صاحب امتیاز: محمد رضا هویدا

مدیر مسوول: محمد هدایت

سر دبیر: حفیظ الله زکی

جمعه ۱۰ حمل ۱۴۰۳

دانلود صفحات امروز روزنامه: 1 2 3 4 5 6 7 8

گروه طالبان؛ از ورود به کابل تا مخالفت با حکومت جدید

-

 گروه طالبان؛ از ورود به کابل تا مخالفت با حکومت جدید

در 26 سپتامبر 1996 گروه طالبان وارد کابل شد. ارگ رياست جمهوري را گرفت. دکتر نجيب و برادرش را اعدام نمود. طالبان تا سال 2001 ميلادي بر بخش زيادي از قلمرو افغانستان حکومت کرد. در سال 2001 ميلادي ايالات متحده آمريکا بر افغانستان حمله نمود و امارت اسلامي طالبان را سقوط داد. پس از سقوط امارت اسلامي طالبان جريان هاي مختلف سياسي و گروه هاي قومي در کنفرانس بن گردهم آمدند و بر شکل دهي حکومت و نظام جديد سياسي توافق نمودند. حکومت موقت، انتقالي شکل گرفت. پس از آن دو دوره حامد کرزي به عنوان رئيس جمهور منتخب حکومت کرد و پس از آن جاي خود را به اشرف غني داده است. در اين دوره گروه طالبان اما، دست از جنگ و خشونت نکشيد. نظاميان را هدف قرار داد و در برابر نيروهاي امنيتي کشور جنگيد. نتيجه آن قرباني شدن هزاران شهروند کشور و ويراني کشور است. با وجود مقاومت و سرسختي گروه طالبان اما، حکومت سياست روشن در قبال اين گروه ندارد. گروه طالبان يا مخالف سياسي و يا برادر ناراضي خوانده مي شود. آيا وقت آن نرسيده است که نسبت به سياست خود در قبال گروه طالبان تجديد نظر نمايم؟
سردرگمي سياست حکومت در قبال گروه طالبان از دوره دوم حکومت حامد کرزي، رئيس جمهور پيشين افغانستان شروع شد. در دوره دوم حکومت او تلاش ها به منظور کشاندن گروه طالبان به ميز مذاکره شروع شد. براي اين منظور شوراي عالي صلح در سال 1389 تأسيس شد. با وجود تلاش هاي حکومت اما، گروه طالبان حاضر به گفتگو و مذاکره نشد. در دوره حکومت حامد کرزي، پاسخ گروه طالبان به دعوت حکومت افغانستان انتحار، انفجار و حمله بر مواضع نيروهاي امنيتي کشور بود.
در سال هاي پاياني حکومت حامد کرزي گروه طالبان دفتر قطر را تأسيس نمود. با اين حال، گشايش دفتر سياسي گروه طالبان در قطر نيز کمکي به روند صلح ننمود. براساس تحليل ها و گزارش ها اين دفتر مرکزي براي تجمع کمک ها براي گروه طالبان شده است. بنابراين، دفتر قطر بيش از آن که کمک به روند صلح کرده باشد در شعله ور کردن آتش جنگ بيشتر کمک نموده است. جدا از گشايش دفتر طالبان حکومت افغانستان براي کشاندن گروه طالبان به ميز مذاکره تعداد زيادي از اعضاي گروه طالبان را از زندان هاي کشور آزاد نمود. اين مسئله نيز کمکي به روند صلح ننمود بلکه صفوف جنگي گروه طالبان را تقويت نمود. زيرا، افراد آزاد شده از زندان ها دوباره به صفوف گروه طالبان در ميدان جنگ پيوستند.
با آمدن رئيس جمهور غني تلاش ها براي گفتگو و مذاکره در سطوح مختلف شدت يافت. رئيس جمهور غني به جاي استفاده از منابع داخلي تلاش نمود پاکستان را متقاعد نمايد تا گروه طالبان را به ميز مذاکره بکشاند. براي اين مهم نشست چهار جانبه داير با اشتراک ايالات متحده آمريکا، چين، پاکستان و افغانستان داير نمود. نشست چهار جانبه چهار دور در سطح مقامات بلند پايه چهار کشور برگزار شد. در دور چهارمين اين نشست چهار کشور از گروه طالبان و ديگر گروه هاي مخالف مسلح دولت افغانستان خواست تا نماينده هاي با صلاحيت خود را به محل مذاکره بفرستد. گروه طالبان اما، دعوت هر چهار کشور را رد نمود. حکومت پاکستان اما، فشار بيشتر بر گروه طالبان نياورد. مقامات اين کشور گفته بود که اگر گروه طالبان حاضر به گفتگو و مذاکره نشود اين کشور رهبران اين کشور را از پاکستان اخراج مي کند. پاکستان اما، به تعهد خود عمل ننمود. اين مسئله منجر به سردي روابط ميان کابل-اسلام آباد شد. در دور پنچم نشست چهار جانبه حکومت افغانستان مقامات بلند پايه حکومتي را نفرستاد.
