صلح به معنای ختم جنگ،عدم وحشت، نبود انتحار و انفجار مردم افغانستان از جنگ طولانی درکشور متنفر و خسته شده اند و خواهان صلح وآرامش درکشور اند.
در دو دهـه اخیر ایالات متحده امریکا در کنار حکومت افغانستان با گروه‌های دهشت‌افکن به خصوص القاعده و طالبان جنگیده است و تاکنون هم این مبارزه ا دامه دارد؛ اما متآسفانه  با وجود همه‌ی تلاش‌ها و مبارزات بی‌پایان، نتوانستند لانه‌های این دهشت‌افکنان را برای همیشه نابود کنند.
بعد از امضای توافق نامه بین امریکا و طالبان و اغاز مذاکرات بین الافغانی در میان مردم خوشی بینی های به وجود آمده بود که این مذاکرات به نتیجه می رسد، اما بعد از گذشت چندین نشست مذاکرات صلح فعلا با بن بست مواجه شده است مردم  نسبت به روند صـلـح بی باور شده است.
نزد مردم افزایش یافته است. مهم‌تر از همه این‌که نماینده خاص ایالات متحده امریکا هیچ‌گاهی در مورد حقوق و موقف زنان، آزادی بیان، و عقاید صبحت نکرده است. در آغاز مردم از روند صـلـح استقبال کردند، گویی فـصـلی جدید برای تأمین عدالت و برابری در جامعه آغاز می‌شودانیکه صـلـح برای افغانستان یک امر ضروری و اساسی است، اما این ضرورت با شعار‌ رفع نمی‌شود. صـلـح به کشوری هم‌چون افغانستان که چندین نوع جنگ را تجربه کرده و در حالت جنگ باشد، نیاز است. صـلـح در جهان یک هـدف انسانی، زنده‌گی بـهـتــر، خـتــم جـنگ و خــشــونــت است. صـلـح به معنای رفاه و آسایـش است. اگر نگاهی ژرف به کلمه صـلـح داشته باشیم، صـلـح به معنای آرامش و ســرزنده‌گی‌ است.
طوری‌که مردم شاهد اند، در روند صـلـح ایالات متحده امریکا  با طالبان، طالبان نشان دادند که خواهان صـلـح نیستند. آن‌ها هیچ‌گاه ارزشی به بشریت و انسانیت قایل نیستند؛ چراکه آن‌ها در جریان بحث‌های صـلـح عملاً به فعالیت‌های وحشیانه خود ادامه دادند. خون هـزاران انسان بی‌گناه را ریختاندند، مردم را قتل عام کردند و به خاک و خون کشاندند. چون صـلـح برای مردم این سرزمین یک امر مهم و حیاتی است، بــنـا بر این عمل‌کرد‌های شوم طالبان،مردم را نسبت به روند صـلـح و طالبان بی‌باور کرده است
اگر‌چه مردم خواهان صـلـح‌اند، اما ذهنیت‌های متفاوتی وجود دارد. روند صـلـح که توسط نماینده خاص ایالات متحده امریکا راه‌اندازی شد، اذهان مردم را نسبت به صـلـح مغشوش ساخت؛ زیرا تمایل واقعی به صـلـح وجود ندارد. هم‌چنان نگرانی مذهبی قومی نژادی و حقوق زن‌ها از طرف دیگر که این قشر از جامعه نمی‌خواهند آزادی نسبی که دارند را از دست بدهند. نگرانی دیگر زنان این است که در روند صـلـح سرنوشت‌شان مورد معامله قرار گیرد. زنان بیش‌تر خواهان مشارکت مساوی سیاسی و اجتماعی‌اند. برای مردم روشـن است که طالبان هرگز به حقوق زنان و حقوق بشر ارزش و احـتـرام  نمی‌گذارند. در مـذاکـرات صـلـح باید روی مسایل رشد اقتصادی و انکشافی صحبت کنند و مانع مهاجرت نیروی انسانی و جوانان گـردند. امروز افغانستان وابـسته به واردات از کشور‌های همسایه است. افغانستان مشکلات جدی دیگری هم دارد که باید روی آن‌ها بـحـث و غــور بـیـش‌تـر صـورت گـیـرد.  بنابراین بسیار ضروری است که هر دو طرف روی موضوعات حیاتی مانند کاهـش فـقـر و فعالیت‌های وارداتی بحث کنند.