مذاکرات صلح قطر در جریان است نگاه ها به این کشور کوچک عربی دوخته شده است، بیم و امید دو حسی متضاد است که این روزها بر روح و روان ملت افغانستان استیلاء پیدا کرده است. اخبار منتشر شده از دوحه نیز بصورت شفاف در اختیار توده ای مردم قرار نمی گیرد. هم امید است که شاید این نشست به سرانجام موفقیت و صلح بینجامد و هم نگرانی و اضطراب از عدم دست یابی به یک توافق مثبت و صلح باعزت گریبان گیر افکار عامه مردم است. وجدان عمومی منتظر شنیدن اخبار از این کشور کوچک عربی و اما غول اقتصادی منطقه است که شاید طرفهای مذاکره صلح با عزت و مطمح نظر را برای ملت رنج دیده ای افغانستان به ارمغان آورد؛ از سوی دیگر نگرانی های نیز وجود دارد که مبادا دست آورد های 19 ساله ملت افغانستان ضرب در صفر شود و خواسته های این ملت نادیده گرفته شود. جمهوریت و قانون اساسی افغانستان که دو اصل اساسی و خدشه ناپذیر برای حکومت و ملت است، در لابلای منافع متضاد کشورهای صاحب منافع کا العدم منظور شود. مل
ت افغانستان حکومت های استبدادی و تک ساحتی را که برمحور تصمیم شخص استوار بوده است و قوام و صلاح مردم بر محور تصمیم یک شخص و دیدگاه استبدادی او رقم خورده است را، در طول تاریخ پر از تحولات خونین کشور تجربه کرده است؛ جمهوریت نیز پس از آنکه در کشور بنیان نهاده شد تا کنون بدلیل تحولات پر فراز و نشیب، روزگار خوشی راندیده است. دوران طلایی جمهوریت را می توان عصر حاکمیت نظام دموکراسی نامید که تا حدود مؤلفه های آن از استحکام بیشتری برخوردار گردیده است. هرچند امید واری بیشتری بود که جمهوریت در این کشور روز به روز با استحکام مؤلفه ها و تجربیات دولت سازی از رشد و توسعه بیشتری برخوردار گردد. هرچند دشمنان قسم خورده و سرسخت جمهوریت در افغانستان هیچ گاه رضایت نداده است که این نظام در این کشور پا بگیرد و مردم رنج دیده و ستم کشیده ای آن در سایه چتر جمهوریت و مهر و الفت از امنیت برخوردار گردد. بازی های بسیاری به راه انداخته شد که بازیگران اصلی نیز برون مرزی و عمدتاَ همسایگان افغانستان بوده است. مداخلات همسایگان این کشور در دوران جهاد و مقاومت ملت افغانستان در برابر تجاوز شوروی برکسی قابل انکار و پوشیده نیست. اما در این میان آنچه که برجسته تر از همه ای همسایگان سهم بزرگتر و مخرب تر در ویرانی این سرزمین گرفت پاکستان بوده است. پاکستان در چهره دوست و حامی ملت افغانستان اما در حقیقت دشمن قسم خورده ای این ملت و این سرزمین کمر به ویرانی بست. زیر بناهای اقتصادی را با حمایت جوخه های مرگ که در قالب گروه های جهادی آنها را به جان این خاک فریستادند، نابود و ویران کرد.
آخرین شبح مرگ که برای نابودی جمهوریت در افغانستان فریستاده است. چیزی ساخته و پرداخته این کشور بنام طالب و تحت عنوان گروه طالبان است که به مدت دو دهه در حال مبارزه و پیکار برای نابودی افغانستان و نظام سیاسی مبتنی بر جمهوریت است. اما مقاومت مردم و ملت افغانستان از نظام سیاسی کشور خود برمحور جمهوریت و قانون اساسی این طرحِ همسایه را نقش برآب و امیدش را به یأس تبدیل کرد.
