صاحب امتیاز: محمد رضا هویدا

مدیر مسوول: محمد هدایت

سر دبیر: حفیظ الله زکی

سه شنبه ۲۹ حوت ۱۴۰۲

دانلود صفحات امروز روزنامه: 1 2 3 4 5 6 7 8

آیا ترامپ آماده است پاکستان را کنار بگذارد؟

-

آیا ترامپ آماده است پاکستان را کنار بگذارد؟

رؤسای جمهور پیشین ایالات متحده نتوانستند اسلام آباد را متقاعد بسازد علیه شورشیان افغان در داخل پاکستان بجنگد؛ اما ترامپ بر این کشور آسان نخواهد گرفت. رایان کراکر، سفیر ایالات متحده در پاکستان بیش از یک دهه قبل، زمان زیادی را صرف تلاش برای متقاعد ساختن اسلام آباد کرد تا اقداماتی علیه ستیزه جویان را که آزادانه در داخل کشور گشت و گذار می کنند و حملاتی را علیه نیروهای آمریکایی در همسایگی افغانستان راه می اندازند ، انجام دهد.  در سال 2007، کراکر در حالی که دوره سه ساله اش به پایان می رسید، با رییس ارتش پاکستان، اشفق پرویز کیانی، صحبت کرد و توضیح داد که چرا اسلام آباد آماده اقدامات علیه ستیزه جویان نیست.  به گفته کراکر، به طور کلی، ایالات متحده برنامه بلند مدتی ندارد کیانی به کراکر گفت تا کی شما خواهید ماند ؟ برای اینکه شما آمدید و روزی میروید . اگر شما فکر می کنی که ما طالبان و شبکه حقانی و سایرین را به دشمنان مرگبار خودمان تبدیل کنیم و ببینیم شما تماشا می کنید شما کاملا دیوانه هستید.
تعامل دو رییس جمهور امریکا و پاکستان به عنوان متحد ایالات متحده نشان از سوء تفاهم و عدم استراتیژی مشخص در روابط دو کشور دارد، رییس جمهورهای پیشین ایالات متحده تلاش کرده بودند و موفق به متقاعد کردن پاکستان برای جلوگیری از طالبان و ستیزه جویان حقانی در مرز افغانستان نشدند. اکنون دونالد ترامپ رییس جمهور با همان چالش مواجه است و مقامات داخل دولت او در حال بحث در مورد چگونگی فشار بر پاکستان هستند. علیرغم تعلیق 1.3 میلیارد دالر کمک نظامی آمریکا در ماه جنیوری، پاکستان اقدامات قاطعی برای سرکوب ستیزه جویان افغانی در خاک خود انجام نداده است، یا با دستگیری ستیزه جویان شناخته شده و یا محدود کردن تردد جنگجویان و سلاح ها در مرز با افغانستان کاری انجام نداده است، یک مقام ارشد دولتی ایالات متحده در ماه جاری به خبرنگاران گفت: «آنچه من می توانم بگویم اینست که کوچکترین واکنشی به درخواست های ما نشان داده نشده است .
در میان این ناکامی ها ، نمایندگان ترامپ خواهان مجازات سیاسی بی سابقه ای بر اسلام آباد برای جلوگیری از تضعیف افغانستان که مورد حمایت ایالات متحده می باشد توسط پاکستان شده است. گزینه های مورد بررسی شامل لغو وضعیت پاکستان به عنوان یکی از متحدان اصلی غیر ناتو است که به طور دائمی کمک های نظامی ایالات متحده را که دو ماه پیش به حالت تعلیق درآمده بود را قطع کرده و حتی اعمال مجوزهای ویزا و یا تحریم های دیگر را در خصوص افرادی که در دولت پاکستان مسئول پشتیبانی ستیزه جویان هستند در نظر گرفته شده است.  تابه حال، کاخ سفید تراب مصروف بحث داخلی در مورد سرعت و مقیاس گام های تنبیهی ممکن در برابر پاکستان است، که به استدلال های رییس جمهورهای پیشین ایالات متحده رسیده است. بعضی مقامات و افسران ارتش با ایجاد محدودیت های شدید بر پاکستان موافق هستند، چرا که سال ها کمک این کشور به پاکستان کمترین نتیجه را داشته است. اما کسان دیگری در دولت از فاصله گرفتن از کشوری دارای توان هسته ای با 200 میلیون جمعیت و هم مرز با چین نگرانند.
