زماني که نيروهاي بين المللي مسئوليت تأمين امنيت افغانستان را به نيروهاي افغانستان واگذار نمود اما و اگرهاي زيادي در مورد ظرفيت و توانايي نيروهاي امنيتي افغانستان در تأمين امنيت و مبارزه با دهشت ‎افکني و تروريسم مطرح بود. در واقع، نيروهاي امنيتي افغانستان آزمون جديد را از سر مي گذراندند. اين آزمون براي نيروهاي امنيتي افغانستان سخت و دشوار بود. بخش هاي از خاک کشور در کنترل گروه طالبان در آمد. آمار تلفات نيروهاي امنيتي و افراد ملکي بالا رفت. ناامني در سراسر کشور گسترش يافت. با اين حال، نيروهاي امنيتي کشور با وجود منابع و امکانات اندک توانست بخش زيادي از کشور را حفظ کند. ظهور داعش و قدرتمند شدن گروه طالبان همراه با افزايش حملات اين گروه باعث شد که فصل جديدي از همکاري ميان نيروهاي امنيتي افغانستان و نيروهاي بين المللي مستقر در افغانستان باز شود. اکنون نيروهاي بين المللي مستقر در افغانستان دوشادوش نيروهاي امنيتي افغانستان در برابر تروريسم و گروه ‎هاي دهشت ‎افکن مبارزه مي کند. با اين حال، خلاء ها در صفوف نيروهاي امنيتي کشور پر نشده است.
کمبود امکانات و تجهيزات در بخش نيروي هوايي کشور يک خلاء جدي در مبارزه با تروريسم و دهشت ‎افکني است. اين خلاء در دوره پس از خروج نيروهاي بين المللي از افغانستان و گرفتن مسئوليت تأمين امنيت افغانستان از سوي نيروهاي امنيتي کشور نمايان شد. اما، تلاش ‎ها در اين راستا ادامه دارد. در نشست وارسا کشورهاي عضو ناتو متعهد شد که سالانه 5 ميليارد دالر به نيروهاي امنيتي افغانستان کمک مي کند. اظهارات مبني بر حمايت و تجهيز نيروي هوايي افغانستان نيز به گوش رسيد. بعد از نشست وارسا، ايالات متحده آمريکا 10 چرخبال را به نيروهاي امنيتي کشور کمک نمود. با اين حال، اين چرخ بال ها نمي تواند خلاء ها را در نيروي امنيتي افغانستان پر نمايد. به همين منظور، حنيف اتمر، مشاور امنيت ملي کشور به مسکو سفر نموده است تا با مقامات مسکو صحبت نموده و آن ‎ها را متقاعد سازد که افغانستان و نيروهاي امنيتي کشور را در مبارزه با تروريسم بين المللي کمک نمايد. مسئله مهم در سفر حنيف اتمر مسکو خريد چرخبال ‎هاي جنگي از اين کشور است.
تأمين و تجهيز نيروي هوايي کشور يک امر ضروري در مبارزه با تروريسم و دهشت ‎افکني است اما، منبع تأمين و تجهيز نيروي هوايي با اما و اگر هاي مواجه است. روسيه يک ابر قدرت نظامي در سطح بين الملل به شمار مي آيد و رقيب جدي ايالات متحده آمريکا در اين عرصه است. پرسش جدي اين است که آيا ايالات متحده آمريکا حاضر به پذيرش روابط نظامي افغانستان با مسکو خواهد بود. با توجه به روابط واشنگتن و مسکو پاسخ به اين پرسش سخت و دشوار خواهد بود. در عين حال، ايالات متحده آمريکا بزرگترين حامي مالي، سياسي و نظامي افغانستان در سطح بين الملل مي باشد. دست دراز کردن به مسکو به منظور کمک نظامي به نيروهاي هواي افغانستان به احتمال زياد امر پيچيده براي ايالات متحده آمريکا باشد. حکومت وحدت ملي اما، با ديپلماسي فعال مي تواند ايالات متحده آمريکا را متقاعد سازد که روابط نظامي کابل با مسکو خطري براي روابط کابل واشنگتن نيست. در فقدان ديپلماسي فعال احتمال آن مي رود که حکومت وحدت ملي از سوي ايالات متحده آمريکا با تنبيهات مواجه گردد.