در مذاکرات دوحه نیز این کشور آب ندیده موزه از پا کشیده است تا خواب آشفته ای طرح نابودی جمهوریت را به حقیقت تبدیل کند. اختلافات مذهبی را دامن زند و در سایه ای آن دشمنی خود با ملت افغانستان را بیش از پیش به نمایش بگذارد. اکنون نیز آنچنان که پیداست دست این همسایه ای ناهمسایه بصورت ملموس در نشست دوحه دخیل است و گروه طالبان بعنوان مجریان بی چون چرایی پاکستان از اربابان برون مرزی خود فرمان می گیرد و طرح ها ونقشه های این کشور را در راستای تخریب و آبادانی افغانستان بکار می برد. به بهانه ای اجرایی شریعت بدنبال یک آنارشیم مطلق در افغانستان هست، بدنبال حاکمیت که نه خیر عموم را درک کند و نه توسعه سیاسی و اقتصادی کشور را. بلکه بدنبال این است که؛ صرفا یک مجموعه ای بنام مذهب و دین برمقدرات کشور حاکم شود برواپسگرایی هرچه بیشتری این سرزمین نقش بازی کند و موجبات تألمات و سیه روزی فرزندان این مرز وبوم را فراهم آورد. با تفسیر به رأی خود از شریعت کج روی های بیش از پیش را بر کیش و آئین و دین و دیانت این ملت تحمیل کند. کج اندیشی دینی خود یکی از راههای است که می تواند بر اجرایی هر چه بهتر و بیشتر اهداف دشمنان خارجی افغانستان کمک کند. به هرمیزان که انحرافات دینی و باورهای مذهبی از حقیقت فاصله بگیرد به همان میزان می تواند در مقاصد دشمن کمک کند. ارتش پاکستان که در حقیقت پشت پرده سیاست این کشور فرماندهی اصلی را در اختیار دارد. و نبض حیات سیاسی پاکستان در اختیار جنرال های نظامی این کشور است، بخوبی می داند که با استفاده از انحرافات مذهبی و عقیدتی گروه های تخریب کار به داخل افغانستان هدایت و در مسیر اهداف خود سوق دهد.
اکنون که گروه طالبان بعنوان یک طرف منازعه در میز مذاکره نشسته است، برای ملت افغانستان، جای بس امید واری هست که شاید صلح دائمی و عزت مند برای کشور رقم بخورد و بیش از این رنج و سختی جنگ، قتل و غارت سرمایه های سرزمین شان را شاهد نباشند. با سفر هیئت صلح از طرف افغانستان به پاکستان این خوش بینی بوجود آمده است که، با استقبال گرم از دکتر عبدالله بعنوان رئیس هیئت از سوی حکومت افغانستان حد اقل، این تصور بوجود می آید که فصل تازه ای در روابط دو کشور گشوده شده است.  اما باید منتظر ماند تا حسن همجواری و تغییر سیاست پاکستان در قبال همسایه را شاهد باشیم و یا همچنان دشمنی های افتان و خیزان و گاه عیان و نهان پاکستان را در قبال ملت افغانستان نظاره کنیم، زمان قضاوت می کند.
چشم ها همچنان به سمت شیخ نشین کوچک (قطر) و تأثیر گذار در سطح بین المللی دوخته شده است هم اکنون که هیئت بلند پایه صلح آنجا حضور دارد و رئیس جمهور غنی نیز با سفر به قطر با مقامات این کشور در به سر انجام رسیدن مذاکرات صلح تاکید کرد، نبض مذاکرات بیشتر و تند تر می زند تا شاید، در آینده ای نه چندان دور نظاره گر توافقات امید وار کننده بین طرفهای مذاکره کننده باشیم. و گروه طالبان اگر از این فرصت استفاده کند و به جمع ملت افغانستان بی پیوندد مردم  بیش از این شاهد قتل و کشتار فرزندان این سرزمین نمی باشد. و ماشاهد یک افغانستان، آباد، آزاد و دارای آزادی های مدنی و سیاسی و نیز شاهد شکوفایی اقتصادی این کشور خواهیم بود.