دولت و نهادهاي کمک کننده بين المللي و داخلي وابسته اند، اما شمار زيادي از خانواده هاي بيجاشده از مساعدت ها محروم مي مانند. از سوي ديگر، مقدار مساعدت هاي صورت گرفته بسيار اندک و ناکافي است و نمي تواند نيازمندي هاي بيجاشده گان را پاسخ بگويد.  اين مساعدت ها نيز غالباً به نيازمندي هاي آني وفوري  بيجاشدگان مثل؛  آب و غذا رسيدگي مي کنند و کمتر به نيازهاي درازمدت تر آنها مثل آموزش و کار توجه دارد.
بيجاشده گان داخلي معمولا در مناطق امن تر و داراي فرصت هاي شغلي بهتر جابجا مي شوند؛ مناطق اطراف شهرهاي بزرگ مثل کابل، هرات، مزار، قندهار و جلال آباد، محل هاي بوده است که همواره محل رجوع آواره گان بيشتري بوده است. بر اساس ارزيابي ها و آمارها، در حدود 10 درصد از بيجاشده گان داخلي در مناطق شهري و شهرهاي بزرگ مسکن گزين مي شوند، اما اکثريت بيجاشده گاني که امکان رسيدن به شهرهاي بزرگ کشور را ندارند، در نزديکي هاي محل زندگي شان باقي مانند و اميدوار هستند که روزي دوباره به محل سکونت اصلي شان دسترسي پيدا کنند.
حکومت وحدت ملي تا هنوز نتوانسته است به وعده ها و مسئوليت هاي خود در قبال حمايت از بيجاشده گان داخلي و کمک به آنها موفق عمل کند و نيازمندي هاي همه ي بيجاشده گان داخلي را پاسخ بگويد. کمک هاي که به بخشي از بيجاشده گان صورت گرفته است ناکافي بوده است و فقط محدود به اقدام حمايتي و کوتاه مدت بوده است. به بيشتري نيازمندي هاي دايمي و دراز مدت بيجاشده گان، از قبيل حق مسکن، حق دسترسي به آموزش و تعليم، حق صحت، حق محيط زيست سالم و حق داشتن امنيت، توجه جدي صورت نگرفته است.
بيجاشده گي داخلي يک امر ناخواسته و جبري است که بيجاشده گان را مجبور به ترک خانه و محل زندگي شان مي کند. بيجاشده گان مسکن و فرصت ها و امکانات زندگي مناسب را در کنار بسياري از حقوق ديگر خود، همانند برخوداري از رفاه و آسايش، سطح کيفي مناسب زندگي، حق دسترسي به آموزش و پرورش، حق صحت و دسترسي به خدمات صحي، حق مصؤنيت غذايي و دسترسي به آب و غذاي صحي و مناسب و بسياري ديگر از داراي هاي خود را از دست مي دهند. از دست دادن اين موارد، شرايط زندگي را براي بيجاشده گان داخلي بسيار سخت و طاقت فرسا مي سازد و توجه به مشکلات آنها را به يک امر جدي و ضروري مبدل مي سازد.
بيجاشده گان داخلي با از دست دادن همه ي امکانات زندگي سابق خود در جريان بيجاشده گي، مجبور هستند بدون هيچگونه پشتوانه اقتصادي، در محل جديد براي خود زندگي نو و تازه بسازند و چون با ناتواني اقتصادي و کمبود شديد امکانات مواجه اند، نمي توانند وضعيت زندگي شان را بهبود ببخشند؛ به همين لحاظ شديدا به کمک و مساعدت دولت و نهادهاي کمک کننده وابسته هستند و در صورت قطع شدن اين کمک ها و يا تعويق و تاخير در پرداخت آن، مشکلات آنها جدي تر مي شود.
بيجاشده گان داخلي به حمايت جدي حکومت و نهادهاي بين المللي نيازمند هستند، حکومت مسئوليت دارد که به مشکلات زندگي آنها توجه و رسيدگي جدي کند. آنها به عنوان شهروندان کشور، حق دارند تا از زمينه هاي حد اقلي زندگي برخوردار شوند و زندگي شان از معرض خطر و آسيب پذيري نجات داده شود.
حکومت وحدت ملي بايد بصورت جدي به حل دايمي مشکلات بيجاشده گان داخلي بپردازد و تلاش نمايد تا با روي دست گرفتن برنامه ها و پاليسي هاي مناسب، نقطه پايان به بيجاشده گي داخلي بگذارد.

دیدگاه شما