درآمد
«ناحیه سیزده»، «غرب کابل»، «دشت برچی»، «جاده شهید مزاری» یا «هزاره‌جات کوچک» نام‌هایی هستند که تنها به یک منطقه پرجمعیت با جاده‌های مزدحم و کوچه‌های پرپیچ‌وخم در بخش غربی کابل اشاره دارند. اگرچه ساکنان این منطقه از نقاط مختلف افغانستان در این‌جا گرد آمده اند. ولی اکثریت قاطع نفوس ناحیه سیزده به خصوص منطقه دشت برچی را یک قومیت خاص با پیشینه متفاوت تاریخی با دیگر کتله‌های اجتماعی و قومی در افغانستان، تشکیل می‌دهد.
ساکنان ناحیه سیزده به خصوص ساکنان دشت برچی با تمام درهم‌آمیختگی‌ها و تفاوت‌ها هم اکنون با مشکلاتی دست و پنجه نرم می‌کنند که احساس می‌کنند این مشکلات عامدانه و آگاهانه بر آنان تحمیل شده است. آنان وقتی می‌بینند که پروژه‌های کلان سرک سازی و بهسازی در مناطق دیگر شهر کابل در جریان است ولی در غرب کابل هم‌چنان از پروژه‌های زیربنایی خبری نیست، ناخودآگاه به همه چیز با دیده شک و تردید می‌نگرند.
از یک سال به این طرف حکومت وعده‌های جدی در باره کاهش ازدحام جاده شهید مزاری به عنوان شاهرگ ارتباطی اصلی دشت برچی با نقاط مرکزی شهر داده بود. به طور مشخص جاده فرعی و اتصالی از سرک کمپنی دیوان‌بیگی به سمت جاده شهید مزاری و یک جاده اتصالی دیگر از گولایی مهتاب قلعه به سمت شهرک امید سبز و ادامه جاده شهید مزاری به سمت سرک میدان شهر و هم چنین ساماندهی ترانسپورت شهری و دست‌فروشان به عنوان مهم‌ترین فاکتور در ازدحام جاده شهید مزاری وعده داده شده بود. این طرح‌ها به عنوان طرح بهسازی دشت برچی شهرت یافت و برای مردم این منطقه امیدواری‌های زایدالوصفی ایجاد کرده بود. اما اکنون به طور عملی جاده‌های اتصالی شروع نشده است. اگرچه کارهای مقدماتی بسیار بزرگی از سوی شاروالی کابل صورت گرفته است ولی مردم تطبیق پروژه‌های اصلی را انتظار دارند.
این مساله را نیز نباید از نظر دور داشت که طی یک سال گذشته شاروالی کابل دربخش های دیگر شهر کابل اقدامات جدی و امیدوارکننده‌ای را روی دست گرفته و در حال تطبیق پلان‌های اصلاحی مهمی است ولی در دشت برچی هنوز کاری که بتواند قناعت نسبی مردم را حاصل کند، روی دست گرفته نشده است. به خصوص آغاز به کار سرک‌های اتصالی که در زمانی بسیار کم وعده داده شده بود، هنوز به طور عملی روی دست گرفته نشده است. تنها در هفته‌های اخیر ساماندهی دست‌فروشان شروع شده است که هنوز زود است در باره نتایج آن قضاوت مثبت داشته باشیم.
در این گزارشگونه به این پرسش می پردازیم که واقعا گره کار کجاست؟ چرا شاروالی کابل علی رغم حمایت رهبری حکومت وعده‌های قبلی نتوانسته است به طور زیربنایی به تطبیق طرح بهسازی برچی بپردازد؟ چالش‌ها و مشکلات و راه‌های تحقق وعده‌های بزرگ مسولین کدام اند؟

هویت تفاوت
وقتی دشت برچی را می بینیم تفاوت‌های مهمی با باقی نواحی شهر به چشم می‌خورد. این تفاوت‌ها خصوصیت‌های منحصربفردی به این منطقه بخشیده است. فقر، تراکم نفوس، خانه‌های محقر و گِلین، بیکاری، کوچه‌پس‌کوچه ‎‌های تنگ و تاریک، مردمانی با چهره‌های آفتاب خورده و اندام‌های تکیده، ساختار نامنظم شهری و ساحات غیرپلانی، تنها بخشی از توصیفات حیات جمعی در دشت برچی هستند.
