صاحب امتیاز: محمد رضا هویدا

مدیر مسوول: محمد هدایت

سر دبیر: حفیظ الله زکی

سه شنبه ۲۹ حوت ۱۴۰۲

دانلود صفحات امروز روزنامه: 1 2 3 4 5 6 7 8

افغانستان؛ دفاع رو به جلو

-

افغانستان؛  دفاع رو به جلو نویسنده: جان بولتون / برگردان: محمد سالم ناجی

در اواخر 2018 افغانستان بدون شک برای ترامپ به یک زخم نا سور تبدیلشده بود و او باور داشت که بیخودی دست متیس را در درهم کوبیدن طالبان و دولت اسلامی باز نگذاشته است. او بهصراحت گفته بود که اهداف ما در سوریه و عراق (نابودی خلافت اسلامی) برآورده شده است. مسأله در افغانستان در جهت مخالف درحرکت بود هیچ چشماندازی برای تحقق اهداف دیده نمیشد و این برای ترامپ آزاردهنده بود. ترامپ باور داشت که موضع او در 2016 درست بوده است و شکست نظامی در 2017 و 2018 دیدگاه او را ثابت نموده است. ترامپ بنا بر دو دلیل با ادامه حضور نظامی آمریکا در افغانستان مخالف است؛ اول اینکه در مبارزات انتخاباتی خود وعده داده است که به جنگهای بیپایان و دوردست آمریکا پایان میدهد. دوم اینکه حیفومیل شدن کمکهای اقتصادی و نظامی آمریکا باعث شده است که ترامپ بیشتر در تقابل با برنامههای دولت فدرال قرار بگیرد. ترامپ معتقد است که دیدگاه او در قبال عراق درست بوده است و اکنون اکثریت مردم دیدگاه وی را تأیید میکند.
من بارها گفته که برخی از این جنگهای بیپایان را ما شروع نکردهایم و به همین دلیل نمیتوانیم بهطور یکجانبه به پایان برسانیم. در سراسر جهان اسلام رادیکالیسم موجب نابودی و مرگ بیشمار شده است و این رادیکالیسم در قالب سیاسی، ایدئولوژیکی و مذهبی رسوخ یافته است. این رادیکالیسم مذهبی است که به مدت بیش از یک هزار سال دوام کرده است و تقابل گستردهای را با آمریکا و غرب شروع کرده است. مهمتر از همه این جنگی نیست که ما بخواهیم افغانستان، عراق و سوریه را به کشورهای قشنگتر و امنتر برای مردم آنها تبدیل کنیم. ما برای ملتسازی به آنجا نرفتهایم. من به تحلیل مارکسیستی که میگوید بهبود شرایط اقتصادی باعث میشود مردم دست از تروریسم بردارد، باور ندارم. اگر تروریستها در یازدهم سپتامبر از سلاحهای هستهای، شیمیایی و بیولوژیکی برخوردار میبودند میتوانست برای آمریکا بسیار وحشتناکتر از چیزی باشد که قبلاً اتفاق افتاد. تا وقتی تهدید تروریسم وجود دارد، ما نمیتوانیم نگران آن نباشیم. تروریستها از طریق قایقهای چوبی به آمریکا نیامدند (منظورش رد نظریه مارکسیستی است که میگوید رفاه اقتصادی موجب دلسردی مردم از تروریسم میشود).
این بگومگوها در دولت ترامپ ادامه داشت که من به تاریخ دهم می 2018 وارد دمودستگاه دولت شدم. این ورود یک روز پسازآن اتفاق افتاد که از سفر کوریا برگشتم و نیمهشب بود که زلمی خلیلزاد، دوستی که از زمان بوش پدر میشناختم و در سال 2007 جانشین من بهعنوان سفیر آمریکا در سازمان ملل شد، برای ملاقات با من آمد. همه به او زل میگویند و او شهروند آمریکایی افغان تبار است که مدتی سفیر آمریکا در افغانستان بوده است. او برایم گفت من با کسانی وارد مکاتبه شدهام که زمینه گفتگو با شاخههای مختلف طالبان را در مورد مذاکرات صلح فراهم کردهاند. او قبلاً با افرادی دیگری در درون حکومت آمریکا صحبت کرده بود تا صدق و صفای گفتههایش ثابت شود و برای این با من مطرح کرد که منم تأییدش کنم. من تمایلی به این کار نداشتم زیرا نمیخواستم باب گفتگو با طالبان باز شود. مدتی یک ماه گذشت که خلیلزاد در وزارت خارجه نقش پررنگی را تحت عنوان نماینده ویژه به دست آورد.