طرف طالبان در مـذاکـرات صـلـح باید روی موارد غـیـر‌اخـلاقـی و غـیـر‌قانونی صحبت کنند و توجه بیش‌تری به آن‌ها داشته باشند؛ مـثـلاً استفاده از مواد مخدر و مسکرات در اسلام حـرام قـطعی ‌است. باید در مقابل واردات و تـرویــج مـواد مـخـدر جــدی برخورد کنند و آن را مـمـنـوع قـرار دهند. در حال حاضر در ساحات تحت پوشش طالبان بزرگ‌ترین حمایت‌کننده مواد مخدر طالب‌ها هستند. اگر طالبان خود را مدافــع حقیقی اسلام می‌دانند، باید این موضوعات را درک کنند که روزبه روز تعداد مـعـتـادان افـزایـش یافـتـه است. روند صـلـح درافغانستان یک روند مـلی است که تمام فـعـالان و سیاست‌مداران می‌کوشند به یک نوع شامل این روند باشند. در روند صـلـح بـحـث‌هـا و توافـق‌نـامه‌هایی بین گروه‌های در‌گیر صـلـح صورت می‌گیرد. مردم همه می‌کوشند در این روند دخـیـل باشند تا وضعیت و موقـف خود را از دست ندهند. لذا زن‌هـا کسانی‌اند که بیش‌ترین آسیب‌ها را مـتـقــبـل شده‌اند و نقـش خود را در روند صـلـح خیلی اساسی و مهم می‌دانند. روند صـلـح برای زنان خیلی مهم، حیاتی و با‌ارزش است. بدون اشتراک زنان در روند صـلـح، ناباوری‌ها بیش‌تر می‌شود و زن‌ها نمی‌خواهند موقـف و دست‌آورد‌های خود را از دست دهند. هم‌چنان رییس جمهور غنی دست‌آورد‌های ۱۸ سال اخیر را ضروری دانسته و بدون اشتراک زنان در بحث‌های صـلـح، روند صـلـح را ناقـص خوانده است. صـلـح با حمایت از دست‌آورد‌های ۱۸ ساله حیاتی و بدون قواعد طالبان قابل قبول است.
امروز زنان بی‌شماری از طریق رقابت آزاد و انتخابات به کرسی‌های بلند پارلمان و شورا‌های ولایتی راه یافته‌اند و در سطح رهبری قرار دارند. زنان در جامعه خود از موقف خاصی برخوردارند و جایگاه مهمی دارند. بناءً دولت افغانستان و جامعه جهانی موقف زنان را با‌اهمیت دانسته و توجه ویژه‌ای به آن‌ها دارند. زن‌ها می‌خواهند پرسش‌های مستقیمی از طالبان داشته باشند که تا امروز مطرح نشده است. با اینکه اعضای درگیر صلح کدام تعریف خاص از صلح ارائه نکرده است و بنابر پیچیدهگی و مبهم بودن روند صلح ناباوری‌های زیادی میان مردم وجود دارد، صلح نزد مردم یعنی ختم جنگ و آمدن رفاه و آسایش است.صلح می‌تواند زنده‌گی بهتری را به مردم ببخشد، چون بیشتر نفوس کشور زیر فقرزنده‌گی دارند. صلح فرصت خوب برای جوانان است تا بتوانند آینده‌نگر خوبی باشند. در حال حاضر  بیشتر جوانان بعد از فراغت از دانشگاه، برای زنده‌گی و آینده بهتر به کشور‌هایغربی مهاجرت می‌کنند. تا جایی که همه می‌دانند، دو طرف گفت‌وگو‌کننده بخصوص طالبان هیچ برنامه خاصی ندارند، به جزخواست‌های شخصی و قدرت‌طلبی. بازهم فعالان مدنی و مدافعان حقوق زن، خطوط سرخ را برای خود و جامعه تعیین کرده‌اند و صدای خود را از طریق رسانه‌ها و گردهمایی‌های صلح‌آمیز به گوش صلح‌جویان و جهانیان رسانیده‌اند.
صـلـح شـرط اساسی برای امـنـیـت، اعـتدال و برابری است. از نگاه انسان‌دوستی و عــصـر جـدیـد، حـفــظ تـوازن، انکشاف بــشـری قابل قدر و ستایش است. در روند صـلـح خواسته‌های جانبین با حفظ کرامت انسانی قابل درک است و باید چیزی داد تا چیزی را به دست آورد.
خطوط سرخ:
• حفظ دست‌آورد‌های ۱۸ سال گذشته و قانون اساسی؛
• مشارکت فعال سیاسی و مساویانه زنان در نظام و سیستم حکومت‌داری بعد از روند صلح؛
• رشد و انکشاف فعالیت‌های اقتصادی و اجتماعی زنان؛
• حفظ حقوق بشر، عدالت و برابری زنان در عرصه‌های مختلف؛
• حفظ و رشد فعالیت‌های رسانه‌ها.
گفت‌وگو‌های صلح، باید فراگیر و مردم ‌محورباشد و جوانان در آن دخیل باشند. بایداز سطوح مختلف اقوام و زنان در کنفرانس‌ها و جلسات صلح، دعوت شود؛ چرا که  نظریات آسیب‌دیده‌گان مهم است. از اینرو مکانیزمی به کار گرفته شود که بیشترمردم ساکن در این کشور دخیل باشند