انتصاب پر سر و صدای هفته گذشته جان بولتون به عنوان مشاور امنیت ملی و نامزدی دیگری برای وزیر امور خارجه، مایک پومپئو، می تواند این بحث را به نفع اقدامات شدیدتر علیه اسلام آباد تقویت کند.  تعلیق کمکهای نظامی در ماه جنوری، برای اولین بار نیست که ایالات متحده بعد از حملات 11 سپتامبر، بر پاکستان وضع کرده است. اما بر خلاف دولت های پیشین، نمایندگان ترامپ می کوشند این کمکهای نظامی به طور دایم در سال جاری برداشته شود، که میتواند بر بودجه دفاعی پاکستان و محرومیت از تجهیزات سخت افزاری نظامی ایالات متحده فشار وارد کند.
از مقامات فعلی و سابق به روزنامه فارین پالیسی گفتند کاخ سفید همچنین اقدامات شدیدتری را برای ممنوعیت ویزا و سایر اقدامات تنبیهی علیه افرادی در دولت پاکستان، ارتش یا سرویس اطلاعاتی ISI که مظنون به اجازه دادن به طالبان و شورشیان حقانی برای انجام عملیات هایشان از پناهگاه هایی در داخل پاکستان در نظر گرفته است. یکی از مقامات ارشد دولت، که نخواست نامش فاش شود هفته گذشته به خبرنگاران گفت ، ما آماده انجام هر کار ضروری برای محافظت از مردم و منافع ایالات متحده هستیم .  در صورت انجام این اقدامات، واضح نشان خواهیم داد که پاکستان را به شدت توبیخ خواهیم کرد و مانند اقداماتی که در دوران جنگ سرد رخ داد  پس از حملات 11 سپتامبر این بار پاکستان را هدف قرار خواهیم داد.
رئیس جمهورهای پیشین باراک اوباما و جورج دبلیو بوش نیز از پاکستان خواستند تا علیه طالبان و رفقای حقانی خود اقدام کنند اما از رویارویی کامل با پاکستان دوری کردند. در دولت های پیشین، مقامات تمایلی به فشار زیاد نداشتند، آنها می ترسیدند که پاکستان مذاکرات صلح را به هم بزند، راه مواصلاتی را به روی نیروهای به رهبری ایالات متحده ببندند یا فشار امریکا باعث شود این کشور هسته ای بدست مجاهدین بیافتد. دو حمله مرگبار کابل در ماه جنوری که طالبان مسئولیت آن را به عهده گرفته  بود درست چند روز بعد از توئیت ترامپ صورت گرفت که اعلام کرد کمک های ایالات متحده به این کشور به تعلیق در می آید. انتقام اسلام آباد از انتقادات علیه پاکستان حملاتی بود که صورت گرفت در یکی از این حملات 95 نفر جان باختند این حملات کاملا مشابه حملات سال های گذشته بود در جواب واشینگتن که پاکستان و طرفدارنش را در افغانستان مجازات کرده است .
یک افسر سابق سیا گفت این حملات انتقام مستقیم آی اس آی بود. اوضاع سیاسی پاکستان در بین مقامات ایالات متحده به موضوع مهمی تبدیل شده است. در سال 2009 اعضای کنگره آماده بودند که کمک های امنیتی میلیاردی را به پاکستان دوباره شروع کنند اما آن روزها گذشت، هر دو حزب صبرشان از اسلام آباد لبریز شده است.  یکی از مقامات وزارت امور خارجه گفت پاکستان در مورد واشینگتن و سایر کشورهای خارجی دچار محاسبات غلط شده است.  