"اکثریت خاموشی که اکنون به اکثریت تأثیر گذار مبدل شده است"
این سخن را زمانی که حامد کرزی، رئیس جمهور پیشین افغانستان، سه دوره حکومت یعنی دوره انتقالی و دو دور انتخابی را برعهده داشت در یکی از سخنرانی هایش با شگفتی و خرسندی به مردم خطاب نمود. وی در انتخابات دور نخست با رای زنان برنده شده بود، این بیانیه رئیس جمهور وقت برای زنان آن زمان به قول جامعه مدنی "اکثریت خاموش" نوعی تشویق و سپاس نامه بود، اما در واقع بیانگر وضعیت اسف بار جامعه آن زمان بود. مردانی که هرگز حاضر نبودند زنان شان در جامعه حضور پیدا کنند؛ اما برای رسیدن به امتیاز و قدرت، به زنان حق آنها را خیرات نمودند که پای صندوق های رای بروند و به نفع کاندید مورد علاقه مرد خانواده خود رای بدهند. زنانی که حتی سواد خواندن و نوشتن نداشته و عاجز از تشخیص علائم انتخاباتی و درک شعارهای انتخاباتی برای اولین بار در زندگی خود رای دادن و انتخاب کردن را تجربه می کردند. انتخاب آنان بر مبنای درک و شعور سیاسی نبوده؛ بلکه صرف فرمانبرداری و کسب رضایت مردان خود بوده است و از انتخاب کاندیدای مورد نظر خودشان برای رقم زدن آینده خودشان که از حقوق مسلم آنان است غافل و بی خبر بوده اند. به همین دلیل آرای زنان بعد از انتخابات به نفع مردان رقم خورده و تغییر چندانی در وضعیت زنان بوجود نیاورد. 
اما بعد از گذشت بیش از یک و نیم دهه و با کسب تجربه فراوان طی سالهای گذشته، زنان، دیگر برای مردان و به خاطر مردان رای نمی دهند؛ بلکه برای خود، آینده فرزند و کشور خود رای می دهند. خوشبختانه تحولات مهم سیاسی باعث شده است که امروزه زنان کم و بیش از حقوق خویش آگاه شوند و مفهوم رای دادن و انتخاب کردن را درک کنند. قبلا با توزیع دو متر چادر، یا دو پاکت چاکلیت و یا یک وعده غذای چاشت آسان بود سمت بخشیدن و جهت دادن به تصمیم و رای زنان؛ اما در وضعیت فعلی، کاندیداها باید اهداف و برنامه مشخص داشته باشند تا بتوانند تصمیم و آرای زنان را با خود داشته باشند. 
زنان با حضور خود در صحنه های مبارزاتی و پیکارهای انتخاباتی، مذاکرات صلح، در اجتماعات مدنی و دادخواهی، در فعالیت های اقتصادی، علمی، فرهنگی و سیاسی جایگاه خود را تثبیت نموده اند و دولتمردان، رهبران سیاسی، اجتماعی و اقتصادی به اهمیت، مؤثریت و مثمریت نقش و مشارکت زنان بیش از پیش پی برده اند. در شرایط کنونی که فضای کشور به فضای انتخاباتی مبدل گشته و پروسه برگزاری انتخابات دور چهارم ریاست جمهوری جریان دارد، مبارزات انتخاباتی شدیداً رقابتی شده است و در این رقابت تصمیم و رای هر زن افغانستان اعم از شهرها، روستاها و قریه ها، تأثیر گذار، تعیین کننده و سرنوشت ساز است. زنان با استفاده از حق مسلم خود در انتخاب کاندیدای مورد نظرش کاملاً آزاد و مستقل است و این یک دستاورد بزرگی برای زنان کشور محسوب می شود.