از جانب دیگر اوصاف مثبتی نیز در این منطقه یافت می‌شوند که مردمان این ناحیه را با باقی نقاط افغانستان و کابل متمایز می‌سازند. علاقه و شوق وافر به دانش اندوزی و تعلیم و تربیه، آزادی نسبی زنان در رفت‌وآمدهای اجتماعی و حضور در بازار کار، وجود روابط اجتماعی باز و بدون تعصب، تعهد و صداقت در کاروبار، راستی و درستی در مناسبات اجتماعی و باورهای نسبتا آزادانه مذهبی، بخشی دیگری از خصوصیات مردمان ساکن در دشت برچی هستند.
آن‌چه اما، از همه مهم تر است، تفاوت‌های اجتماعی و معیشتی میان مردمان این ناحیه با باقی نواحی شهر کابل است. عدم دسترسی به امکانات اولیه و ضرورت های زندگی شهری از قبیل آب آشامیدنی بهداشتی، مکاتب و محلات آموزشی مناسب، برق و انرژی دوامدار، جاده‌های ستندرد و مناسب، کوچه‌هایی با سهولت‌هایی برای یک زندگی بهتر، ترانسپورت مناسب شهری تنها بخشی از مشکلات زندگی در برچی است. فقر ‌و فاقه و تنگ‌دستی و فلاکت و هم‌چنین عقده‌های فروخورده تاریخی سبب شده است که ساکنان این منطقه همواره خود را تافته جدابافته از دیگر مردمان شهر کابل بپندارند.
هویت تفاوت و جداپنداری و فاصله طبقاتی با دیگر ساکنان شهر کابل سبب شده است که ساکنان دشت برچی گاهی به مناسبت هایی دست به بزرگ ترین اعتراضات مدنی بزنند. از این جهت می توان ساکنان برچی را بنیانگذاران اصلی حرکت های مدنی و جنبش های مردمی در افغانستان دانست.طبیعی است وقتی هویت تفاوت وجود داشته باشد، هویت مقاومت سر بر می‌آورد. آنگاه است که ناسازگاری ها بیشتر می‌شود و شکاف‌های اجتماعی عمیق‌تر می‌گردد. 

وعده‌ها و تلاش‌های حکومت
وعده‌های حکومت برای دشت برچی از زمان مبارزات انتخاباتی ریاست جمهوری در سال 2013 به میراث مانده است. در آن زمان در منشور تحول که از سوی رییس جمهور و همکاران انتخاباتی اش تهیه شده بود، بخشی از طرح‌های شهری رییس جمهور برای مردم شرح داده شده و تطبیق آن طرح‌ها وعده داده شده بود.
این وعده‌ها و تقلا برای تحقق آن ها پس از تشکیل حکومت وحدت ملی نیز تداوم پیدا کرد. طرح‌ها و پلان‌های حکومت علی‌رغم برخی چالش‌های اساسی دارای دستاوردهای بزرگ نیز بوده است. مهم‌ترین دستاورد حکومت برای مردمان ناحیه سیزده شروع یک گفتمان بزرگ در زمینه بهسازی دشت برچی بوده است. ناحیه‌ای که مناطق اصلی و پرنفوس آن به صورت غیر پلانی ساخته شده است و هر روزه مردم دچار زحمت و رنج‌های بسیار هستند، آوردن این مشکلات در صدر اولویت‌های حکومت کار بزرگی است. در همین راستا چهار قانون اصلی در زمینه اسکان و زمین تعدیل و اصلاح شده است که راه‌های قانونی بهسازی و اصلاحات را فراهم کرده است. قانون شاروالی‌ها، قانون استملاک، قانون اراضی و قانون مسکن و شهرسازی بر اساس نیازمندی‌های روز مردم و معطوف به حل مشکلات قانونی در زمینه استملاک و معلوم نبودن روابط کاری میان ادارات ذیربط تصویب و توشیح گردیده است. این اقدامات در جای خود هرکدام نتایج مثبت و قابل قدری به دنبال داشته است.
