صاحب امتیاز: محمد رضا هویدا

مدیر مسوول: محمد هدایت

سر دبیر: حفیظ الله زکی

جمعه ۱۰ حمل ۱۴۰۳

دانلود صفحات امروز روزنامه: 1 2 3 4 5 6 7 8

صلح عادلانه، راه بیرون رفت افغانستان از بحران

-

صلح عادلانه، راه بیرون رفت افغانستان از بحران

هر انسانی به طور فطری از خشونت، جنگ، خونریزی، نا امنی و انفجار و انتحار نفرت داشته و خواستار صلح ، امنیت، آرامش و همزیستی مسالمت آمیز در کنار هم نوعان خود است. اما شهروندان کشور متاسفانه همواره در نا امنی و خشونت به سر برده است و خشونت جز بایگانی ذهن شان شده است. البته این خشونت ها در ادوار مختلف زمانی مسیر قوس و نزول را سپری کرده است و در دهه هفتاد پیشا-طالبان و همزمان با حاکمیت طالبان به اوج خود رسیده و انسان های بی گناه زیادی را به کام مرگ کشانده است و هیولای خشونت و نا امنی چنان پنجه قهارش را بر گرده انسان افغانستانی فرو برده است که صلح و امنیت برای شهروندان به سان رویا و آرزوی دست نیافتنی مبدل شده است. راه بیرون رفت از این وضعیت بحرانی و نامطلوب برقراری صلح در افغانستان است. دو نوع برداشت صلح وجود دارد.
صلح مبتنی بر عدم خشونت و قطع جنگ و آتش بس موقت، که در عرف سیاسی از آن به (فقدان جنگ گسترده و خشونت عریان و آشکار) تعبیر میشود. در چنین صلحی ممکن است خشونت و جنگ و آدم کشی به طور موقت فروکش کند و ما شاهد خشونت در سطح جامعه و کشور نباشیم؛ اما این الگوی صلح پایدار و دایمینبوده و نمیتواند با آمال و رنج های مردم خاتمه دهد. و بعید است روی پایه های لرزان این صلح بتوانیم یک حکومت مبتنی بر جمهوریت و مشارکت ملی و یک سختار دموکراتیک، که آیینه تمام نمای ملیت ها و اقوام مختلف باشد و ممثل جامعه موزاییکی کشور شود، بنا کنیم.
گونه دیگر صلح، صلح عادلانه، صلح مبتنی بر عدالت اجتماعی و جمهوریت نظام و صلح دایمیمیباشد. در چنین صلحی نه تنها خشونت، تبعیض و نابرابری و حذف فیزیکی وجود ندارد بلکه مناسبات در حوزه های مختلف ساختار اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی از جمله سیاسی بر اساس عدالت اجتماعی تنظیم میگردد و عدالت اجتماعی بستر مشارکت ملی را فراهم میکند و نتیجه شیرین جمهوریت از آن بازتولید میشود. مشارکت ملی بر اساس عدالت اجتماعی ریشه های امنیت را در کشور مستحکم و کشور را از حالت کاریکاتوری نجات بخشیده، راه را به سوی انکشاف متوازن  و ترقی و استقلال واقعی و آزادی و برابری فراهم میکند.
بنابراین ما زمانی به صلح پایدار میرسیم و زندگی مسالمت آمیز را تجربه میکنیم که از خواهش های نفسانی عبور کرده و دارای روحیه ایثار و گذشت باشیم و عدالت اجتماعی را پاس داریم. به نظر میرسد ندای صلحی که امروزه از طرف های دخیل در منازعات افغانستان شنیده میشود و گفتگویی که انجام شده است ناظر و معطوف به گونه اول صلح است که میخواهند بینی خمیری

از صلح بسازنذ و گلیم خویش را از بحران و منازعه افغانستان بیرون بکشد؛ اما این روش دوای درد مردم زجر کشیده کشور نبوده و نیست و مرحم آلام مردم افغانستان نخواهد بود. بر مسؤولین دلسوز و زعیمان کشور است که خود معمار ویرانه های کشور بوده  و یکبار هم که شده به خود آیند و مصالحه و گفتگوی صلح را خود رهبری کرده وسرنوشت خود را خود بسازند و روند صلح را به دست اجنبی ها نسپرده و گفتگوی صلح را بین الافغانی بسازد. به گفته سعیدی زیباکلام: " کار خود کن کار بیگانه مکن   در زمین دیگران خانه مکن." در نتیجه تنها راه حل بحران افغانستان صلح عادلانه و مبتنی بر مناسبات سالم اجتماعی، ارزش های انسانی و حقوق بشری میباشد. در سایه چنین صلحیست که حقوق همه اقوام در نظر گرفته میشود و همه میتوانند در سرنوشت سیاسی و تصمیم گیری های مهم دخیل باشد. ثبات و امنیت دایمیهم برقرار و بستر برای زندگی مسالمت آمیز انسان افغانستانی در کنار هم آماده و زمینه پیشرفت تکامل و ترقی کشور فراهم گردیده و در نتیجه شاهد یک افغانستان آباد، آزاد و مستقل خواهیم بود. به امید آن روز، خدایا چنان کن سرانجام کار که تو خشنود باشی و ما رستگار.

دیدگاه شما