صاحب امتیاز: محمد رضا هویدا

مدیر مسوول: محمد هدایت

سر دبیر: حفیظ الله زکی

جمعه ۱۰ حمل ۱۴۰۳

دانلود صفحات امروز روزنامه: 1 2 3 4 5 6 7 8

آتش بس دایمی مجالی برای صلح پایدار

-

آتش  بس دایمی مجالی برای صلح پایدار

تجربه های جهانی از ختم بحران ها در یک کشور این را نشان می دهد که در ابتدأ میان طرف های درگیر جنگ، مردم و منافع علیای کشور مهم باشد و اصل بر اعتماد منافع ملی و جمعی گذاشته شود. تا این مسایل در میان طرف های جنگ به صورت عملی بوجود نیاید امید اساسی برای تحقق مقدمات صلح پایدار و ختم جنگ ایجاد نخواهد شد. افغانستان در شرایط کنونی نیاز مند این است که از تجربیات جهانی و تاریخ، درس اساسی اخذ نماید. جنبه های بسیار پچیده¬ی جنگ در افغانستان این نکته را واضح می سازد که تا مدیران و مردم افغانستان به خودی خود تصمیم قاطع و اراده جدی در جهت فراهم سازی مقدمات صلح نکنند، هیچ کسی و هیچ قدرت دیگر این کار را برای افغانستان نخواهد توانست. لذا آتش بس دایمی فرصت خوبی را برای گفتگو و صلح پایدار در افغانستان فراهم می کند. قطع کشتار های دسته جمعی و انفرادی مردم در سراسر کشور پیش زمینه صلح است. تا اینکار صورت نگیرد مقدمات صلح ایجاد نمی گردد و در این میان مردم افغانستان هستند که بی رحمانه قربانی آتش افروزی های گروه طالبان می شود. 
مردم افغانستان قربانیان اصلی تداوم جنگ و بحران در افغانستان است.
معضل افغانستان تار و پود زندگی مردم را با خطر های جدی مواجه ساخته است. اساسی ترین هزینه¬ی جنگ را عامه مردم افغانستان پرداخت کرده / می کند. مردم در نحوه شکل گیری سیاست و یا مدیریت سیاسی جامعه به صورت مستقیم دخیل نبوده، اما در دادن قرابانی های استخوان سوز مردم افغانستان هستند که در صف نخست قرار داشته و دارند. قریب به نیم قرن جنگ و استمرار بحران داشته های مردم افغانستان را بی شرمانه به یغما برده است. قتل و کشتار های وحشت ناک مردم در طول این مدت و به خصوص در سه دهه اخیر که بیشتر گروه طالبان و سایر گروه های تروریستی در آن دست داشته است، بخشی از غم و اندوه مردم افغانستان را نشان می دهد. مردم کشته شده اند، بی خانمان شده اند، از خانه و زندگی شان به صورت اجباری کوچانده شده است. مجبور شده اند راه پُر خطر مهاجرت را در پیش گرفته اند و در دریا های دنیا غرق گردیده اند، اینها همه هزینه های جانکاه است که عامه مردم افغانستان متقبل گردیده است.
در این فصل تاریخ کشور اگر اراده قاطع برای آوردن به صلح می باشد؛ گام اساسی و اولی این است که اعتماد مردم از طریق اعلان آتش بس سراسری و قطع کشتار مردم صورت عملی به خود گیرد. مردم افغانستان به پروسه صلح بی باور شده اند. به این دلیل که اگر واقعا گروه طالبان و سایر گروه های در حال جنک با دولت افغانستان، خواهانه آمدن صلح در کشور است؛ چرا در ابتدأ قطع جنگ را نمی پذیرند. عملی سازی آتش بس در تمام مناطق افغانستان به معنای احترام به خون مردم مظلوم افغانستان است. قبول آتش بس و پابندی به آن به معنای احترام به حیثیت و ناموس کشور است. هرگاه در کشور خونی ریخته نشود و جنگی وجود نداشته باشد آنگاه است که اعتماد مردم به گروه های درگیر جنگ با دولت جمهوری اسلامی افغانستان خلق خواهد شد و به روند صلح باور خواهند کرد. بستر حکومت و دولت در افغانستان مردم است. هر کسی و یا هر گروهی اگر بخواهد در کشور حاکمیت نماید، طبیعیست بر بستر مردمی حاکمت¬شان معنی و مصداق پیدا می کند. مردم افغانستان از جنگ و انتحار و انفجار و جویبار خون متنفر اند. طوفان کشتار های مردمی و نا امنی های آدم کُش اگر پایان پیدا نکند از کدام صلح صحبت می گردد. صلح و فضای دوستی و برادری در موجودیت و برقراری آتش بس امکان پذیر است. آتش بس این فرصت را مهیا می کند که تمامی جوانب ذی دخل در امور سیاسی و اجتماعی افغانستان به شمول گروه طالبان در میز گفتمان و مذاکره بنشینند و مسایل افغانستان را به صورت دقیق و ریشه¬ی حل نماید. ایجاد چنین فضا متکی و وابسته است به آتش بس و در قدم دوم اراده به صلح در افغانستان است.
