نزدیک یک ماه است که از آغاز ثبت نام نامزدان ریاست جمهوری می گذرد. زمان ثبت نام کاندیدان ریاست جمهوری از سوی کمیسیون انتخابات، چهارم تا دوازدهم جدی اعلام شده بود؛ اما به دلیل ثبت نام نکردن نامزدان در زمان تعیین شده، مدت آن تا آخر این ماه تمدید شد. 
تا حالا تنها هشت نفر از کاندیدان با تشکیل تکت های انتخاباتی خود به کمیسیون رفته و رسما ثبت نام کرده اند؛ ولی تعداد زیادی از کسانی که فورم ثبت نام را از کمیسیون دریافت کرده؛ ثبت نام نکرده اند.
این روزها در محافل سیاسی از تمدید دوباره زمان ثبت نام سخن گفته می شود، اما معلوم نیست که کمیسیون انتخابات در این رابطه چه تصمیمی اتخاذ خواهد کرد؟
کاندیدان ریاست جمهوری که هنوز ثبت نام نکرده اند، این روزها سخت در تلاش تکمیل تکت های انتخاباتی شان می باشند. تداوم جلسات و چانه زنی های انتخاباتی، نشان می دهد که کاندیدان سعی می کنند قوی ترین تکت را، به لحاظ جذب آرای مردم و نیز شمولیت قومی، داشته باشند.
یک تغییر عمده و اساسی که در این انتخابات به وجود آمده این است که در این انتخابات، افراد مشخصی به عنوان بانک رأی، تعیین کننده نتیجه انتخابات نیستند؛ زیرا تغییرات و تحولاتی که در لایه ها و سطوح مختلف جامعه به لحاظ فکری و سنی پیش آمده، از یک سو جایگاه اجتماعی رهبران سنتی را پایین آورده و از سوی دیگر نسل تحصیل کرده، جوان و دارای بینش متفاوت تر، دامنه سیطره و نفوذ رهبران سنتی را محدود کرده است. کسانی که در گذشته به نام قوم و سمت و حتا حزب می توانستند با پشتوانه‌ای قوی وارد میدان چانه زنی شوند، امروز دیگر نمی توانند. امروز هیچ کس نمی تواند از آدرس یک قوم، سمت و حزب در عرصه سیاسی ظهور و تبارز کند و آرای آن قوم و حزب را ذمه بزنند.
یک بحث مهم در تکت های انتخاباتی طیف شناسی تکت ها به لحاظ فکری، گرایش های سیاسی، ساختاری و انگیزه های انتخاباتی است که گرچند در مورد انتخابات ریاست جمهوری فعلی کمی زود هنگام به نظر می رسد، اما پرداختن به آن بر اساس علایم و نشانه های موجود خالی از فایده نیز نخواهد بود.
پرداختن به تمام ویژگی های تکت های انتخاباتی در این نوشته ممکن نیست؛ ولی به لحاظ انگیزه ثبت نام نامزدان درانتخابات با توجه به تعدد نامزدان و این که بسیاری از این نامزدان حتا به تعداد همان صدهزار تذکره‌ی که در زمان ثبت نام ارائه داده اند، نیز رأی ندارند، می تواند قابل تحلیل باشد.
به طور کلی این تکت ها را به چند بخش می توان دسته بندی کرد:
1- بخشی که از جایگاه سیاسی و اجتماعی قوی برخوردارند و در میان مردم شناخته شده اند و می خواهند به صورت جدی و با قصد برد وارد میدان رقابت های انتخاباتی گردد.
2- بخشی که می دانند برنده انتخابات نیست و احتمال برنده شدن خود را صفر می دانند، اما مطمئن هستند که با جهت دهی افکارعمومی و نفوذ روی تصمیم سیاسی بخش های از جامعه می توانند، نقش مهمی در برنده و بازنده شدن تیم های دیگر بازی کنند. به این خاطر این طیف بیشتر به فکر چانه زنی در زمان کمپاین انتخاباتی و یا دور دوم انتخابات ریاست جمهوری است. این نامزدان که در چانه زنی های پیش از ثبت نام به اهداف خود دست نیافته اند، تصور می کنند که با پر رنگ تر کردن نقش شان در انتخابات، تکت های مهم دیگر را مجبور سازند، تا با دادن امتیازهای سیاسی کلان، حمایت آنها را جلب و به این صورت آینده سیاسی شان را تا چهار سال دیگر تضمین کنند.
3- طیف سوم، با آن که می دانند از جایگاه سیاسی و اجتماعی برخوردار نیستند و رأی قابل ملاحظه‌ی ندارند، تنها به منظورارضای حس شهرت طلبی و به دست آوردن کدام مقام اداری و شغلی خود شان را کاندید می کنند. هدف آنها این است تا چنانچه در آینده در پست ریاست یک اداره خود شان را کاندید کنند، مسؤلان پذیرش و استخدام به آسانی نتوانند آنها را رد کنند....