جنرال جان نيکلسون، فرمانده عمومي نيروهاي بين المللي در افغانستان اعلام کرد که 70 درصد جنگجويان گروه داعش از اعضاي تحريک طالبان پاکستاني مي باشد. او توضيح داد که بر اثر عمليات ضرب عضب در پاکستان اعضاي گروه تحريک طالبان پاکستاني به افغانستان آمده و عضويت گروه داعش را گرفته ‎اند. او در کنار اعضاي تحريک طالبان پاکستاني از جنبش اسلامي ازبکستان نيز در صفوف گروه داعش در افغانستان سخن گفت. چندي قبل، اشرف غني، رئيس جمهور نيز اظهار داشت که بر اثر عمليات ضرب عضب در پاکستان بسياري از تروريستان به افغانستان جا بجا شده است. پرسش اين است که آيا امکان شکست داعش در افغانستان امکان پذير است؟ در صورت شکست اين گروه آيا اعضاي تحريک طالبان پاکستاني و جنبش اسلامي ازبکستان به گروه طالبان نخواهد پيوست؟ چگونه مي توان اين وضعيت را مديريت نمود.
اکنون، رابطه حکومت پاکستان با برخي گروه ‎هاي تندرو و افراطي بر همه آشکار شده است. بحث ‎هاي در رابطه با روابط پاکستان با گروه ‎هاي تندرو و افراط ‎گرا در ايالات متحده آمريکا و اما و اگر هاي در مورد ادامه کمک مالي به اين کشور از بحث هاي داغ سياسي چندي پيش بود. با وجود روابط حکومت پاکستان با گروه هاي تروريستي و دهشت افکن اما، اين کشور موفق به مديريت اين گروه ها نشده است. اکنون افراط گرايي دامن خود اين کشور را گرفته است. تحريک طالبان پاکستان يکي از گروه هاي است که همواره صداي اعتراض را بلند نموده است و در بسي موارد، حملات سهمگين در شهرهاي پاکستان انجام داده است. ارتش پاکستان نيز به صورت قاطع با اين گروه برخورد نموده است. بر اثر عمليات ضرب عضب چندين هزار اعضاي گروه تحريک طالبان پاکستاني را کشتند و بسياري از اعضاي آن ‎ها را آواره نمودند. اين عمليات منجر به بهبود امنيت نسبي در پاکستان شد. در مقابل اما، وضعيت امنيتي به خاطر جابجايي تعدادي زيادي از تروريستان از پاکستان به افغانستان بدتر شد. حکومت پاکستان با وجود راه اندازي عمليات عليه گروه هاي افراط گرا اما، همواره از سوي کابل متهم به حمايت از گروه ‎هاي مخالف مسلح حکومت کابل بوده است. ادعاي مقامات در کابل اين است که در عين عمليات مخالفان مسلح حکومت افغانستان از منطقه جابجا مي شود و به منطقه امن جاسازي مي شود.
با وجود دست داشتن سازمان استخباراتي و ارتش پاکستان در ناامني ‎هاي افغانستان چند واقعيت تلخ ديگر وجود دارد که نشان مي دهد که ما خود در مبارزه با تروريسم و دهشت افکني ضعيف ظاهر شده ‎ايم.
براساس اظهارات جان نيکلسون، فرمانده عمومي نيروهاي بين المللي در افغانستان 70 در صد اعضاي گروه داعش تحريک طالبان پاکستاني مي باشد. جابجايي تعدادي زيادي از گروه هاي شورشي از پاکستان به افغانستان ضعف حکومت افغانستان در کنترل و نظارت در مرزهايش مي باشد. پرسش جدي اين است که چرا رفت و آمد به افغانستان به صورت غير قانوني صورت مي گيرد و چرا حکومت افغانستان قادر نيست از ورود تندروان و افراط ‎گرايان جلوگيري نمايد. اگر از همه مسائل ديگر بگذريم اين مسئوليت حکومت افغانستان است که از مرزهايش کنترل و مراقبت نمايد تا هر کس بدون مجوز قانوني وارد کشور نگردد.
