صاحب امتیاز: محمد رضا هویدا

مدیر مسوول: محمد هدایت

سر دبیر: حفیظ الله زکی

سه شنبه ۲۹ حوت ۱۴۰۲

دانلود صفحات امروز روزنامه: 1 2 3 4 5 6 7 8

چرا روسیه بدنبال برقراری رابطه با طالبان است

-

چرا روسیه بدنبال برقراری رابطه با طالبان است

سرگئی لاوروف وزیر امور خارجه روسیه در ماه دسامبر به دیپلمات های هند گفت که مسکو از برقراری روابط دیپلماتیک با طالبان حمایت می کند. لاوروف در توجیهی اظهاراتش استدلال کرد که پروسه برقراری صلح بدون مشارکت طالبان امکان ندارد، گفتگو با طالبان خطر تروریسم را از افغانستان گرفته تا آسیای مرکزی کاهش می دهد. این فقط یک بخشی از داستان است، تحقیقات من بر استراتیژی روسیه در افغانستان حاکی از آن است که برقراری ارتباط دیپلماتیک مسکو با طالبان در حقیقت به هدف به چالش کشیدن قوانین بین المللی پذیرفته شده در تعامل با سازمان های افراطی اسلامی است. 
سیاستمداران روسیه از تعامل با گروه طالبان حمایت می کنند آنها به این باورند که گروههایی در افغانستان بدنبال بی ثباتی در این کشور جنگ زده هستند و حمایت روسیه از تعامل با طالبان به صلح افغانستان کمک خواهد کرد. این در حالی است که طرح جدید ایالات متحده بوجود آوردن شبه نظامیان محلی است و این طرح بدی است. این نشان حاکی از آن است که روسیه در حال تلاش برای ایجاد یک توافق بین المللی در رویکرد خود است و موقعیت خودش را به عنوان کشور همتراز هژمونی ایالات متحده تقویت می نماید. بطور رسمی ، روسیه همچنان طالبان را به عنوان سازمان تروریستی یاد می کند. اگر چه از سال 2007 به بعد مسکو با تعدادی از طالبان ارتباط دیپلماتیک غیر رسمی برقرار کرده است. این سیاست متناقض روسیه ناشی از باوری است که تصور می کند می توان طالبان را به دو دسته تقسیم کرد. آنها معتقدند که دسته اول شامل طالبانی هستند که به مشارکت در گفتگوهای صلح علاقمندند و خواهان مبارزه علیه تروریستان فراملیتی است. دسته دوم در مقابل، کسانی هستند که انحرافی هستند و خواستار تضعیف  اقتدار دولت قانونی افغانستان می باشند.
سیاست مداران روسیه با تجزیه و تحلیل منافع استراتیژیک و ترجیحات سیاسی در بین رهبران میانه و ارشد طالبان، بین آنها فرق قایل هستند. بطور خاص آنها به دنبال همکاری با گروه های طالبان هستند که نفوذ سیاسی قابل توجهی در مناطق پرجمعیت از جنگجویان دولت اسلامی دارند و کسانی که با قاچاق مواد مخدر مخالف هستند.
همانطور که طالبان با داعش دشمنان ایدئولوژیک هستند، روسیه جنگجویان طالبانی را که در نواحی غربی افغانستان با داعش در پایگاه محکم شان مانند خراسان می جنگند متحد نظامی سودمندی می دانند. فیلیپ میاد، کارشناس سابق سیا در مبارزه با تروریسم در دسامبر 2015، اظهار داشت که روسیه بطور مداوم اطلاعات را با اعضای طالبان ضد داعش شریک می سازد. روسیه همچنین متهم شده است که به گروه کوچکی از جنگجویان طالبان در خراسان مهمات ارسال نموده است و از تلاش های آموزشی نظامی ایران به طالبان در این منطقه حمایت می کند.
مسکو نگران جرایم مربوط به مواد مخدر از طرف افغانستان است- بنا طالبان که مخالف قاچاق مواد مخدر است به عنوان شرکای عملی روسیه عمل می کند. همانطور که  ایکاتیرینا استپانوف، یکی از کارشناسان افغانستان در موسسه اقتصاد جهانی و روابط بین الملل (IMEMO ) مسکو، در مصاحبه اخیر خود خاطرنشان کرد مقامات روسیه به شدت از سرکوب ملاعمر برای تولید تریاک در ماه جنوری سال 2000 ابراز حمایت کردند. روسیه از اعضای طالبان می خواهد که این سیاست را به عنوان شرکای سازنده در مبارزه علیه گسترش مواد مخدر از افغانستان به آسیای مرکزی و روسیه احیا کند.
