جامعه سیاسی – اجتماعی افغانستان در طول حیاتش کم و بیش با انتخابات و اجرای برنامه های دموکراسی ، آشنا شده است گرچه به صورت محدود یا ناقص اجرا شده است ولی نمی‌توان گفت که جامعه مدنی افغانستان بدون تجربه است. از طرفی نیز با توجه به جهانی شدن و تبدیل جهان به دهکده ای که در محاصره انبوده تبادل اطلاعات است و فعال بودن رسانه های جمعی حتی در دورترین مناطق جهان از هم، از وقایع هم اطلاع کسب می‌کنند، برگزاری انتخابات مختلف در سطح جهان بخصوص در کشورهایی که سیل عظیم و مهاجران افغانی در آنهابوده است مشاهده و لمس نزدیک جریانات و رسیدن به اخبار به کسانی که در داخل افغانستان بوده اند و همه و همه باعث افزایش سطح بینش و درک سیاسی – اجتماعی مردم نسبت به تحولات رایج جهانی و حتی پیامدهاو کالبد شکافی های آن شده است. لذا انتظار می‌رود که در پیاده شدن برنامه های دموکراتیکی، اگر مردم در اختناق و جو سازی های سیاسی قرار نگیرند، مشتاقانه استقبال می‌کنند و به بهترین نحو انتخابات پر شور و نشاطی را به نمایش خواهند گذاشت.
آنچه مهم است این است که خود فعل برگزاری انتخابات – بدور از مسائل سیاسی نامزدهاو ... نقش بسیار موثری را در جهت غنی سازی فرهنگی – اجتماعی و بالا بردن سرمایه های اجتماعی ( social captal ) و سرمایه های انسانی (  human captal ) که جز در بستر تعاملات و روابط اجتماعی درونی و برونی پدید نیامده و رشد نمی‌کند، می‌تواند ایفا نماید .
همان گونه که در حیطه فردی یکی از نشانه های بلوغ ، قدرت تصمیم گیری و انتخاب است، در حیطه اجتماعی نیز، انتخاب سرنوشت اجتماع توسط افراد آن اجتماع خود بلوغ مدنی و اجتماعی مناسبی را می‌طلبد . آنچه که مسلم است، تنهادهلیز عبوری برای جامعه افغانستان – که در اوج تشنج سرمایه های انسانی و اجتماعی قرار دارد – برای نیل به اهداف توسعه فرهنگی ، اجتماعی ، سیاسی و اقتصادی جامعه ، غنی سازی سرمایه های یاد شده است و تا از این دهلیز عبود نکنیم هیچگاه در مسیر رشد و توسعه – در همه ابعاد آن – قرار نخواهیم گرفت و رویایی بیش هم نخواهد بود .
انتخابات صحیح که منجر به حکومتی بدور از استبداد که در پی حفظ مصالح ملی – اسلامی‌اجتماع بگردد، یکی از طرق نزدیک و مهم دستیابی به جامعه مدنی سالم است . یکی از نشانه های پیاده شدن دموکراسی در یک کشور، برگزاری انتخابات است. کم و کیف انتخابات و انگیزه و اشتیاق و کشمکش های انتخاباتی باعث می‌شوند مردم نسبت به سرنوشت خود احساس مسئولیت بیشتری نمایند. مسئولیتی که در نهایت باید باعث توسعه اقتصادی و بالارفتن سطح رفاه و معاش مردم شود.
مهم این است که افزایش احساس تعاون و همکاری، وحدت و یکپارچگی ملی برای انتخابی که باعث تغییر اوضاع زندگی مردم و بهبود شاخص های زندگی اجتماعی و اقتصادی تمام ملت شود. باید مردم جامعه به این بلوغ برسند که سیاست و سیاست بازی تنهاابزاری برای بهبود زندگی مردم و خدمت به ملت و جامعه است. لذا هر چند مهم است که چه کسی در این انتخابات پیروز شود، اما مهمتر این است که ملت در انتخابات شرکت کرده اند و نشان داده اند که نسبت به سرنوشت آینده خود و فرزاندانشان و آینده ملت عزیزشان احساس مسئولیت دارند. همه می‌ خواهند که پس پرده تمام مباحث سیاسی انتخابات، رشد اقتصادی و تحولات اقتصادی قرار داشته باشند. مشکلات بیکاری، تورم، سرمایه گذاری، صاردات و.... حل شود و رونق اقتصادی به جامعه برگردد.
نکته دیگر این مهم است که جامعه افغانستان در پس این انتخابات و انتخابهای آینده کم کم به بلوغ اقتصادی برسد. در واقع بلوغ اقتصادی جامعه به معنای داشتن برنامه اقتصادی برای آینده، کم شدن وابستگی اقتصادی جامعه به دیگران، و کسب درآمد ملی حداقلی است.
توانمندی اقتصادی فرد در جامعه این است که فرد بالقوه توانایی داشته باشد که وارد  فضای سالم اقتصادی شود و بتواند فعالیت اقتصادی سودمندی برای جامعه داشته باشد. لذا رسیدن به بلوغ اقتصادی صرفاً مربوط مسئولین جامعه نمی‌شود؛ بلکه تمام ملت افغانستان باید مدیریت و برنامه‌ریزی مالی برای آینده را بلد باشند تا بتوانند زندگی همراه با پیشرفت، آرامش و دوری از فقر مادی و روحی داشته باشند. ملت افغانستان باید به شدت بر برنامه هاو پالیسی های مالی و پولی دولت نظارت داشته و از دولت مطالبه نمایند و نسبت به تغییر شرایط اقتصادی بسیار حساس باشند.
جامعه وقتی به بلوغ اقتصادی می‌رسد که تمام ملت نگران آینده اقتصادی خود باشد و تمام فعالیتهای سیاسی خود را تنهابر اساس منفعت ملی و اجتماعی شکل دهند. کل جامعه به حیث یک انسان اقتصادی واحد باید در نظر گرفته شود. اقتصاد کل و اقتصاد ملی و کلان جامعه نقطه مشترک تمام آحاد ملت باشد و دولت محترم نیز تمام تلاش خود را معطوف شاخص های کلان رشد و توسعه اقتصادی نمایند. لذا هر برنامه سیاسی هم در کشور وجود دارد مانند انتخابات باید مهمترین و کلیدی ترین سوال آن مقوله شاخص های کلان اقتصادی باشد.
بین بلوغ سیاسی و مدنی و اقتصادی تفاوتهایی وجود دارد که تفصی آن را در مقالات بعدی به آن اشاره خواهیم کرد اما اجمالا باید متذکر شد که بلوغ اقتصادی ثمره بلوغ سیاسی و مدنی است. به عبارتی میوه درخت بلوغ سیاسی و مدنی، حل شدن مسایل اقتصادی است. بلوغ اقتصادی موتور محرک رشد و توسعه اقتصادی جوامع مختلف است.