یکی از مقامات به شرط ناشناس ماندن گفت در گذشته، پاکستان تلاش کرده است حداقل اقدامات مورد نیاز برای جلب مشوق های ایالات متحده را بدون تغییر اساسی در سیاست و استراتژی خود انجام دهد . واشنگتن ماه گذشته، علاوه بر اقدامات یک جانبه، در لابی بین المللی پولشویی واچ داگ پاکستان را در فهرست کشورهای حامی مالی تروریست ها قرار داد. این حرکت زنگ خطری در اسلام آباد بود که برای خنثی سازی اقدامات ایالات متحده روی چین و عربستان سعودی حساب باز کرده بود. با این حال، پاکستان پناه دادن به جنگجویان و حمله آنان از آنجا به نیروهای ایالات متحده در افغانستان را انکار کرد.
ایاز احمد چودری سفیر پاکستان در ایالات متحده طی یک ایمیلی به فارن پالیسی گفته است که امروز هیچ سازمان یا گروهی از طالبان افغانی و شبکه حقانی در داخل پاکستان وجود ندارد. پاکستان همچنان متعهد به همکاری با ایالات متحده برای برقراری صلح در افغانستان است. با این حال، ما باور داریم که سرزنش متحدان به اهداف مشترک ما برای دستیابی به صلح و ثبات منطقه ای کمک نمی کند .  با این حال، سازمان های اطلاعاتی غربی اصرار دارند که سازمان جاسوسی پاکستان، سرویسهای اطلاعاتی داخلی یا ISI ، از حامیان حیاتی طالبان افغانی و شرکای آنان در شبکه حقانی می باشد.. ISI با تسلیحات ،پول و مشاوره در سال 1990 طی جنگهای داخلی طالبان را به قدرت رساند. پس از آنکه رژیم طالبان با حمله به رهبری ایالات متحده در سال 2001 سرنگون شد، حمایت از شورش شبه نظامیان علیه دولت مورد حمایت بین المللی در کابل را ادامه داد.  پاکستان با تمرکز بر رقابت با هند،  به دنبال یک شریک دوستانه در افغانستان برای مقابله با نفوذ هند در حیاط خلوت خود در صورت جنگ تمام عیار میباشد. مقامات پیشین ایالات متحده گفتند که در حالی که اسلام آباد کمک به ستیزه جویان را انکار می کند، سازمان های جاسوسی خصوصی و افسران ارتش پاکستان، پیامهای تهدید آمیز خود را از طریق طالبان به هند می رسانند.
اندرو لیپمن، که 30 سال در سیا و همچنین به عنوان معاون مرکز ملی مبارزه با تروریسم خدمت کرده است، گفت که پاکستان کمکهای ارزشمندی را برای شکار رهبران القاعده ارائه داده اما همچنان حامی شورشیانی است که به نیروهای ایالات متحده در افغانستان حمله می کنند.  لیپمن، که اکنون به عنوان تحلیلگر ارشد Rand Corp است، گفت پیشرفت قابل توجهی که ما در از بین بردن شبکه القاعده انجام دادیم، بدون کمک ISI امکان پذیرنبود در عین حال، چیزهای بد هم اتفاق افتاده است. حقانی با کمک مستقیم دولت پاکستان نیرومندترین و مؤثرترین نیرویی است که علیه ما در افغانستان می جنگد. او در بحث با همتایان پاکستانی اش گفت ابرهای ضخیمی در فضای بین آنها وجود دارد هر دو طرف نسبت به هم به شدت بی اعتماد هستند.  بعضی از دیپلماتهای سابق نگران هستند که فشار بر پاکستان - چه از طریق تحریمها و حتی حملات یکجانبه هواپیماهای بدون سرنشین علیه ستیزه جویان – میتواند پیامدهای ناخواسته ای داشته باشد. با توجه به تاریخ گذشته طالبان، پاکستان میتواند چشم انداز هر گونه مذاکرات صلح را خراب کند. و با موقعیت استراتژیک کشور و زرادخانه هسته ای، یک رویارویی می تواند خطر افراطیان و کنترل این کشور هسته ای به دست مجاهدین را افزایش دهد. هرچند لفاظیهای خشمگینانه بین افسران نظامی ایالات متحده که به افغانستان فرستاده شده اند و به شمول جنرال نکیلسون نسبت به پاکستان افرایش یافته است.
