در روزهاي عيد، يک زن و دو دختر هدف تيزاب پاشي توسط يک فرد ناشناس قرار گرفتند. آنها از يک ديدار عيدي بر مي گشتند که در شهرک آريا فردي ناشناس به صورت آنها تيزاب پاشيد. يکي از اين زنان گفته است که بخاطر زن بودن مورد اين گونه حمله قرار گرفته است. هنوز انگيزه ي اصلي اين کار مشخص نيست و فرد مجرم نيز شناسايي و بازداشت نگرديده است.
کميسيون حقوق بشر افغانستان در واکنش به اين رويداد آن را« غير انساني» و « غير قانوني» توصيف کرده است و گفته است که فرد مهاجم بايد شناسايي شده و مورد پيگرد قانوني قرار گيرد. همچنان عده ي از فعالان مدني ضمن عيادت از قربانيان اين رويداد، اين گونه رويدادها را محکوم کردند و خواستار شناسايي عاملين آن از سوي نهادهاي امنيتي کشور شدند.
اين اولين بار نيست که زنان افغانستان هدف حمله تيزاب پاشي قرار مي گيرند. چند سال پيش يک مرد ناشناس حدود پانزده دانش آموز برقع پوش را در ولايت جنوبي قندهار هدف قرار داد و به صورت آنها تيزاب پاشيد. در سال 1390 نيز اعضاي يک خانواده در ولايت کندوز، از سوي خواستگار دخترشان، پس از رد تقاضاي او، هدف تيزاب پاشي قرار گرفتند. مرد خواستگار همراه چند تن ديگر، وارد خانه اين خانواده شدند و پس از لت و کوب پدر به صورت او، همسرش و سه دخترش تيزاب پاشيدند. همچنان در سالهاي پيش به صورت رزاق مامون؛ خبرنگار شناخته شده ي کشور پس از نشر يکي از کتابهايش در نزديکي منزلش، توسط يک فرد ناشناس تيزاب پاشيده شد.
هنوز روشن نيست که تيزاب پاشي با چه انگيزه هاي در افغانستان انجام مي شود، اما طبق تجربه هاي ديگر کشورها، اين عمل ريشه در؛ افراطيت مذهبي، انتقامجويي، شکست هاي عاطفي و امراض حاد رواني دارد.
تيزاب ها مواد کيمياوي بسيار خطرناک هستند که در اثر تماس با پوس بدن و چشم ها، آسيب هاي بسيار شديد و در مواردي جبران ناپذير از خود برجاي مي گذارد. تيزاب ها قدرت سوزانندگي بسيار زيادي دارند و لايه ي بيروني( اپي درم)، لايه مياني( درم) و لايه زيرين( چربي) پوست را دچار سوختگي شديد مي کند. در صورت وقوع تيزاب پاشي پوست توان بازسازي خود را از دست مي دهد؛ زيرا تمام ساختمان و ضمائم آن از جمله غدد و موهاي سطح پوست از بين مي رود و روند بازسازي پوست مختل مي گردد. بعد از حادثه ي تيزاب پاشي بر پوست بدن و يا چشم ها، درمان آن بسيار مشکل و در مواردي غير ممکن مي شود. اثرات تيزاب پاشي براي هميشه بر روي جلد فرد قرباني باقي مي ماند.
تيزاب پاشي علاوه بر اينکه صدمه فزيکي به قرباني مي رساند، ضربه روحي و رواني شديد نيز به او وارد مي کند. گفته مي شود عوارض روحي تيزاب پاشي ماندگارتر از عوارض جسمي اش است و بيشتر قرباني را آزار مي دهد. قربانيان تيزاب پاشي معمولا دچار تروما يا آسيب شديد رواني مي شوند، اين افراد در موقعيتي قرار مي گيرند که هنگام اتفاق افتادن حادثه، نمي توانند واکنش مناسبي نسبت به آن داشته باشند، به همين دليل دچار اختلال رواني حاد مي شوند. در صورتيکه شدت آسيب رساني تيزاب پاشي زياد باشد و عوارض آن در بدن قرباني باقي بماند، فرد پس از حادثه نيز دچار اختلال رواني مي شود و اين اختلال ممکن است به  گونه هاي مختلف بروز نمايد. به طور نمونه فرد در خواب خود کابوس مي بيند و يا در حالت بيداري صحنه وقوع حادثه دايم در پيش چشمش مجسم مي شود.