در کنار اينکه حکومت افغانستان ضعف جدي در کنترل مرزهايش دارد در مبارزه با تروريسم و دهشت افکني نيز با مشکلات زيادي مواجه بوده است. از جمله اساسي ترين و بنيادي ‎ترين مشکلات عدم هماهنگي و روابط با کشورهاي همسايه است. پاکستان عمليات ضرب عضب را راه اندازي نمود اما، هيچ هماهنگي ميان دو کشور وجود نداشت. ما بيش از هر کشور ديگري قرباني تروريسم و دهشت ‎افکني بوده ‎ايم. بنابراين، ما بايد ديپلماسي فعال داشته باشيم تا کشور ‎هاي همسايه را متقاعد سازيم که با افغانستان به صورت هماهنگ در مبارزه با تروريسم عمل نمايد. نتيجه ملموس فقدان هماهنگي وجود 70 درصد اعضاي گروه داعش از اعضاي پيشين تحريک پاکستاني در کشور مي باشد. اين يک خلاء جدي در امر مبارزه با دهشت ‎افکني و تروريسم در افغانستان بوده است. مسئول پر کردن اين خلاء حکومت افغانستان است. تا اينجاي کار، حکومت هيچ اقدامي انجام نداده است. اگر چه در اوائل شکل گيري حکومت وحدت ملي که روابط افغانستان با پاکستان رو به بهبود بود، گفتگو ‎هاي به منظور هماهنگي بيشتر آغاز شد اما، با وخيم شدن روابط دو کشور مثل اينکه دوباره گفتگوها به پايان يافت و نتيجه ‎اي در بر نداشت.
حکومت افغانستان از همان آغاز حضور داعش در افغانستان اين گروه را دست کم گرفت و آن را در نطفه خفه ننمود. در صورتي که از همان آغاز حضور داعش حملات عليه اين گروه صورت مي گرفت اکنون ما با معضل به نام داعش در افغانستان مواجه نبوديم. حکومت در واقع، فرصت سربازگيري و تبليغات گسترده را به اين گروه داد. اين گروه نيز با استفاده از امکانات در اختيار داشت بهترين استفاده ممکن را نمود. در کمترين زمان ممکن افراد زيادي را جذب نمود. در برابر حکومت افغانستان موضع خود را اعلام نمود و در کنار جنگ با نيروهاي امنيتي در جبهه ديگر با گروه طالبان جنگيد. در واقع، شکل گيري گروه داعش در افغانستان و سربازگيري اين گروه تنها با سکوت حکومت و عدم سازماندهي حملات بر لانه ‎هاي اين گروه ممکن گرديد.
از آغاز مبارزه با تروريسم و شکل ‎گيري حکومت جديد در افغانستان هيچ گاهي سخن از زمينه ‎هاي اجتماعي افراط ‎گرايي و دهشت ‎افکني در افغانستان پرسش به ميان نيامد و جدي گرفته نشد. واقعيت امر اين است که حضور داعش در افغانستان با همکاري شهروندان افغانستان ممکن گرديد. شهروندان افغانستان اعضاي تحريک طالبان پاکستان و جنبش اسلامي ازبکستان را به عنوان مهمان به خانه ‎هاي شان راه داده ‎اند و حتي عقايد و باور ‎هاي آن ‎ها را پذيرفته و پيروي نموده است. از اين جهت، مسئله تنها کشتن تروريستان و مبارزه نظامي با آن ‎ها نيست. مسئله بنيادي ‎تر اما، اين است که چگونه زمينه ‎هاي اجتماعي و فرهنگي بنيادگرايي و افراطيت را از ميان برداريم تا گروه ‎هاي بنيادگرا و افراطي جايگاهي در جامعه افغانستان نداشته باشد و نتواند در هيچ يک از روستاهاي کشور نفوذ نموده و آن را پايگاه جنگ عليه نيروهاي امنيتي کشور قرار دهد. بزرگترين غفلت ما در مبارزه با تروريسم و دهشت ‎افکني در 15 سال گذشته همين مسئله بوده است. ما کمتر ساخت مکتب، دانشگاه و حفظ و نظارت بر مواد درسي آن را جدي گرفته ايم. ما بيش از همه تأکيد بر نيروي نظامي نموديم و تلاش ورزديم که 352 هزار سرباز داشته باشيم تا بتوانيم از اين طريق پيروز جنگ افغانستان شويم. اکنون نيز، ما مبارزه نرم را دهشت ‎افکني را جدي نگرفته ‎ايم و همواره بر قدرت نظامي و جنگ سخت افزاري تأکيد مي کنيم.
در پايان بايد اشاره کنيم که حکومت وحدت ملي بسياري از مسئوليت ‎هاي را در جلوگيري از نفوذ داعش در افغانستان انجام نداده است. فقدان کنترل مرزها منجر به جابجايي افراط ‎گرايان از کشورهاي همسايه به افغانستان شده است. در مبارزه با تروريسم هيچ گونه هماهنگي با کشورهاي همسايه نداشته است. به گروه داعش فرصت بال و پر گشودن را داده است. همه اين موارد نشان مي دهد که حکومت ضعف جدي در مبارزه با تروريسم، افراط ‎گرايي و دهشت ‎افکني دارد.