هم‌زمان با روی کار آمدن محمد اشرف غنی به‌عنوان رییس‌جمهوری، تلاش‌ها برای برقراری صلح و ختم جنگ در کشور شدت گرفت.
در پی این تلاش‌های حکومت آقای غنی، دونالد ترمپ، رییس‌جمهوری ایالات متحده‌ی امریکا بر پایه‌ی راهبرد جدید خود در قبال افغانستان، تماس‌ها با گروه طالبان را آغاز کرد.
همه می‌دانیم که دولت افغانستان با ایالات متحده امریکا پیمان استراتژیک امضا کرده است و روابط هردو کشور نیز برمبنای همان پیمان تنظیم و به صورت هم‌آهنگ پیش می‌رود.
یعنی ایالات متحده امریکا شریک استراتژیک دولت افغانستان است.
زلمی خلیل‌زاد از جانب امریکا مأموریت گرفت تا با طالبان وارد گفت‌وگو شود. با شروع این گفت‌وگوها تقریباً تمامی کشورهای منطقه و جهان که به‌نحوی در افغانستان دخیل‌اند، از پروسه‌ی صلح اعلام پشتیبانی کردند.
نمایندگان امریکا با نمایندگان طالبان نُه دور در دوحه قطر با هم نشستند و صحبت کردند.
در خلال این مدت، سه نشست بین‌الافغانی نیز در مسکو و دوحه برگزار شده بود.
در نتیجه‌ی توافق امریکا با گروه طالبان و باز شدن راه برای آغاز مذاکرات بین‌الافغانی، شهروندان؛ به‌ویژه نسل جوان کشور که در جنگ تولد و بزرگ شده‌اند، کم‌کم به ختم خشونت‌ها و برقراری آرامی در کشور امیدوار شدند.
شمار زیادی هم نگران پیامدهای صلح با طالبان می‌باشند و ترس از این دارند که مبادا ارزش‌های به‌دست آمده در نزده سال اخیر، قربانی و در نتیجه یک توافقنامه‌ی صلح شکننده و ناپایدار امضا شود، این نگرانی‌ها به‌جا است.
اظهاراتی که تاکنون اعضای دفتر سیاسی طالبان چه در نشست‌های صلح و چه در جاهای دیگر داشته‌اند، بیان‌گر آن است که دیدگاه طالبان نسبت به گذشته تغییر چندانی نکرده است.
مردم و هر سیاست‌مدار وطن‌‎دوست باید از همین ناحیه نگرانی داشته باشند.
رییس‌جمهور غنی با درک نگرانی‌های مردم و باتوجه به شناخت عمیقی که از روند جاری صلح دارد، بارها و بارها گفته است که صلح عجولانه پایدار نیست. رییس‌جمهور غنی همواره بر صلح باتدبیر که در آن همه دست‌آوردهای مردم افغانستان لحاظ شده باشد، تأکید کرده و «کلوخ گذاشتن و از آب رد شدن» را نادرست دانسته است. حرف رییس‌جمهور غنی این است که مردم باید به ساحل نجات برسند، نه اینکه در آب غرق شوند.
پاسداری از نظام جمهوریت که در سایه‌ی آن تمامی حقوق شهروندان بدون در نظرداشت جنسیت تضمین شده است، یکی از کارهای مهم رییس‌جمهور غنی بود که تاکنون به درستی انجام داده است. آقای غنی از یک سو مسوولیت داشت از فرصت پیش آمده برای برقراری صلح استفاده کند و در سوی دیگر، از تداوم نظام جمهوریت دفاع کند. این کار دشواری است و تلاش و هوش سیاسی قوی می‌خواهد.
همین‌طور گروه طالبان که دولت افغانستان و روند پسابُن را نامشروع می‌دانند و این گروه هیچ‌گاهی با حکومت حاضر به گفت‌وگوی رسمی و رودررو نبودند، بالاخره ناگزیر شدند دیدگاه خود را عوض کنند. به‌خاطری که محمد اشرف غنی رییس‌جمهوری مرتباً در بیانیه‌هایش در پیوند به صلح، گروه طالبان را به آغاز مذاکرت جدی با دولت افغانستان ترغیب می‌کرد.
اما وی بارها گفته که مردم افغانستان صلح فوری می‌خواهند؛ اما باتدبیر.
رییس‌جمهور غنی خطرها و تهدیدات احتمالی بعد از موافقه صلح را می‌داند که کدام‌هایند.