مردم شهرنشین ما به یاد دارند که به دست آوردن قباله‌های شرعی و قانونی ملکیت‌ها و جایدادهای شان در گذشته چقدر دشوار بوده است و در دست نداشتن قباله‌های شرعی ملکیت‌ها و جایدادها چه مشکلاتی برای صاحبان املاک در پی داشته است. اما اکنون خوش بختانه فرایند اخذ قباله شرعی برای ملکیت‌ها و جایدادها به سهولت انجام می‌گیرد و در مدت زمان کم هر کسی که زمین یا خانه‌ای در شهر کابل دارد، می‌تواند به زودترین فرصت ممکن به سند رسمی ملکیت خود دست یابد.
در آخرین تلاش‌های حکومت در پی نارضایتی مردم از کندی روند بهسازی دشت برچی معاون دوم ریاست جمهوری طی گزارش مفصلی از کارکردهای شاروالی و تاخیر در تطبیق پروژه‌های تعهدشده این اداره و نارضایتی مردم از کندی در تطبیق این پروژه‌ها از ریاست جمهوری خواست که طرح بهسازی برچی در صدر اولویت‌های شهری حکومت قرار گیرد.
رییس جمهور در پاسخ به این درخواست معاون دوم به شاروالی هدایت داده است که طی یک هفته دلایل قناعت‌بخش خود را در تاخیر تطبیق پروژه‌های بهسازی دشت برچی به ریاست جمهوری ارایه کند و پس از آن جلسه‌ای با حضور معاون دم ریاست جمهوری با حضور ادارات ذیربط تشکیل گردد و راه‌های عملی شدن طرح‌های شهری حکومت را بررسی کنند. این هدایت صریح و قاطع رییس جمهور سبب تکاپوی شاروالی شده و درهفته‌های اخیر این اداره به ساماندهی دست فروشان کنار جاده شهید مزاری دست زده است که یک اقدام مثبت بوده است.
این طرح اگرچه دیر اقدام شد و در ابتدا مورد مخالفت برخی از افراد و اشخاص قرار گرفت. ولی به مرور مردم اهمیت آن را درک کرده و از آن حمایت کرده اند. ساماندهی دست فروشان اگر به شکل معیاری و به همان شکلی که از سوی شاروالی اعلام شده تطبیق گردد بخشی از مشکلات ترافیک در جاده شهید مزاری حل خواهد گردید. چنان که هم‌اکنون نیز ساکنان دشت برچی از روان بودن ترافیک در پی تطبیق ساماندهی دست فروشان راضی هستند.

کارکردهای یک ساله شاروالی کابل
شاروالی کابل در ادامه وعده‌های حکومت طی یک سال گذشته به ترمیم و پخته کاری بسیاری از کوچه‌های دشت برچی شروع کرده است که سهولت‌های بسیاری برای زندگی مردم ایجاد کرده است. در گذشته به خصوص در فصل زمستان و بهار رفت و آمد درکوچه های دشت برچی مکافات بود. اکنون در بسیاری از مناطق کوچه ها پخته کاری شده و رفت و آمدها به سهولت صورت می گیرد.
عبدالله حبیب زی شاروال شهر کابل همراه با تیم تخنیکی آن اداره که بعد از ظهر روز پنجشنبه 28 جدی 1396  در دفتر ارتباطات مردمی استاد سرور دانش معاون دوم ریاست جمهوری راجع به چگونگی تطبیق پلان بهسازی دشت برچی، تنظیم ترافیک جاده شهید مزاری، جابجایی دست فروشان، اعمار سرک های اتصالی و پخته کاری سرک های فرعی دشت برچی به استاد دانش معاون رئیس جمهور گزارش دادند.
شاروال کابل گفته است که از این پیش دست فروشان به مغازه های کنار جاده کرایه می پرداختند که اکنون به طور رایگان و ساماندهی شده به کار خواهند پرداخت و تنها هزینه ای که فعلا می پردازند از بابت همسان سازی دکه های دست فروشی شان است که به زیبایی و تنظیم ترافیک کمک خواهد کرد.
