نشست سه جانبه روسيه، چين و پاکستان، درباره بررسي راه هاي تامين صلح در افغانستان، در غياب افغانستان برگزار شد. وزارت خارجه افغانستان در واکنش به اين نشست به رسانه ها گفته بود که:« بررسي وضعيت افغانستان در غياب افغان ها، ولو با نيت  نيک صورت گيرد، از يک طرف نمي تواند به بررسي واقع بينانه از وضعيت کمک کند و از طرف ديگر، سئوال هاي جدي را در خصوص هدف اين نوع مجالس نزد افغان ها به وجود مي آورد.» سخنگوي وزارت خارجه افغانستان ابهام در مورد هدف اين نشست و عدم هماهنگي با دولت افغانستان در مورد اين نشست را نگران کننده خوانده بود. اعضاي مجلس نمايندگان و مجلس سنا نيز در اين مورد نگراني هاي شان را ابراز کرده بودند و آنها را دخالت در امور افغانستان دانسته بودند.
نشست مسکو، سومين نشست اين سه کشور براي بحث و گفتگو در مورد اوضاع افغانستان است. دو نشست قبلي در پکينگ  پايتخت چين و اسلام پايتخت پاکستان، برگزار شده است، اما اولين بار است که حکومت افغانستان در قبال برگزاري اين نشست واکنش نشان مي دهد و آن را غير واقع بينانه و نگران کننده مي خواند. اين نشست سه جانبه در حالي برگزار مي شود که در اين اواخر اعتراف مقامات روسي به ارتباط داشتن با گروه طالبان، با انتقادات جدي در افغانستان مواجه شده است و سئوال هاي زيادي را در مورد اهداف اين رابطه، بوجود آورده است. از سوي ديگر روابط افغانستان با پاکستان در اين اواخر با تنش هاي بيشتري مواجه شده است و حکومت افغانستان همواره پاکستان را متهم به حمايت از گروه طالبان کرده است.
برگزاري اين نشست سه جانبه در غياب دولت افغانستان، جدا از اينکه براي مقامات دولتي افغانستان نگران کننده است، براي شهروندان کشور نيز مايه نگراني است. اين نوع نشست ها که بدون نظارت و هماهنگي دولت افغانستان به عنوان نماينده ي مردم اين کشور، برگزار مي گردد، اين نگراني را در بين مردم افغانستان بوجود مي آورد که سرنوشت و آينده ي سياسي کشور دستمايه ي رقابت قدرت هاي بزرگ جهان و بازي هاي سياسي کشورهاي منطقه قرار گيرد.
دخالت سياسي کشورهاي منطقه و قدرت هاي بزرگ دنيا، همواره بر سرنوشت سياسي افغانستان موثر بوده است، از سوي ديگر رقابت هاي سياسي کشورها بر سر مسئله ي جنگ و صلح در افغانستان، باعث شده است که هنوز صلح در افغانستان تامين نگردد و کشور به ثبات سياسي و اقتصادي نرسد. نشست مسکو در غياب و بدون هماهنگي با دولت افغانستان، آشکارا نشان مي دهد که کشورهاي اشتراک کننده، مسيري را که دولت افغانستان براي رسيدن به صلح مي پيمايد، به نفع شان نمي دانند و تلاش مي کنند تا سرنوشت صلح در افغانستان را به مسيري جديدي هدايت کنند.
دولت افغانستان همواره تاکيد کرده است که صلح در افغانستان به نفع کشورهاي همسايه و کشورهاي منطقه خواهد بود و بهترين گزينه براي تامين صلح در افغانستان، گفتگوهاي بين الافغاني است. گفتگوي بين الافغاني اخيرا از سوي نماينده ي ويژه ي سازمان ملل متحد در افغانستان نيز مورد حمايت قرار گرفته است. گزينه ي گفتگوهاي بين الافغاني از سوي دولت افغانستان زماني مطرح گرديد که نشست هاي چهار جانبه ي افغانستان، پاکستان، چين و آمريکا و ساير نشست ها، نتيجه نداد و گروه طالبان حاضر نشدند که در اين نشست ها اشتراک کنند. اما انگار مذاکرات بين الافغاني براي تامين صلح در افغانستان، اعضاي نشست مسکو را نسبت به کاهش نقش آنها و در حاشيه قرار گرفتن در مورد گفتگوهاي صلح دولت افغانستان، نگران کرده است.