مبارزه با تروريسم نقطه مشترکي است که مي تواند ايالات متحده آمريکا را متقاعد سازد که کمک نظامي به افغانستان به معني نفوذ در اين کشور و رقابت در سطح منطقه نيست. اين نقطه مشترک مي تواند ابزار اساسي براي حکومت وحدت ملي فراهم کند. حکومت وحدت ملي اما، نبايد از تروريسم به عنوان ابزار استفاده نمايد. زيرا، استفاده از اين ابزار نه تنها منجر به بهبود وضعيت در کشور نمي گردد بلکه نابساماني ‎هاي زيادي را به بار مي آورد. پاکستان تنها کشوري است که دهشت ‎افکني به عنوان يک ابزار در سياست خارجي خود استفاده مي کند. اکنون اين کشور قرباني تروريسم، دهشت ‎افکني شده است. اين کشور هيچ گاهي شکل ‎گيري طالبان پاکستاني را پيش ‎بيني نمي کرد. اکنون اين کشور گرفتار اين گروه شده است. افغانستان اگر از تروريسم به عنوان يک ابزار استفاده نمايد آينده بهتر از پاکستان نخواهد داشت.
حکومت براي تجهيز نيروهاي امنيتي کشور گزينه ‎هاي زيادي دارد. تمام کشورهاي عضو ناتو گزينه ‎هاي مناسب براي تجهيز نيروهاي هوايي کشور باشد. ارتباط نظامي با اين کشور ها تحريک کننده نيست و ايالات متحده آمريکا از ارتباط افغانستان با يکي از کشورهاي عضو ناتو هراس ندارد. به همين خاطر، براي افغانستان گزينه بدون هزينه سياسي کشورهاي عضو ناتو است. نگارنده بر اين باور است که حکومت افغانستان تا هنوز گفتگوي جدي در ارتباط با تجهيز نيروهاي هوايي کشور با کشورهاي عضو ناتو نداشته است. ايالات متحده آمريکا، انگليس، فرانسه، آلمان از جمله کشورهاي است که مي تواند افغانستان را در تجهيز نيروهاي هوايي شان کمک نمايد.
خارج از کشورهاي عضو ناتو ترکيه، هند و چاپان است. اين سه کشور در 15 سال گذشته از حکومت افغانستان و نيروهاي امنيتي حمايت نموده است. به جز کمک هاي نظامي هند به افغانستان که منجر به نگراني پاکستان مي گردد کمک ‎هاي ترکيه و چاپان باعث نگراني هيچ کشوري نمي گردد. بنابراين، براي حکومت وحدت ملي اين گزينه ‎ها بايد اولويت بيشتر داشته باشد. زيرا، ما در وضعيت نيستيم که با روابط خود با کشورهاي رقيب ايالات متحده آمريکا حساسيت به وجود آوريم.
نيروهاي امنيتي کشور تنها با يک خلاء مواجه نمي باشد. فساد گسترده در صفوف نيروهاي امنيتي امري ديگري است که از درون آن را متلاشي مي کند. حکومت به همان اندازه که به تجهيز نيروي هوايي کشور اهميت مي دهد بايد به فساد گسترده در صفوف نيروهاي امنيتي نيز اهميت بدهد. پاکسازي نيروي ارواح، نظارت بر حضور نيروها، توزيع معاشات نيروهاي امنيتي بر مبناي يک سيستم تعريف شده بايد سرلوحه کار حکومت وحدت ملي باشد.
بي ثباتي نخبگان سياسي در مواجه با دهشت ‎افکني و تروريسم يک خلاء جدي به شمار مي آيد. در سال ‎هاي گذشته، بارها تغييري در سياست حکومت در مواجه و برخورد با گروه طالبان تغيير نموده است. اين امر نيروهاي امنيتي را در سردرگمي قرار مي دهد. اين بي ثباتي حتي بر روحيه و اراده نيروهاي امنيتي کشور تأثير مي گذارد. به همين خاطر، نيازمند آنيم تا در سياست خود در قبال گروه طالبان به ثبات برسيم.
در پايان اين نوشتار بايد گفت که نيروهاي امنيتي کشور در مبارزه با دهشت ‎افکني و تروريسم با سه خلاء عمده مواجه است. نيروي هوايي ضعيف که قادر به حمايت هوايي نيروهاي زميني کشور نيست. فساد گسترده در نهاد ‎هاي امنيتي کشور و بي ثباتي در سياست حکومت در مبارزه با گروه طالبان. حکومت با توجه به نکاتي که ارائه نمودم بايد اين سه خلاء را برطرف نمايد تا بتواند به صورت جدي در برابر تروريسم و دهشت ‎افکني مبارزه نمايد.