تيزاب پاشي يکي از جرايم اجتماعي است که با انگيزه هاي مختلف صورت مي گيرد. ايران، هند، پاکستان، بنگلاديش، کامبوج، ويتنام، لائوس، هنگ کنگ، چين، بريتانيا، آفريقاي جنوبي، اوگاندا، جاماييکا و اتيوپي، کشورهاي هستند که بيشترين آمار تيزاب پاشي را دارند. بيش از هشتاد فيصد قربانيان تيزاب پاشي در سراسر جهان زنان هستند. هرچند در افغانستان هنوز انگيزه هاي اصلي تيزاب پاشي به صورت زنان و دختران مشخص نشده است، اما احتمال دارد گروه هاي افراطي در اين کار نقش برجسته داشته باشند. زيرا زنان فعال و دانش آموزان بيشتر مورد اين گونه حمله قرار گرفته اند.
در زمان طالبان زنان افغانستان حق حضور در اجتماع را نداشتند، همچنان آنها از حق تعليم و تحصيل برخوردار نبودند. در يک و نيم دهه ي اخير که زنان افغانستان توانسته اند اين حقوق را بدست بياورند، احتمال دارد گروه هاي افراطي همانند طالبان، دست به هر کاري بزنند تا آزادي هاي زنان را محدود کنند.
تيزاب پاشي به صورت زنان علاوه بر اينکه اثرات زيان بار روحي و رواني براي فرد قرباني در پي دارد، يک جرم اجتماعي نيز محسوب مي شود و نظم و آرامش جامعه را نيز برهم مي زند. زنان به عنوان گروه آسيب پذير اجتماعي در اين گونه حوادث بيشتر تحت تاثير عواقب و پيامدهاي اين گونه رويدادها قرار مي گيرند.
سلب آرامش اجتماعي زنان
يکي از پيامدهاي ناگورا تيزاب پاشي براي زنان، سلب آرامش اجتماعي آنها است. بعد از وقوع چنين رويدادهاي، آرامش روحي و رواني زنان در اجتماع از بين مي رود و آنها ديگر هنگام حضور در اجتماع آرامش ندارند. سايه ي فرد ناشناسي با بوتل تيزاب هر لحظه در کوچه و خيابانها، آنها را تعقيب مي کند و حضور در اجتماع را براي آنها تلخ و ترسناک مي سازد.
به دليل احتمال دست داشتن گروه هاي افراطي در انجام چنين جنايت هاي، زنان فعال در عرصه هاي اجتماعي و فرهنگي بيشترين هراس و ترس را از حضور در خيابان خواهند داشت و آرامش آنها هنگام حضور در اجتماع بيشتر سلب مي شود. احتمال دارد گروه هاي افراطي با انجام اين گونه اعمال و با ايجاد ترس و هراس بخواهند که آنها را بصورت خودخواسته به انزوا بکشانند و فعاليت حکومت افغانستان و نهادهاي حقوق زنان را زير سئوال ببرند.
محروميت اجتماعي قربانيان
بيشتر قربانيان تيزاب پاشي از محروميت اجتماعي رنج مي برند؛ آنها بعد از اين حادثه از بسياري از مزيت ها و امکانات اجتماعي محروم هستند. بخشي از محروميت بر مي گردد به بافت و ساختار فرهنگي جامعه. اعضاي جامعه بجاي اينکه از قربانيان اينگونه رويدادها حمايت کنند و با آنها همکاري نمايند، به آنها زخم زبان و برچسب مي زنند.
بيشتر مردم هنگام برخورد با قربانيان تيزاب پاشي به آنها به ديده ي يک گناهکار مي نگرند و با پيش فرض و پيش داوري هاي ناروا و بي جا در مورد آنها قضاوت مي کنند. اين گونه برخورد با قربانيان تيزاب پاشي باعث مي شود که آنها از حضور در اجتماع پرهيز کنند و انزوا اختيار کنند و از امکانات حضور در اجتماع محروم گردند.
فرهنگ حمايت از قربانيان اين گونه رويدادها متاسفانه در جامعه ي ما وجود ندارد. قضاوت هاي بي جا و نادرست باعث مي شود که انگيزه ها و اهداف اصلي قضيه در حاشيه قرار گيرد و کسي به آنها توجه نکند. تا زمانيکه انگيزه هاي اصلي اين گونه رويدادها مشخص نشود و عوامل آنها مجازات نشوند، امکان دارد هر روز امنيت و آرامش رواني جامعه و خانواده ها برهم زده شود و از ما قرباني بگيرد.
همچنان مسئولين امنيتي کشور همانطور که مسئول امنيت جاني شهروندان کشور هستند، مسئول هستند که امنيت و آرامش رواني جامعه را نيز حفظ کنند. آنها بايد بصورت جدي تلاش نمايند تا عوامل رويدادهاي تيزاب پاشي را شناسايي کرده و به پنجه ي قانون بسپارند؛ تا بيشتر از اين امنيت و آرامش رواني شهروندان و جامعه ي ما برهم نخورد.