وضعيت سياسي و تداوم جنگ در افغانستان در طول چندين دهه گذشته نشان مي دهد که تصميماتي که در غياب افغانستان براي سرنوشت سياسي کشور گرفته شده است، موفق نبوده است و سرنوشت افغانستان را به سمت يک مسير مثبت هدايت نکرده است. دخالت هاي سياسي کشورهاي بيروني، همواره باعث شده است که تنش ها در افغانستان افزايش يابد و جنگ و ناامني ادامه پيدا کند.
اکنون نيز گفتگو و بحث بر سر مسايل مربوط به افغانستان و تصميم گيري در اين مورد در غياب دولت افغانستان، نمي تواند موفق باشد و براي آينده و ثبات افغانستان مفيد واقع شود. نشست مسکو بيشتر از اين که بتواند براي تامين صلح در افغانستان موثر و مثبت واقع شود، حساسيت هاي سياسي را بيشتر بر مي انگيزد و سرنوشت صلح در افغانستان را بيشتر پيچيده و مبهم مي سازد.
با آنکه دولت افغانستان چندين سال است که تلاش مي کند تا مخالفانش را به گفتگوهاي صلح دعوت کند و آنها را متقاعد بسازد که به پروسه ي صلح بپيوند، اما گروه طالبان که از عمده ترين گروه هاي مخالف دولت افغانستان به شمار مي رود، تا کنون حاضر به گفتگو با دولت نشده است. در اين ميان نقش بعضي کشورهاي همسايه و کشورهاي منطقه را در اين رابطه نمي توان نا ديده گرفت.  تاثيرگذاري آنها بر تصميم گروه طالبان باعث شده است که آنها حاضر به گفتگو با دولت افغانستان نشود. اکنون نيز که مسئله ي گفتگوهاي بين الافغاني از سوي دولت افغانستان مطرح مي گردد، اين کشورها تلاش مي کنند تا اين نظريه به عنوان نظريه غالب براي مسئله ي صلح در افغانستان مطرح نگردد و مسير رسيدن به صلح در افغانستان را شکل ندهد.
گفتگوهاي بين الافغاني را مي توان به عنوان نمونه اي از روش هاي سنتي حل منازعه در افغانستان دانست. نزاع ها در افغانستان همواره بصورت سنتي  و با پا درمياني افراد با نفوذ و بزرگان محلي حل گرديده است و اين روش براي حل منازعات اجتماعي و سياسي در افغانستان موثر بوده است. اکنون دولت افغانستان ميخواهد اين روش را در يک سطح کلان تر بکار ببرد و مخالفانش را با استفاده از اين روش تشويق کند که به گفتگوهاي صلح تن دهند و به پروسه ي صلح بپيوندند؛ مسئله ي که براي اعضاي نشست مسکو خوش آيند نبوده است و آنها در تلاش اين بر آمده اند تا راههاي ديگري را براي رسيدن به صلح در افغانستان در غياب نماينده ي رسمي دولت افغانستان، جستجو بکنند و خود را دايه هاي مهربانتر از مادر براي مردم افغانستان بدانند.
رقابت هاي منفي کشورهاي بيروني در افغانستان و تضاد منافع سياسي آنها در کشور، باعث شده است که تا کنون تلاش هاي حکومت افغانستان براي رسيدن به صلح، منجر به ختم جنگ و تامين صلح نگردد و امنيت و اقتصاد افغانستان رو به بهبود نباشد. اما دولت افغانستان به عنوان يگانه ممثل اراده ي سياسي مردم افغانستان، بايد ديگر به هيچ کشوري اجازه ندهد تا در امور تاثيرگذار برسرنوشت مردم افغانستان مداخله و دست اندازي کند. مداخله ي آنها همانطور که در گذشته نتوانسته است به نفع افغانستان باشد و ثبات  و امنيت را در کشور بوجود بياورد، در آينده نيز منجر به آوردن صلح و ثبات و پايان جنگ در کشور نخواهد شد، بلکه کشور را تبديل به ميدان جنگ هاي نيابتي خواهد کرد.
حکومت افغانستان بايد تلاش ورزد تا ديدگاه هاي متفاوت را بر سر مسئله ي صلح در افغانستان نزديک کند تا بتواند مداخلات و دست اندازي ها در اين رابطه را مهار سازد و پروسه ي صلح را به نتيجه برساند. بدون مهار دست اندازي و مداخلات بيروني، رسيدن به صلح و ثبات در افغانستان دشوار مي گردد و کشورهاي که منافع شان را در خطر مي بينند، تلاش خواهند کرد تا بر سر راه رسيدن به صلح در افغانستان چالش هاي جديد خلق کنند و موانع تازه ي بوجود بياورند.