به گفته شاروال کابل، با آنکه بودجه اعمار سه سرک فرعی ناحیه سیزدهم به شمول امتداد جاده شهید مزاری که بیش از سه میلیارد افغانی می گردد موجود است، پروسه استملاک و سروی برخی از جاده ها تکمیل شده و برای اعطای بدیل به کسانی که ملکیت آنان شامل تطبیق پروژه اعمار سرک می گردد، در مربوطات ناحیه سیزدهم زمین داده می شود.
وی گفت منطقه ای که به عنوان بدیل ملکیت مردم در ناحیه سیزدهم به آنان واگذار می شود، بخشی از آن شامل ساحه سبز است که پروسه تعدیل آن ساحه به منطقه مسکونی و پروسه انتقال ساحه سبز به یکی ازمناطق دیگر کابل، به زودی ازسوی اداره شاروالی روی دست گرفته خواهد شد.
شاروالی کابل از تطبیق برنامه های دیگر چون زبیا سازی جاده شهید مزاری، علامت گذاری ترافیکی، خط اندازی، نصب کتاره، تنظیم ساحات سبز و نصب سیکنال های ترافیکی نیز خبر داده گفت که این برنامه ها در مراحل تدارکاتی قرار داشته در جریان سال 1397 تطبیق خواهد شد که دراین برنامه پاک کاری و تنظیم کانال جنوبی جاده شهید مزاری که از پل خشک به سمت پل سوخته امتداد یافته نیز، شامل است.
ناگفته نباید گذاشت که شاروالی کابل طی یک سال گذشته اقدامات خوبی به خصوص در زمینه کانکریت سازی کوچه های خاکی و گلین در دشت برچی کرده است و این کار هم‌چنان به طور رضایت بخش ادامه دارد، ولی هرگز کافی نیست. مردم به مشکلات و ناگزیری‌های حکومت به خصوص در زمینه نبود بودجه کافی و منابع بشری متخصص در شاروالی واقف هستند ولی تحقق وعده‌های عاجل حکومت مبنی بر حل ترافیک و ازدحام جاده شهید مزاری از طریق کشیدن جاده های اتصالی در سه قسمت دشت برچی و کار ادامه جاده شهید مزاری از مهم ترین انتظارات مردم بوده است. اقداماتی که بتواند به انتظارات و توقعات مردم پاسخ بگوید هنوز صورت نگرفته است. به همین خاطر بی باوری به کارهای شاروالی هم چنان در بخش‌هایی از جامعه وجود دارد. این بی باوری در هفته‌های اخیر دو باره اوج گرفت و ساکنان این منطقه از طریق حرکت های مدنی مثل اعطای تقدیرنامه نمادین به شاروال کابل و انتقادها در شبکه های اجتماعی نارضایتی و بی باوری خود را نشان داده اند. در پی همین انتقادها و توجه خاص رهبری حکومت به طرح بهسازی برچی بود که شاروالی کابل دست به ساماندهی دست فروشان ساحه دشت برچی زد و اکنون با قاطعیت این طرح را به پیش می‌برد.
اکنون وقت آن فرارسیده است که حکومت و به خصوص شاروالی کابل چالش های اصلی فراروی تطبیق طرح بهسازی برچی را شناسایی کرده و به حل سریع آن ها اقدام کند. تنها در این صورت است که می توان به از میزان نارضایتی ها کاست و حمایت افکار عمومی را در همه عرصه ها جلب کرد.

بهسازی برچی؛ گره کار کجاست؟
پرسش اصلی همین است: به راستی گره کار در کجاست و چرا طرح بهسازی برچی به درستی و بر اساس وعده های صورت گرفته پیش نمی رود؟ این پرسش از این جهت حایز اهمیت است که اکثریت قاطع مردم ساحه دشت برچی به نوعی هویت تفاوت تعلق دارند و آن‌ها همواره خود را حاشیه سیاست، قدرت و منابع عمومی احساس کرده اند که این مساله همواره سبب سوء تفاهم‌ها و بی‌اعتمادی‌ها بوده است.
