گروه طالبان در تحقق پروسه صلح  به کمتر از  دولت امارت طالبانی در قامت شریعت فقهی مطلق گرایانه یا تئوکراسی امارتی نمی اندیشند.  در اندیشه ای تئوکراسی  امارتی؛  نظام سیاسی  مبتنی بر دموکراسی  و اراده مردم،  ارزشهای حقوق بشری،  حقوق زنان،  حقوق شهروندی،  آزادی بیان  و رسانه ها و ارزشهای قانون اساسی جمهوری اسلامی افغانستان جایگاه ندارد. در اندیشه ای  امارتی؛  صلح  و نشست با گروه طالبان  و یا  هر گونه توافق  با آنها به منزله ای  بعیت با نظام امارت اسلامی طالبانی قلمداد می شود. در اندیشه ای  امارتی، گذشت و رأفت  اسلامی  نسبت به سران  و رهبران مخالفین شان  وجود ندارد،  سران  و رهبران مخالف امارت باید بعد از توافقنامه ای صلح ( بیعت با امارت) بصورت عادلانه براساس باورآنها  محکمه شوند  و به جزای اعمال شان برسند،  همچنین در اندیشه ای امارتی، حکومت موقت باید مطابق  خواست و پیشنهاد امارت  تشکیل گردد. بر این اساس، کسانیکه خواب رنگین دولت موقت را می بینند، جز  خیال خام  و خواب پریشان،  چیزی دیگری نخواهد بود در دولت موقت طالبانی  و پاکستانی،  مخالفین  امروز و حریفان میدانهای جنگ دیروز،  هر گز پذیرش ندارند، بهتر این است که از این تصورات کاذب سیاسی  بگذرند.
در اندیشه ای طالبانی،  حضور جامعه ای  جهانی  و ائتلاف بین المللی ضد تروریزم در افغانستان   به هدف کمک به صلح، توسعه  و امنیت بین المللی  و افغانستان  به عنوان حضور استعماری  و اشغال گرانه محسوب می شود،  بنا براین، مذاکرات این گروه  با ایالات متحده آمریکا  به عنوان مذاکره با اشغال گران افغانستان  نامیده می شود  و همچنین این گروه،  جنگ  و عملیات تروریستی،  ارتکاب جنایات جنگی،  نسل کشی  و جنایت علیه بشریت را  در برابر  دولت و ملت افغانستان جهاد بر حق می خواند  و ملت شریف این کشور را  به عنون ملت قبول ندارد و آنها را رعیت فاقد اراده و رأی سیاسی  در قبال سر نوشت شان میداند  و اطاعت از امارت را بر آنها  واجب  و فرض قلمداد می نمایند، به قربانیان  و شهدای مردم افغانستان  هیچ اعتنا و احترامی قائل نیستند.  در حقیقت، گروه طالبان به دنبال  دولت تئوکراسی  امارتی  هستند  و جمهوری اسلامی را  از بنیاد  و اساس قبول ندارند، از جانب دیگر تمامیت خواهی این گروه، رسیدن  و دست یابی  به یک صلح واقعی  و عادلانه را  در افغانستان دشوار  می سازد بخصوص در مورد عدم پذیرش نیروهای دفاعی  و امنیتی کشور  که یکی از افتخارات ملی  این کشور است و به هیچ بهای قابل معامله و مصالحه نمی باشد و خط قرمز دولت افغانستان است. به علاوه تمامیت خواهی گروه طالبان، جزم اندیشی این گروه  با ارزشهای فصل جدید سیاسی افغانستان سازگاری ندارد،  شاید گروه طالبان  نسبت به مصئونیت منافع  ایالات متحده آمریکا برای  یک مدت متعهد بماند اما هیچ ضمانت وجود ندارد که این گروه بنیاد گرا  و افراطی  نسبت به ارزشها  و باورهای  مردم این کشور، پا بند باشد  و دو باره به جنایات جنگی  و نقض حقوق بشری در افغانستان  تحت نام اجرای شریعت اسلامی روی نیاورد. به نطر می رسد؛ مذاکرات صلح با گروه طالبان، قبل از وقت آغاز شده است و از گزینه نظامی برای تضعیف  این گروه درست استفاده نشده است در شرایط فعلی  این گروه از موضع قدرت با حمایت آشکار  و پنهان پاکستان حرف می زند،  بنابر این؛  با گروه تروریستی که به هیچ نرم  انسانی،  سیاسی،  حقوقی، و بین المللی پابند نباشد، نتایج مذکرات صلح از دو حالت خارج نخواهد بود؛ یا تن دادن به خواست های تمامیت خواهانه آنها یا اینکه فرجام مذاکرات  در نهایت  به نتیجه مطلب نخواهد رسید  و امضای  توافق صلح با این گروه، آغاز یک بحران جدید دیگری خواهد بود که در داراز مدت، منافع کشورهای  حمایت کنند افغانستان  و منطقه ای  را با چالشهای بزرگ تر از امروز رو برو  خواهد ساخت  هزینه و بهای  بیشتر  و سنگین تر از امروز را  ضرورت خواهد  داشت، صلح با روند  فعلی،  رسمیت  و مشروعیت دادن  به تئوکراسی امارتی  شبیه قرون اوسطایی، یک اشتباه سیاسی استراتژیک خواهد بود که  به هر دلیل؛  برای مردم افغانستان  و جامعه ای جهانی  منطق  و توجیه  مقعول سیاسی ندارد.