ازآنجاییکه هرازگاهی ترامپ در مورد حضور نظامی آمریکا در افغانستان برافروخته میشد من لازم دیدم که باید قبل از ختم سال نشست شورای امنیت ملی را برگزار کنم یا حداقل در مورد اوضاع نظامی گزارش تهیه کنم. من بر آن بودم که این گزارش دهی باید پس از انتخابات (کنگره) باشد اما متیس اصرار داشت که پیش از آن باید ارائه شود.
درنهایت تاریخ هفتم نوامبر را برای این روز تنظیم نمودم. من مطمئن بودم که ترامپ به خاطر از دست رفتن کنترل مجلس نمایندگان عصبانی است بدون در نظر داشت آنچه در سنا اتفاق افتاده است. متیس بر آن بود که ترامپ هرچه زودتر تصمیم بگیرد. هرگونه ناکامی در مبارزه با تروریسم و شورشگری در این صورت به عهده ترامپ میشد و پنتاگون خود را کنار میکشید. پمپئو با من موافق بود که باید این نشست پس از ماه نوامبر برگزار شود اما نمیتوانستیم در این مورد کاری کنیم. در روز انتخابات با خلیلزاد ملاقات کردم. او فکر میکرد که زمان بیشتر برای مذاکره با طالبان دارد در حالی که من معتقد بودم که ترامپ در اسرع وقت سربازان را از افغانستان خارج خواهد کرد. پنس برایم گفت که متیس بر آن است که ما در افغانستان به لحاظ نظامی در حال پیشرفت هستیم و این روند ادامه پیدا خواهد کرد. من و پنس باور داشتیم که این حرف برای ترامپ قابلقبول نیست و شواهد نشان میدهد که برداشت متیس اشتباه است. روزی که کیلوگ در نشست متیس و پنس حضور داشت و بعداً برای من گفت؛ متیس میگوید من دو سال وقت خواسته بودم اما ترامپ قبل از آن جنرالهای مرا فراخوانده است. حس ششم من میگفت که این رویکرد متیس بازندگی در قبال دارد.
به تاریخ هشتم نوامبر در اتاق بیضیشکل دورهم جمع شدیم که در آن متیس، پنس، دنفورد، کیلی، پمپئو، کاتس، هاسپیل و من حضور داشتیم. پمپئو رشته سخن را در دست گرفت اما ترامپ حرف او را قطع کرد و گفت ما شکستخوردهایم و آنها میدانند که ما را شکست دادهاند. ترامپ در مورد بازرس عمومی و گزارشهای او درباره جنگ افغانستان عصبانی بود. به باور ترامپ گزارشهای بازرس باعث گردیده معلوم شود که هر دالر آمریکایی چگونه به مصرف رسیده است و اوضاع جنگی از چه قرار است و این یعنی افشاگری اسرار نظامی که در بسیاری جاها قابل نشر نیست. ترامپ گفت من میدانم که حرفهای بازرس درست است اما فکر میکنم علنی سازی این موضوع خفت و شرمساری است. ترامپ با نام بردن خلیلزاد افزود که من شنیدهام او یک شیاد کلاهبردار است اما شما به آن نیاز دارید تا این کار را بهپیش ببرد. پمپئو میخواست دوباره موضوع را بهطرف دیگری ببرد اما ترامپ افزود استراتژی من که بر اساس گفتههای جنرالهای وزارت دفاع (متیس) در 2017 استوارشده بود غلط از آب درآمد البته نه در تمامی بخشها. ما همهچیز را از دست دادیم و در کل ناکام بودهایم. این یعنی هدر دادن همهچیز، شرم ساری تمامعیار. تلفات زیاد، چیزی که من دوست ندارم در مورد آن صحبت کنم. ترامپ در مورد کاربرد مادر بمبها یادآوری کرد و از متیس شکایت کرد که باوجوداین همه مصارف نتوانستیم موثریت لازم را به دست بیاوریم. حرفهای ترامپ حقیقت بود البته آمیخته با نفهمی و بد نیتی. متیس نمیخواست که باب دعوا با ترامپ را باز کند و به دنبال برنده شدن باشد. متیس مسأله اعضای ناتو را پیش کشید و ترامپ گفت هزینه ناتو را ما پرداخت میکنیم. وقتی متیس گفت دولت اسلامی (داعش) هنوز در افغانستان باقی است. ترامپ گفت ما هفت هزار مایل از آنها فاصلهداریم و داعش افغانستان را به روسها بگذارید.

دیدگاه شما