استاد دانش معاون رییس جمهور در مراسم معرفی سرپرست وزارت معادن و پطرولیم کشور بیانیه ی مهمی ایراد نمود و راهبرد دولت افغانستان را در محور های محتلف مشخص ساخت، این بیانیه از زاویه های مختلف قابل بحث وتفسیر است که یاد داشت حاضر فقط به موضوع لزوم تغییر نگاه کشورهای منطقه در سیاست و تغییر استراتیژی عملی شان در منطقه می پردازد .

معاون رییس جمهور در بخشی از بیانیه شان گفته اند: "امروز کشورهای منطقه مخصوصا همسایگان ما باید به جای توجه به مسایل کوچک مقطعی و یا به پیش گرفتن سیاست های «امنیت محور»، به طرح های کلان و به سیاست های «اقتصاد محور» بیندیشند؛ طرح هایی که منافع حد اکثر کشورها و مناطق جهان را در بر داشته و به جای برد و باخت، زمینه برد- برد را برای همه فراهم می سازد ."

واقعیت این است که رقابت در منطقه ی ما بصورت منفی و به شیوه ی سنتی، در محور قدرت نظامی و به مقصد نابودی رقیب می چرخد، هنوز هم  سیاست حذف و انهدام محور اصلی و نگاه استراتیژیک دول پیرامون ما می باشد، افغانستان زمان زیادی است که قربانی چنین سیاست و نگاه قدرت های منطقه ای و جهانی بوده است، فاجعه ای که بنیاد زندگی را در سرزمین ما به آتش کشانیده و خون انسان این وطن را در جای جای آن می ریزاند و زندگانش را یا آواره ی تمام دنیا کرده و یا محکوم به زندگی درد آلود و پر از رنج  و تلخی نموده و قافله ترقی و آسایش و توسعه را زمین گیر کرده است .

سیاست برد و باخت که زاده ی اندیشه ی امنیت محور و قهر و غلبه باور است،  ذهن و اندیشه ی همسایگان ما را پر کرده و به خود مشغول ساخته است، فرایند این نگاه و باور و عمل تصادمات خونین و ویرانگر، مداخلات قدرتهای جهانی و لشکرکشی ها و تولید افکار تند روانه و شکل گیری جریانهای عقده ای و افراط گرا است که اکنون از کنترل همگان خارج شده و جنگ و خشونت فاجعه بار با آینده ی تاریک و ناپیدا را بر ملت های منطقه تحمیل نموده است .

سیاست دشمن تراشی وترساندن ملتها را از همدیگر سیاست کهنه و فرسوده ای است که نوعا دولت های متکی به قهر و غلبه در جهانی که هنوز ملت – دولت به مفهوم مدرن آن شکل نگرفته و یا دولت سازی ها به سبک مدرن، جنبه ی ظاهرسازی و نمایشی دارد در پیش می گیرند و این سیاست از مداخله در امورهمدیگر تا جنگ و خشونت را تجویز می کند. ما بجای تفاهم به تخاصم و بجای همکاری به دشمنی و بجای دوستی به نفرت کمک می کنیم، درچنین فضایی بجای تعامل منافع تقابل و تصادم منافع در خط اول قرار می گیرد، افغانستان به دلیل واقع شدن در نقطه ی تقاطع برخورد قدرتها و منافع شان سالهای بسیاری را در آتش می سوزد .

ازینرو است که معاون رییس جمهور با درک از عامل درد این وطن، موضوع سیاست "اقتصاد محور" را بر اساس استراتیژی "برد/ برد" میان ملتها و دولتهای منطقه و بخصوص همسایگان بعنوان دوای درد کشنده ی مردمان سرزمین های منطقه مطرح نمود .

اقتصاد و رفاه موجب آرامش روحی و رشد فکری و بالندگی فرهنگی و در نهایت هم پذیری و تعامل گردیده ثبات و امنیت را به ارمغان می آورد، ازین رو سیاست اقتصاد محور بجای امنیت و یا ایدئولوژی و یا خون و تبارمحورکه نوعا تحریک آمیز و احساسات بر انگیز است، می تواند منافع مشترک ایجاد کند و در منافع مشترک تعامل و همکاری نهفته است، سیاست اقتصاد محور هیچگاه امنیت، فرهنگ، هویت و ایدئولوژی ملتها را هدف نمی گیرد بلکه با حرمت نهادن به این خصیصه ها نقطه ی مشترک ملت ها را به یکدیگر نشان می دهد .

در صورتی که تغییر در نگاه و ایدئولوژی و سیاست حاکم بر منطقه ی ما به وجود آید افغانستان با داشتن منابع غنی و دست نخورده و نیز موقعیت حساس جغرافیایی بعنوان نقطه ی مرکزی راه ابریشم؛ راهی که چهار و نیم ملیارد انسان را به هم پیوند می دهد می تواند نقش سازنده و درخشانی را بازی کند و از کشوری که مثال برای بد بختی ها و بد کار‌ه‌گی ها شده به کشوری سازنده و انرژی بخش برای ملت های زیادی مبدل شود .

قانون پوه استاد دانش با اشاره به همین موقعیت کشور از راه ابریشم و موقف افغانستان سخن گفتند: "یکی از همین طرح های استراتژیک کمربند اقتصادی راه ابریشم یعنی طرح «یک کمربند، یک راه» است که در سال ۲۰۱۳ توسط رییس‌جمهور چین مطرح شد. این طرح ۶۴ کشور و چهار و ‌نیم میلیارد جمعیت جهان را به هم وصل می‌کند و نه تنها مزیت‌های اقتصادی داشته بلکه زمینه‌‌ ساز اتصال تمدن‌های مختلف و افزایش تبادلات فرهنگی- اجتماعی نیز می‌شود. این مسیر برای افغانستان نیز بی نهایت مهم است و به همین جهت ما از آن حمایت می کنیم ."