وقتی گفته می شود انتخابات یکی از مهم‌ترین و عمده ترین شاخصه نظام مردم سالار و دموکراتیک مبتنی بر اراده‌ی مردم است، قطعاً زنان نیز شامل این مردم هستند و همانند مردان جامعه دارای موقف و هویت اجتماعی بوده و از حق انتخاب کردن و انتخاب شدن برخوردار می باشند و حق دارند در تصامیم جمعی دخالت داشته باشند. زنان کشور در پروسه مهم انتخابات می توانند در سه سطح تصمیم گیری، مدیریتی و عضویت در تیم های انتخاباتی مشارکت داشته باشند و در هنگام رای دهی نیز از استقلال رای و حق انتخاب کاندیدای مورد نظر خویش برخوردار می باشند و هیچ نوع مانع شرعی و قانونی وجود ندارد. 
زنان از توانایی و مهارت کافی مدیریتی و رهبری برخوردار هستند که می توانند در تطبیق پروسه انتخابات نیز به لحاظ حکومتداری خوب در بخش های مدیریتی و رهبری نقش مؤثر ایفا نمایند که خوشبختانه با تمام مشکلات و چالشهای موجود، در انتخابات پیش رو، زنان رهبری انتخابات را برعهده دارند. اما تیم و عوامل دیگری نقش تأثیر گذار در موفقیت و یا عدم موفقیت زنان رهبر در تطبیق پروسه انتخابات دارند. از آغاز الی تکمیل پروسه انتخابات اعم از آغاز رسمی کمپاین ها، تعیین، تشخیص و اکمال مراکز رأی دهی در سراسر کشور، تأمین امنیت هر یک از مراکز و محلات رأی دهی، تنظیم و آغاز پروسه رأی دهی در تمام مراکز و محلات، جمع آوری و شمارش آرا، جمع آوری و رسیدگی به شکایات انتخاباتی و نظارت بر تخلفات انتخاباتی؛ در کشوری که هرگز آمار دقیق از نفوس و جمعیت کشور خود ندارد، آمار دقیق واجدین شرایط رای دهی مشخص نیست، آمار تذکره های استیکر دار مشخص نیست برای رهبری پروسه کار بسیار دشوار و طاقت فرسا است. در کنار مشکلات امنیتی که از سوی دشمنان خونخوار ملت در سراسر کشور بوجود آمده است، دشمنان و منافقان داخلی که علیه پروسه به نفع اشخاص استفاده جو و یا به نفع دشمنان بیرونی فعالیت دارند، مشکلات اکمالاتی، ترانسپورتی و راههای مواصلاتی پروسه را تهدید می کند.
این انتخابات برای کشور و همچنان برای زنان فرصت طلایی و غنیمت بزرگی است که مبنای یک نظام مستحکم تر مبتنی بر ارزش های دینی، دموکراسی، حقوق بشری و تعهدات بین المللی گذاشته شود و نظام طبقاتی به نظام دموکراتیک مبدل گشته در قالب آن، به تمام نابرابری ها اعم از نابرابری های قومی، نژادی، لسانی، جنسیتی و سایر نابرابری های اجتماعی، به تک روی ها و انحصار طلبی ها، به تعصبات، به افراط و تفریط، به برتری طلبی، امتیاز خواهی و باج گیری ها، به جهالت و خرافات پرستی خاتمه داده شده و جامعه برای پذیرفتن هرنوع تغییر مثبت آماده شود؛ زنان بتوانند از نیمه منفعل تغییر وضعیت داده فعال گردند و در توسعه جامعه و کشور خود، دوشادوش مردان، ادای مسؤولیت نموده و رفاه، امنیت و آسایش را برای خود، فرزندان خود و جامعه خود، تأمین و در تطبیق عدالت اجتماعی سهم و مشارکت داشته باشند؛ چون امروزه زنان صرفا به دنبال حضور و مشارکت مساوی با مردان در پروسه های اجتماعی کشور نیستند؛ بلکه خواستار ایفای نقش و حضور مؤثر و فعالیت مثمر هستند.