صاحب امتیاز: محمد رضا هویدا

مدیر مسوول: محمد هدایت

سر دبیر: حفیظ الله زکی

جمعه ۱۰ حمل ۱۴۰۳

دانلود صفحات امروز روزنامه: 1 2 3 4 5 6 7 8

عدم وجود چشم انداز روشن برای پایان جنگ در افغانستان

-

عدم وجود چشم انداز روشن برای پایان جنگ در افغانستان

هفده سال از استقرار نیروهای امریکایی در افغانستان میگذرد و جنگ افغانستان طولانی ترین جنگ امریکا نیز محسوب میشود. بنابراین، لازم است به خاطر بیاوریم که چرا امریکا در افغانستان حضور دارد. ماموریت امریکا در افغانستان متمرکز بر چهارهدف اصلی است.
تضعیف شورشگری تا زمانی که دیگر یک تهدید جدی در برابر پیشرفت و ترقی کشور محسوب نشود، حصول اطمینان از عدم برگشت هسته اصلی شبکه القاعده، تضمین تداوم مشروعیت حکومت و در نهایت، حصول اطمینان از اینکه نیروهای امنیتی افغانستان بتوانند امنیت کشور شان را تامین کنند. بسیاری در تشکیلات سیاست خارجی امریکا و انگلیستان بیرون راندن طالبان از افغانستان را به عنوان هدف اصلی خود میبینند. این یک سوء تفاهم خطرناک است. اکثر طالبان افغانهای عادی هستند. (اگر چه اکثر افغانهای عادی طالب نیستند.)
آنها انگیزه این را دارند که با ترکیبی از پول، اسلام گرایی و یک تمایل ناسیونالیستی کشور شان را از دست خارجیها آزاد کنند. خبرنگار ما جیسون برک توضیح میدهد که چطور با یک پاسخ حیرتآور مواجه شد زمانی که از مردم روستا پرسید طالبان چه کسانی هستند و آنها اینگونه پاسخ دادند: "آنان مردانی از روستای خود مان هستند." پس از 17 سال جنگ، طالبان اکنون قلمرو بیشتری از زمان آغاز جنگ در این کشور در تصرف خود دارند. حملات روزانه حالا در حدی عادی شده که دیگر گزارش داده نمیشود. در عین حال، دولت در افغانستان هم ضعیف و هم به متحدان بینالمللیاش مدیون پنداشته میشود. طالبان نیز دیگر به عنوان یکی از متعهدان شبکه القاعده پنداشته نمیشوند. آنها همچنان به عنوان دو گروه مستقل اند که توسط زبان از هم جدا شده اند. 
پروژههای توسعهای
پروژههای توسعهای خیرخواهانه هم آنطور که انتظار میرفت برای حمایت دولت، بزرگ و مؤثر نبوده است. 70 درصد از مواد مصرفی از گذرگاههای تورخم و چمن در امتداد مرز پاکستان و افغانستان وارد این کشور میشود که یکی از این دو گذرگاه در این اواخر  به دلیل افزایش حملات هراسافگنی برای مدتی مسدود شده بود.
به جز این دو گذرگاه، هیچ راه تدارکاتی دیگر برای افغانستان وجود ندارد. اخیرا، یک فرمانده نظامی بریتانیا اذعان داشته است که با تعبیر کنونی از جنگ، نمیتوان به پیروزی دست یافت. تا کنون، گزینه مذاکره یا اشتراک قدرت با عناصر میانهرو گروه طالبان  به طور جدی مورد توجه قرار نگرفته است، زیرا چنین تصوری وجود داشت که طالبان به گونه یکپارچه متعهد به خشونت هستند؛ اما دیگر چنین تصوری وجود ندارد.
رهبران طالبان اعلام کرده اند که طالبان میتوانند به عنوان یک حزب در انتخابات افغانستان شرکت کنند، همانطور که به تازگی حزب اسلامی آنان در انتخابات پاکستان شرکت کردند. برخی از اعضای طالبان استدلال میکنند که ارتش و پولیس دولت افغانستان باید تقویت شود تا نیروهای متحد دولت برای ترک سریعتر افغانستان تشویق شوند. برخی از مقامات دولت افغانستان نیز گفته اند که با رهبران طالبان که در سال 2014 میلادی در پی مذاکره با دولت بودند وارد گفتگو شده اند. و همچنین گزارشهایی مبنی بر انجام گفتگوها بین نمایندگان طالبان و دولت افغانستان در عربستان سعودی نیز منتشر شده است. طالبان هم دیگر به عنوان یکی از متعهدان شبکه القاعده پنداشته نمیشوند و پس از این، آنها به عنوان دو گروه مستقل که توسط زبان از هم جدا شده اند تصور میشوند. هیچ افغانی در راس گروه القاعده و هیچ عربی در راس گروه طالبان قرار ندارد و سخنگویان هردو گروه در مورد واگرایی بین یکدیگر صحبت کرده اند.
اما واقعیت امر این است که جنگ کنونی در افغانستان به بنبست رسیده است و دستیابی به صلح و ثبات پایدار تنها با مذاکره با عناصر میانه رو طالبان و باز شدن راه برای تقسیم قدرت با طالبان امکان پذیر است. این امر باعث خواهد شد تا مشروعیت حکومت وحدت ملی تقویت و در نهایت هراسافگنان تضعیف و از هم بپاشند.
حضور نیروهای بینالمللی برای کاهش فعالیتهای هراسافگنان لازم خواهد بود؛ اما این نیروها باید به عنوان ابزاری برای پایان دادن مناقشه و توانمند ساختن ما برای گفتگو از یک موقف نسبتا قدرتمند عمل کنند.
تنها یک دولت قدرتمند که با کمترین تعداد عناصر افراطی طالبان در منازعه باشد، قادر خواهد بود به سه هدف دیگر- تضمین تداوم مشروعیت حکومت، حصول اطمینان از این که حکومت بتواند امنیت خود را تامین کند ودور نگهداشتن هسته اصلی القاعده از کشور، دست یابد.
حکومت فعلی متعهد به یک افغانستان با ثبات، امن و دموکراتیک است، اما ما باید به آینده کشور نگاه کنیم. ما نمیتوانیم برای مدت طولانی امنیت دولت غنی را تامین کنیم. تنها راه اطمینان از این که حکومت بعدی به این اهداف متعهد بماند، این است که دولت همین حالا طالبان میانه رو را در قدرت سهیم بسازد.

منبع: گلوبل پالیسی

دیدگاه شما