گروه طالبان در اين مدت اما، حملات مهيب و دهشتناکي را در سراسر افغانستان انجام داد. در ماه ثور بر محافظين رجال برجسته حمله نمود و بيش از 300 کشته و زخمي بر جاي گذاشت. به دنبال آن رئيس جمهور غني به پارلمان کشور سخنراني نمود اما، يکبار ديگر برخي از اعضاي گروه طالبان را دشمن مردم و حکومت افغانستان خواند. انتظار مي رفت که رئيس جمهور غني بعد از آن حمله گروه طالبان را دشمن شماره يک مردم و حکومت افغانستان بخواند.
در آغاز سال جاري گروه طالبان حملات بهاري خود را تحت نام عمليات عمري آغاز نمود. اين گروه تا اين جاي کار موفق شده است تهديدات جدي خلق نمايد. هلمند و کندوز را در آستانه سقوط قرار دهد. تعدادي از ولسوالي ها را در ولايت هاي مختلف تصرف نمايد. براساس گزارش وزارت امور داخله گروه طالبان 9 ولسوالي را در اختيار خود دارد. گمان ها اما، اين است که گروه طالبان تعدادي بيشتري از ولسوالي ها را در اختيار داشته باشد.
در يک و نيم دهه گذشته، گروه طالبان جدي ترين گروه مخالف مسلح دولت بوده است که تهديدات جدي براي نيروهاي امنيتي کشور خلق نموده است. سال گذشته، اين گروه در صدد ايجاد حکومت موازي بودند و در صدد آن بود تا از شرکت هاي مخابراتي ماليات جمع آوري نمايد. شبکه القاعده به عنوان يک شبکه تروريستي بين المللي توان و قدرت نظامي به اندازه گروه طالبان نداشته است. هيچ گروه ديگر به اندازه گروه طالبان از مردم افغانستان قرباني نگرفته است. هيچ گروهي در افغانستان به اندازه گروه طالبان در ويراني افغانستان سهم بيشتر نداشته است. طالبان به شمول شبکه حقاني که اکنون در ساختار گروه طالبان جاي گرفته است بيشترين نيروهاي امنيتي کشور را سلاخي نموده است. با وجود همه اين ها اما، حکومت افغانستان سياست خود را در قبال گروه طالبان به صورت صريح تعريف ننموده است. اين گروه همچنان مخالف سياسي پنداشته مي شود. مخالف سياسي که تنها ابزار شان تفنگ، انتحار، انفجار و حمله بر مواضع نيروهاي امنيتي کشور است. اين گروه تا هنوز برادران ناراضي خوانده مي شود. برادر ناراضي که مردم ملکي را هدف قرار مي دهد و از غير نظاميان به عنوان سپر دفاعي استفاده مي کند.
حکومت طول اين مدت اما، به خواست مردم نيز بي توجهي نموده است. مردم خواهان گفتگو و مذاکره است. اما زماني که گروه طالبان حاضر به گفتگو و مذاکره نمي شود و به سلاخي خود ادامه مي دهد مردم نيز خواهان آن نيست که حکومت برخورد تساهل گرايانه با اين گروه داشته باشد. مردم خواهان آن است تا اين گروه سرکوب و منکوب شود تا جان نيروهاي امنيتي و شهروندان اين کشور حفظ شود.
بنابراين، امروز سالروز ورود گروه طالبان به کابل است. اين گروه در همان روز نخست ورود خود به کابل رفتارهاي خلاف حقوق بشري از خود نشان دادند. پس از دوره امارت اسلامي نيز اين گروه کاري غير از جنگ، قتل، انتحار و انفجار ننموده است. آيا وقت آن نرسيده است که حکومت افغانستان تعريف از دوست و دشمن ارائه نمايد. آيا کساني که نيروهاي امنيتي و مردم ملکي را هدف قرار مي دهد سزاوار آن است که برادر خطاب شود؟

دیدگاه شما