علاوه بر این موضوع نباید‌چالش های عمومی و مشکلات سراسری را که اداره افغانستان در مجموع با آن‌ها مواجه است، نادیده گرفت. ما در وضعیتی زندگی می کنیم که همه چیز در حالت اضطرار قرار دارد و هیچ روندی به صورت معمول و عادی پیش نمی رود.
وضعیت استثنایی افغانستان همراه با احساس فقر و فروخوردگی عقده های تاریخی سبب می شود که گاهی مشکلات به شکل حاد بروز کند و چه بسا که ناخواسته منجر به فجایعی چون حادثه چوک دهمزنگ گردد. بنابراین لازم است در این بخش به برخی مشکلاتی که فراروی حکومت و به خصوص شاروالی کابل در راستای تطبیق پلان بهسازی دشت برچی وجود دارد اشاره کنیم:
الف- ساختار کهنه اداری
ساختار کهنه و قدیمی اداره نه تنها در شاروالی کابل بلکه در تمام افغانستان یک معضل بنیادی و اساسی است. طی سال های اخیر تلاش های زیادی صورت گرفته است تا با کاپی برداری از کشورهای توسعه ساختارها و میکانیزم‌های اداری تغییر کند. ولی واقعیت این است که این روند زمان‌بر است و در کشوری مثل افغانستان تغییر در ساختار بسیار سخت و دشوار و در عین حال کُند خواهد بود. شاروالی کابل نیز از این قاعده مستثنی نیست. بدون تردید ذهنیت‌های قدیمی اداری در داخل اداره و هم چنین ذهنیت عمومی نسبت به کارکرد آن از بیرون هم چنان دچار توهم زدگی بوده و بر مناسبات ساختاری گذشته استوار اند. این مشکل نه ربط به مدیریت نوین شاروالی دارد و نه رهبری حکومت. بلکه ساختار قدیمی میراث گذشته است و تاریخی مملو از رسوبات ذهنی که تاریخ مصرف آن ها گذشته است. ولی واقعیتی است که باید پذیرفت و متناسب با آن راهکارهای مناسب و معقول در نظر گرفت. نگاه های پدرسالارانه و طبقاتی و تبعیض آمیز در درون اداره افغانستان هم چنان وجود دارد و هیچ کس نمی تواند منکر آن شود.
ب- فقدان ظرفیت منابع بشری در شاروالی
ظرفیت منابع بشری همان طور که در تمام ادارات افغانستان یک مشکل عمده و اساسی است، در شاروالی نیز وجود دارد. ما شاهد هستیم که بنا بود که صدها نفر جوان تحصیل کرده و متخصص باید از طریق کمیسیون اصلاحات اداری جذب کار در شاروالی می شدند و روند اصلاحات و بهسازی تمام شهر کابل را بر اساس فکر و تحصیلات جدید به پیش می بردند. اما این کار به هر دلیلی تا کنون انجام نیافته است. تطبیق پروسه اصلاحات اداری در شاروالی یکی از ضرورت هایی است که شاروال کابل نیز بارها بر آن تاکید کرده است ولی متاسفانه تا کنون به طور کامل صورت نگرفته است. به عنوان مثال پروسه استملاک در بخش‌هایی که در طرح قرار دارند و انکشاف مجدد زمین برای توزیع برای کسانی که جایدادهای شان مورد استملاک قرار می گیرند، بسیار زمان‌بر، دشوار و پرچالش است. این مقدار کار، منابع بشری با ظرفیت بالا و متخصص می‌طلبد که فعلا در شاروالی کابل چنین ظرفیتی وجود ندارد.
ج- نبود بودجه کافی
نبود بودجه کافی برای هریک از پلان هایی که در راستای طرح بهسازی برچی یکی از مشکلات مهم شاروالی کابل است. این مشکل تنها برای دشت برچی نیست بلکه در تمام نقاط کشور و از جمله در شهر کابل یک مشکل اصلی است. هم اکنون در شمال کابل تا حدودی برخی از پروژه های بنیادی در حال اجرا است. اما در شرق و غرب کابل بسیاری از پروژه ها تنها به خاطر کمبود یا نبود بودجه کافی به حالت تعلیق در آمده است. البته منابع مالی سه جاده اتصالی مربوط به دشت برچی به گفته شاروالی موجود است و مشکل در بخش هایی مثل استملاک و مشکلات اجتماعی در ساحه است.