آقای غنی زمان داکتر نجیب‌الله را به یاد دارد و به همین دلیل همواره به صلح با تدبیر تأکید کرده است تا تجربه‌ی زمان داکتر نجیب‌الله تکرار نشود.
هم‌زمان با تسریع روند صلح، حتا در این روزها نیز گاهی بحث ایجاد اداره موقت بر سر زبان‌ها است و عده‌یی در این باره صحبت‌هایی را مطرح می‌کنند که گویا با رسیدن به توافق نهایی صلح، اداره انتقالی شکل می‌گیرد و بعد از آن افغانستان با حضور و توافق تمامی گروه‌های سیاسی به شمول طالبان، به سوی یک نظم سیاسی جدید خواهد رفت.
محمد اشرفغنی با برگزاری انتخابات ریاست‌جمهوری در حقیقت به کسانی که پیش از این خواب حکومت موقت را می‌دیدند، نه گفت.
آقای غنی معتقد است که صلح عجولانه سرانجام به جنگ‌های خونین‌تر از پیش می‌انجامد و نباید چنین شود.
برخی از کارشناسان سیاسی و شماری از منتقدان رییس‌جمهور در اوایل می‌گفتند که جایگاه حکومت در گفت‌وگوهای صلح، در حد یک گروه بسیار کوچک سیاسی تنزیل خواهد کرد و همین‌‍طور معاهده‌ی صلح بدون نقش قوی حکومت و شهروندان کشور «پشت درهای بسته» امضا خواهد شد.
اما آقای غنی، در زمانش هم گفت و هم در عمل ثابت ساخت که «صلح پشت دروازه‌های بسته توسط یک اقلیت به نتیجه نمی‌رسد.»
آقای غنی برای صلح پایدار و تداوم نظام جمهوریت تلاش‌های بسیاری کرده است.
از نظر اشرف غنی، ارزش‌های چون وحدت ملی، حاکمیت ملی، تمامیت ارضی، دولت مرکزی قوی و کارا و حقوق اساسی شهروندان؛ به‌ویژه حقوق زنان و آزادی بیان و ... در گفت‌وگو با طالبان غیر قابل معامله است و در این باره هیچ شک و شبهه‌ای نباید نزد مردم وجود داشته باشد.
اگر تأریخ را ورق بزنیم، متأسفانه با مواردی سر می‌خوریم که شماری از چهره‌های سیاسی گذشته در حساس‌ترین و سرنوشت‌سازترین مرحله‌های تاریخ نیز به دنبال آن بوده‌اند که منفعت شخصی و گروهی خود را بر منافع ملی و کشوری ترجیح می‌دهند.
در زمان حاضر نیز برخی سیاسیون طرفدار ایجاد حکومت موقت و صلح عجولانه که تنها منافع شخصی و گروهی شان تأمین گردد، می‌باشند. اما خوبی کار این‌جاست که رییس‌جمهوری فقط جمهوریت را خط قرمز خود قرار داده است و برای آن مبارزه می‌کند.
حفظ جمهوریت در گفت‌وگوهای صلح، تنها راهی است که ما را به سوی یک صلح باعزت، پایدار و مستحکم می‌برد.
برخلاف اینکه عده‌ای تبلیغ می‌کنند که رییس‌جمهور غنی مخالف صلح می‌باشد، آقای غنی اتفاقاً گام‌های بسیار اساسی و جدی در راستای صلح باعزت و پایدار برداشته است.
هیأت مذاکره کننده‌ی جمهوری اسلامی افغانستان و هیأت طالبان به تازگی کارشیوه‌ی مذاکرات بین‌الافغانی را نهایی ساخته‌اند.
حالا کار روی آجندای مذاکرات آغاز می‌شود. این گام بزرگی است که از سوی طرف‌های مذاکره کننده به جلو برداشته شده است.
رییس‌جمهور غنی اراده‌ی قوی برای صلح دارد و شخصاً به خوبی از روند جاری آگاه می‌باشد.
در کارشیوه نیز روی اراده‌ی طرف‌ها در مذاکرات صلح توافق شده است. در گام‌های بعدی، روزنه‌های بهتری به روی مردم باز خواهند شد.
به امید ختم جنگ و خونریزی و استقرار صلح و ثبات دایمی و باعزت در کشور عزیز ما افغانستان.