مین مقداری مواد منفجره ای است که در محفظه‌ای فلزی، پلاستیکی یا در اندازه‌های مختلفی قرار دارد و برای انهدام وسائط نقلیه، کشتی‌ ، قایق‌ ، هواپیما و زخ‌می‌کردن افراد به‌کار می‌رود  .
و بر اساس تعریف مندرج در ماده 2 «پیمان اتاوا»؛ «مین» يعني مهماتي كه طراحي شد كه در زير، رو يا نزديک سطح زمين يا در سراير مناطق سطحی قرار بگيرد و با حضور، مجاورت يا برخورد یک فرد يا وسيلۀ نقليه منفجر شود» (كنوانسيون اوتاوا 1997 ( مین دارای انواع مختلفی است؛ از آن جمله مینهای صوتی، مین ضد تانک، مین شیمیایی، مین کنترل از راه دور، مین مغناطیسی و مین ضد نفر می‌باشد.
«مين ضدنفر» ميني که به گونه اي طراحي شده است كه با حضور، مجاورت، يا برخورد يک فرد به آن منفجر شده و يک يا چند نفر را کشته مجروح و یا معلول نماید (ماده 2 کنوانسیون اوتاوا1997).
امروزه یکی از رنجهای بشریت، رنجهای ناشی از مین‌ها به خصوص مین‌های ضد نفر است که هر روزه صدها نفر قربانی ‌می‌گیرد که بیشتر آنها غیر نظامیان بی دفاع، کودکان و زنان هستند و باعث از بین بردن و یا معلول نمودن آنها است و متآسفانه در افغانستان نیز انواع مینها وجود دارد قربانیان زیادی را از میان غیر نظامیان به خصوص زنان و کودکان ‌می‌گیرند و افراد معلول و مصدوم ناشی از مین، زندگی غم انگیز و رقت باری را در کشور دارند و از کار، فعالیت و تلاش باز ‌می‌مانند.
و بر اساس بعض آمارها افغانستان بعد از یمن، دومین کشور در جهان است که بیشترین قربانیان مین را دارد.
امروزه عزم جهانی بر ممنوعیت به کارگیری، انباشت، تولید و انتقال مین‌های ضد نفر و نابودی آنها است و در این راستا کنوانسیون اوتاوا در 18 سپتامبر 1997 در اسلو (نروژ) منعقد گردید.
و بعد از معاهده کودک، دومین معاهده‌ی است که مورد قبول بسیاری از کشورهای جهان قرار گرفته است و افغانستان نیز به این معاهده پیوسته است.
ولی متاسفانه به رغم عزم جهانی برممنوعیت به کارگیری مین و به رغم پیوستن افغانستان به «معاهده اوتاوا» تا هنوز افغانستان شاهد قربانیان و مصدومان ناشی از انفجارات مین در کشور است.
و تا هنوز طالبان و گروههای تروریستی همچنان با به کاربردن مینهای ضد نفر، مینهای مغناطیسی و کنترل از راه دور و با به کارگیری سایر مینها، باعث رنج‌های بی شمار و کشته و مصدوم نمودن غیر نظامیان به ویژه زنان و کودکان هستند و در این ارتباط نیز گزارش‌های زیادی منتشر شده است.
متآسفانه طالبان هم طبل صلح ‌می‌نوازند و هم با انفجار و انتحار و به کار گیری انوع مین‌های هدفمند به طرز گسترده، رنج و عذاب ‌می‌آفریند و به کشتارهای گسترده و سازماندهی شده ‌می‌پردازند و امروز بیش از هر زمان دیگر ترورهای هدفمند، انفجارات انواع مین، حمله به نقاط پرجمعیت، مراکز نظا‌می‌وغیر نظا‌می‌و حتی مین گذاری در پارکها، افزایش یافته و همزمان با ادامه مذاکرات صلح، موج تازه ای از خشونت ها هر روز فاجعه و نگرانی به بار ‌می‌آورد.
چنانکه دقایق پیش(11/09/99) خبری مبنی بر انفجار ماین در پارک علاء الدین ناحیه ششم شهر کابل که در میان زباله جاسازی شده بود منتشر شد و نیز روز سه شنبه یازدهم قوس 1399، خبری مبنی بر دستگیری «هسته ی مین گذاری طالبان در کابل» منتشر گردید
و در این ارتباط امرالله صالح، معاون اول رئیس جمهوری افغانستان گفت که ریاست امنیت ملی کابل، یک "هسته تروریستی" که در جا به جا کردن مین‌های مغناطیسی دست داشتند، بازداشت کرده است و آنها «بلبل گونه" به قتل ۲۰ نفر از کارمندان دولتی در ماه‌های اخیر اعتراف کرده‌اند». او همچنین به نشرویدئوهایی از سوی طالبان در مورد استفاده از مین‌های مغناطیسی اشاره کرده است.
وزارت دفاع نیز در همین ارتباط گفته است که نیروهای ارتش این افراد را که کارشان ترورهای هدفمند و جاسازی مین‌های مغناطیسی در خودروهای دولتی در کابل بوده، در ولسوالی پغمان بازداشت کردند
و نیز روز دوشنبه 10 قوس در حوزه هفتم، یک مین مغناطیسی در ناحیه شهرک امنیت منطقه دوازدهم شهر کابل  منفجر شد که منجز به زخمی ‌شدن چهار نفر گردید.
و نیز روز شنبه 8 قوس 1399 در نتیجه دو انفجار مین در کابل،  ناحیه یازدهم و ناحیه ششم در جاده شهرک امید سبز رخ داد  هفت نفر زخ‌می‌شدند.
و نیز یک حلقه مین مغناطیسی روز چهارشنبه پنجم قوس1399 که منجز به زخ‌می‌شدن چهار نفر گردید در ناحیه دوازدهم شهر کابل منفجر شد.
و همچنین دو انفجار مین مغناطیسی در  اول قوس، سحرگاه روز شنبه در کابل رخ داد که  در اثر آن یک نفر شهید وسه نفر دیگر زخ‌می‌شدند و بعد از این انفجار حملات پی در پی راکتی از سوی تروریستها آغاز شد.
گزارشهای منشتر شده دو هفته اخیر و نیز سایر گزارشها به خوبی نشان ‌می‌دهد، که تروریستها همچنان از مین برای ایجاد رعب و وحشت و رسیدن به مقاصد و اهداف تررویستی استفاده ‌می‌کنند و انفجار مین‌های مغناطیسی کنار جادی همچنان قربانی ‌می‌گیرند.
حملات هدفمند و سیست‌می‌تروریستی و استفاده از انواع مین‌ها در حملات دهشت افگنی تا هنوز افغانستان را در شمار کشورهای قرار داده که بیشترین تلفات و صدمات ناشی از انفجار مین را دارد، غیر نظامیان، زنان و کودکان مظلومانه قربانی ‌می‌شوند. صدمه و آسیب دیدگان از مین به خصوص کودکان و زنان زندگی دشوار و پر رنجی را ‌می‌گذارانند و آنهایی که دست، پا و یا عضوی از اعضای بدنشان را در انفجارات مینهای مغناطیسی و یا کنار جادیه از دست داده اند، از کار، تلاش و فعالیت باز مانده و در خانواده و جامعه با زندگی سخت و پر رنجی مواجه اند و در آرزوی طلوع روزهای عاری از خشونت و دنیای پیراسته انفجار و انتحار ‌می‌باشند.