آیا روسیه در مورد طالبان خوشبین است؟ مقامات روسی، همکاری های موفق با گروه های طالبان در مورد مبارزه با تروریسم و  مواد مخدر را به عنوان بنیان سودمند برای کمک به متحد ساختن رهبران این جناح ها در حل و فصل صلح می بینند . این ارزیابی خوش بینانه بر پایه روابط تاریخی روسیه با طالبان است.
زمیر کابولوف، فرستاده رییس جمهور روسیه به افغانستان، به توجیه استدلال خود مبنی بر اینکه گفتگو با اعضای معتدل طالبان می تواند نتایج مثبتی را به دست آورد، به موفقیت آمیز بودن مسکو در بحران گروگان گیری 1995-1996 اشاره کرد. هدف از بروز رابطه دیپلماتیک فعلی روسیه با طالبان این است که این موفقیت را تکرار کند و یک مدل برای دیپلماسی با گروه های افراطی اسلامی ایجاد کند که می تواند در هر مناطق جنگی دیگر هم اعمال شود.
هدف وسیعتر ایجاد یک توافق بین المللی است . انگیزه ای دیگری هم در ارتباط روسیه با طالبان وجود دارد، ایجاد یک توافق بین المللی در مورد استراتیژی ارتباط گزینشی مسکو که می تواند جایگاه روسیه را در سطح بین الملل به عنوان قدرت بزرگ تقویت نماید. از دسامبر سال 2016 مسکو بطور منظم میزبان گفتگوهای دیپلماتیک در مورد حل بحران سیاسی افغانستان می باشد. این مذاکرات شامل درخواست مستقیم از طالبان معتدل برای شرکت در مذاکرات صلح با دولت افغانستان است.
ایالات متحده از شرکت در این مذاکرات خودداری کرده است زیرا که به برقراری روابط دیپلماتیک با طالبان تمایل ندارد. با این حال، گسترش این مذاکرات از نشست سه جانبه با روسیه، چین و پاکستان در دسامبر 2016  فراتر رفته و به یازده کشور، شامل کشورهای آسیای مرکزی، ایران، هند و نمایندگان افغانستان در آپریل 2017 رسیده است ، نشان می دهد که طرفدارن استراتژی مشارکت گزینشی مسکو با طالبان در حال افزایش است.
رهبران اروپایی تمایلی به اعتراف به گفتگو دیپلماتیک با طالبان ندارند، اما سیاستمداران طرفدار روسیه، توجه جدی به استراتژی های تعامل اروپا و روسیه با طالبان را جلب کرده اند، حامد کرزی، رئیس جمهور سابق افغانستان، در همراهی با کرملین در آپریل 2017 اعلام کرد که نروژ و آلمان سابقه طولانی در مذاکره با طالبان دارند و استدلال کرد که انتقاد غرب از ارتباطات طالبان با روسیه یک برخورد دوگانه است.
پاکستان از ایالات متحده خواست تا با تلاش های برقراری ارتباط روسیه با طالبان همکاری کند، در حالی که هند بدنبال آن است تا شکاف بین ایالات متحده و روسیه در افغانستان را از بین ببرد. سیاستمداران روسیه امیدوار هستند که محبوبیت رو به رشد راهبرد تعامل گزینشی روسیه با طالبان موجب شود ایالات متحده به سمت دیپلماسی با گروه افراطی اسلامی تغییر موضع دهد. طبق روال گذشته، همانطور که ایالات متحده گفتگوهای مخفیانه با طالبان در سال 2012 داشتند ، سیاستمداران روسیه بر این باورند که فشارهای بین المللی و وضعیت نظامی نامعلوم ایالات متحده در افغانستان می تواند واشنگتن را به استراتژی های تعامل دوره اوباما بازگرداند.
اگر ایالات متحده سیاست رهبری روسیه را دنبال کند و نیاز به دیپلماسی با طالبان را قبول کند، درک جهان از وضعیت قدرت بزرگ روسیه، افزایش خواهد یافت. واکنش های مسکو به بحران های بین المللی مانند سوریه، افغانستان و کره شمالی ، به هدف قرار دادن روسیه به عنوان یک وزنه در مقابل ایالات متحده صورت گرفته است. این نشان می دهد که موفقیت یا شکست مشارکت طالبان توسط مسکو در حل موضوع افغانستان پیامدهای عمیقی برای وضعیت این آرمان ها دارد.
به طور خلاصه، تعامل گزینشی روسیه با اعضای معتدل طالبان، استراتژی های مذاکره ایالات متحده را در رابطه با گروه جنگجویان به چالش می کشد. و با تسهیل حل و فصل صلح در افغانستان و به دست آوردن پذیرش بین المللی برای دخالت دیپلماتیک خود با طالبان، سیاستمداران روسیه می توانند به تقویت وضعیت مسکو به عنوان یک قدرت بزرگ و داور ضروری در شرایط بحرانی در سراسر جهان کمک کنند.
منبع: واشنگتن پست

دیدگاه شما