طرح بهسازی برچی متشکل از چندین طرح همزمان است که یک طرح بسیار کلان و مستلزم هزینه های بسیار و ظرفیت فوق العاده بالا است. استملاک ساحات تحت پلان و توزیع مجدد زمین در نقاط دیگر شهر، تطبیق عملی نقشه جاده های اصلی، اعمال ده ها کانال، اسفالت صدها کیلومتر از کوچه های غیر پلانی، ساماندهی دست فروشان و ترافیک شهر، وسایل کنتر ترافیک، ساماندهی امور مربوط به تنظیف که خود نیازمند ده دستگاه ماشینری است، سرسبزی و زیباسازی جاده ها، تنظیم سیستم مدیریت املاک و ... بخشی از طرح بهسازی دشت برچی است که به صورت عاجل نیازمند کار است. این مقدار کار نیازمند بودجه بسیار کلان و ظرفیت بسیار بالا نیاز دارد که متاسفانه دولت هم چنان در این بخش ها با چالش مواجه است.
بگذریم از این که بر اساس ماسترپلان شاروالی این منطقه باید از نو زون بندی شود و تمام منطقه تبدیل به یک ساحه پلانی شود که در آن تمام نیازمندی های زندگی شهری از قبیل ساحات سبز و پارک های تفریحی، شفاخانه های مجهز، مکاتب و مراکز آموزشی و... در نظر گرفته شود.

راهکارها برای تطبیق طرح بهسازی برچی
الف- اراده سیاسی قوی
خوش بختانه برای نخستین بار است که یک اراده سیاسی قوی برای ساماندهی زندگی شهری در تمام شهر کابل و به خصوص دشت برچی به وجود آمده است. همین که رهبری حکومت در سطح ریاست جمهوری و معاون رییس جمهور مشکلات زندگی در برچی را به درستی دریافته اند و آن را خود شان تبدیل به یک گفتمان عمومی کرده اند، بیانگر وجود اراده سیاسی قوی در رهبری حکومت است. حتی طرح تعدیل و اصلاح ساحه دشت برچی در زمان کمپین‌های انتخاباتی مطرح بود که در منشور تحول آمده درج گردید، نقش مهم در همگانی شدن بحث طرح بهسازی برچی داشت. آخرین نمونه آن هدایت صریح رییس جمهور به شاروالی و کمیسیون اصلاحات اداری مبنی بر ارایه گزارش و دلایل عدم تطبیق وعده‌های قبلی و پلان‌های بعدی و مشخص کردن هزینه‌های هر طرح، بوده است که در پی مکتوب معاونت دوم به ریاست جمهوری صادر شده است. بر اساس آخرین هدایت رییس جمهور جلسه‌ای متشکل از نهادهای ذیربط به زودترین فرصت ممکن برگزار شود و در آن تصامیم جدی تر از گذشته در زمینه تطبیق طرح بهسازی برچی گرفته شود.
ب- حمایت مردم از طرح های اصلاح شهری
حمایت مردم از طرح های اصلاحی حکومت در زمینه بهسازی دشت برچی یکی از مهم ترین فاکتورهای تطبیق این طرح است. به عنوان مثال هم اکنون شاروالی ساماندهی دست فروشان را روی دست گرفته است و این موضوع بسیار موفق هم بوده است. ولی تعدادی از افراد با اهداف سیاسی و جناحی و بی اثر ساختن تلاش های حکومت همواره در پی سنگ اندازی سر راه این طرح هستند. چه بسا کسانی از خارج کشور و بدون این که از متن قضایای کشور آگاهی کافی داشته باشند، دست به تبلیغات منفی و تحریک احساسات مردم می زنند. این گونه اقدامات بدون شک بر روند تطبیق طرح آسیب می زنند و آن را دچار مشکل می کنند.