لیزا کورتیس، یکی از مقامات ارشد آمریکایی در شورای امنیت ملی که به شکل گیری سیاست ایالات متحده در پاکستان کمک کرده، مدتهاست که بر سیاست زور و فشار در این کشور بحث کرده است. کورتیس قبل از این وظیفه، در یک مقاله سیاستی را مطرح کرد که خواستار افزایش فشار سیاسی بر پاکستان شد، از جمله معلق کردن کمکهای نظامی. این مقاله همچنین پیشنهاد میدهد گزینه ای از جمله اقدام نظامی یک جانبه و حملات هواپیماهای بدون سرنشین علیه رهبران ستیزه جوی که از پناهگاههای امن در داخل کشور حمایت میشوند را انجام دهد.  تقریبا بیش از یک سال پیش، دولت ترامپ پس از یک سکوت 10 ماهه، حملات هواپیماهای بدون سرنشین سیا را برای سرکوب طالبان و افراط گرایان حقانی در پاکستان از سر گرفت. نخستین حمله به یک موتورسیکلت در نزدیکی مرز افغانستان رخ داد که گفته می شود یک رهبر طالبان افغان را کشته است. اما با توجه به آمار منتشر شده توسط Long War ، میزان این حملات ناچیز بود در حدود دوازده حمله تا وارد شدن ترامپ به کاخ سفید بوده است.
در دولت اوباما، حملات هواپیماهای بدون سرنشین پاکستان که عمدتا رهبران القاعده را هدف قرار داده می داد، در سال 2010 با 117 حمله به اوج خود رسید. درحالیکه هسته رهبری القاعده تضعیف و پراکنده می شدند نیروهای امریکایی در حال خروج از افغانستان بود، حملات با همکاری آرام پاکستان کاهش پیدا کرد که تا آخر ماه ریاست جمهوری اوباما به کلی متوقف شد. هنوز مشخص نیست آیا ترامپ حملات هواپیما های بی سرنشین را افزایش خواهد داد آیا پاکستان پناهگاههای شورشیان را برخواهد چید. در حال حاضر کاخ سفید آماده است ببیند که آیا پاکستان محاسبات اش را تغییر میدهد یا خیر؟ هر چند جدول زمانی مشخصی در این مورد وجود ندارد. یکی از مقامات اوایل این ماه به خبرنگاران گفته بود مشخص نیست چه وقت و چگونه ایالات متحده به این بی توجهی پاکستان پاسخ خواهد داد. با افزایش بی اعتمادی میان واشنگتن و اسلام آباد، روابط امریکا با رقیب پاکستان، یعنی هند، همچنان گرم میشود. ایالات متحده هند را به عنوان کشوری که قویا با اهداف واشنگتن هماهنگ است میداند و نگرانیهای خود را در مورد فعالیت های نظامی چین با هند در میان میگذارد. این دو کشور- زمانی که در طول جنگ سرد مخالف هم بودند – همکاریهای دفاعی شان را افزایش داده اند و ارتش هایشان هم اکنون تمرینات مشترک متعددی را انجام می دهند.
حسین حقانی، از منتقدان نظامی ارتش پاکستان در سالهای 2008 تا 2011 به عنوان سفیر کشورش در ایالات متحده خدمت کرده است، رابطه آمریکا و پاکستان را در کتاب خود به نام Magnificent Delusions به عنوان یک  ازدواج ناپایدار و ناکارامد بیان می کند. این دو کشور هرگز منافع مشترک شان را با هم شریک نساختند و وقت آن رسیده که این واقعیت تلخ را بپذیریم. حقانی به فارین پالیسی گفت اتحاد با پاکستان دیگر برای امریکا جذابیت ندارد زیرا  تحت تآثیر سیاست امریکا در افغانستان و همچنین تلاشهای ایالات متحده در برقراری ارتباط با هند علیه چین قرار گرفته است و برای پاکستان هم این رابطه دیگر دلچسب نمی باشد.

دیدگاه شما