از سوی دیگر در برخی از مناطق مردم در برابر استملاک جایدادهای شان مقاومت می کنند و یا در برخی از جاها مثل سرک عرفانی مانع عریض سازی سرک می شوند.
د- اصلاحات و رفورم در منابع بشری شاروالی
انجام اصلاحات و رفورم در منابع بشری شاروالی از سوی کمیسیون اصلاحات اداری یکی از مهم ترین یپش شرط های تحقق طرح های بلندپروازانه مثل طرح بهسازی برچی است. تمام طرح هایی که تا کنون ارایه شده اند نیازمند افراد مسلکی و متخصص در هر بخش هستند. امید است کمیسیون اصلاحات اداری و خدمات ملکی این بخش را در اولویت کاری خویش قرار دهد و نیازمندی های شاروالی کابل را به طور جداگانه و مجزا از ادارات دیگر مورد توجه قرار دهد. تا زمانی که منابع بشری کافی در اختیار شاروالی نباشد نمی تواند در زمان معین به وعده های خویش جامه عمل بپوشد.
ه- افزایش بودجه شاروالی
در گزارشی که از سوی شاروال و تیم تخنیکی همکارش به معاون رییس جمهور ارایه شده است، نیز تدارک بودجه کافی از سوی وزارت مالیه یکی از راهکارهای اصلی دانسته شده است. بدون تردید طرح بهسازی برچی یک طرح کلان شهری است که احتمالا در نوع خود برای اولین در افغانستان ارایه شده است. این طرح نیازمند وجوه مالی کلان است که به احتمال قوی از توان دولت افغانستان خارج است. اما همان طور که در پلان استراتژیک نواحی شهر کابل آمده است، اتحادیه اروپا، برنامه کمک های مردم آمریکا برای مردم افغانستان (USID ) و برنامه اسکان بشری ملل متحد (UNHABITAT ) از حامیان اصلی شاروالی کابل، اداره مستقل اراضی و وزارت مسکن و شهرسازی در زمینه تطبیق پلان شهری در در شهر کابل هستند. حکومت علاوه بر این حامیان مالی باید بخش هایی از بازسازی شهری را به بخش خصوصی بسپارد تا روند تطبیق پلان های شهری سرعت پیدا کند. اگر بخش خصوصی شریک حکومت در این برنامه ها باشد و سازوکارهایی برای سرمایه گذاری بخش خصوصی در زمینه تطبیق طرح های شهری فراهم شود، بدون شک این طرح ها زودتر به نتیجه خواهد رسید.

سخن آخر
به لحاظ سیاسی و در افکار عمومی، تطبیق طرح بهسازی برچی حداقل برای بخشی از مردم افغانستان به مثابه یک آزمون مهم است. دشت برچی به مثابه یک افغانستان کوچک که مردمانی از همه نقاط کشور در این منطقه ساکن هستند، اکنون تبدیل به میدانی برای یک آزمون سخت مبدل شده است. همه مشکلات و چالش های حکومت قابل درک است و بر هیچ کسی پوشیده نیست. اما تطبیق طرح بهسازی برچی ارزش آن را دارد که حکومت تمام توان خویش را در راستای تحقق آن بسیج کند. زیرا نوع نگاه به رابطه حکومت و مردم در ناحیه سیزده، برخاسته از هویت تفاوت و ساختارهای قدیمی رابطه مردم و قدرت است که در صورت تحقق طرح بهسازی برچی این نگاه ترمیم خواهد شد.
به نظر می رسد که حکومت نیز این مهم را درک کرده است و تمام توان خود را به میدان آورده است و اراده قوی سیاسی نیز پشت سر آن وجود دارد. ولی نباید پیش شرط های دیگر این طرح را از نظر دور داشت؛ تلاش برای جذب بودجه کافی، انجام اصلاحات در بخش های شاروالی کابل، حمایت افکار عمومی و همراهی مردم با شاروالی و حکومت و تقویت مدیریت در شاروالی کابل از مهم ترین پیش شرط های تحقق طرح بهسازی دشت برچی هستند.