اعلان آتش بس دایمی و قطع کشتار های مردم در گوشه و کنار افغانستان مجال های زیادی را خلق می کند. اول غم و اندوه مردم کاهش پیدا می کند، دیگر خونی ریخته نمی شود. دوم امیدواری برای صلح و تقویت روحیه صلح آمیزی در میان تمام مردم افزایش می یابد. سوم اعتماد بر فرآیند صلح از جانب مردم بوجود می آید. به سیاسیون و گروه های مانند طالبان فرصت طلایی داده می شود تا در فضای آرام و بدور از خشونت روی تمام مسایل افغانستان به گفتگو و مذاکره بپردازد. چهارم اینکه راه حل های بنیادین سیاسی جهت حل معضلات افغانستان پیدا می شود. زمینه توافق و همدیگر پذیری منطقی و مسالمت آمیز انسانی فراهم می گردد. روحیه ملی اندیشانه و چتر کلان ملت دوستی و ملت خواهی در افغانستان بوجود می آید. تمامی این فرصت ها متکی به آتش بس دایمی و رفتن به سوی صلح پایدار در افغانستان است. براین اساس اعلان آتش بس کلی و عمومی و همچنان دایمی آینده افغانستان صلح آمیز را رقم می زند. تا اینکار صورت نگیرد، مردم افغانستان هرگز به مجال های امیدوار کننده در این فصل نخواهند رسید. گروه طالبان اگر احساس وطن دوستی در سینه های شان تا هنوز زنده هستند و اگر تعلق خواطر به این خاک دارند، باید بر اساس خواست مردم افغانستان و آنچه که به نفع همه است، آن را مطمح نظر قرار دهند. دست از ناامن ساختن مناطق و کشتار های مردمی بکشند و آتش بس را به جانب دولت جمهوری اسلامی افغانستان اعلان و قبول نمایند.
بُعد دیگر آتش بس که برای فرآیند صلح افغانستان ارزنده و دارای اهمیت است، وجه خارجی قضیه است. کشورهای منطقه و جهان وقتی درک کند و بداند که افغانستانی ها به این شعور و خود آگاهی رسیده اند که قسمتی از معضل خود را کنترول و مدیرت  می توانند؛ به یقین معامله¬ی شان طوری دیگری در رابطه به افغانستان خواهد شد. در آن صورت کشور های بزرگ جهانی و دولت های منطقه مجبور خواهد شد تا از پروسه صلح و افغانستان صلح آمیز حمایت قاطع نماید. دخالت های تخریبی کاهش پیدا نموده و افغانستان مورد توجه مثبت کشور های همسایه، منطقه و جهان قرار خواهد گرفت.
وقتی انسجام و وحدت درونی را در افغانستان به سوی صلح خواهی به صورت عملی و در قالب آتش بس دایمی ببیند، دیگر زمینه های دخالت منفی در فضای سیاسی افغانستان به حد اقل کاسته می شود. نقش کشور های ذی دخل در افغانستان تا حدی تابع شرایط های داخلی افغانستان است. اگر اوضاع در داخل افغانستان به جهت در حرکت شود که صلح و ثبات سیاسی از آن انتظار باشد، کشور های دنیا و منطقه نیز در شرایط قرار می گیرند که در تعاملات دو سویه و مثبت با افغانستان در پروسه صلح و حل بحران در کشور کمک نماید.
آتش بس پروسه صلح را تسریع می بخشد و گام استوار خواهد بود برای رسیدن به صلح پایدار و افغانستان بدون جنگ.
تا فضای اعتماد و جو سیاسی مطئن در کشور عملاً خلق نگردد چگونه می توان از فرآیند مثبت صلح صحبت نمود؟.
مردم افغانستان همواره در آتش جنگ و ناامنی می سوزند و قربانی می دهند. آتش جنگ را باید خاموش نمود و فضای اعتماد سازی را در میان مردم عملاً بوجود آورد، آنگاه در موجودیت باور مردم و آتش بس دایمی به جستجوی راه حل های اساسی و ژرف مسایل سیاسی در کشور پرداخت. از اینکه آتش بس صورت نمی گیرد مردم افغانستان اعتماد شان نسبت به صلح و صلح خواهی گروه طالبان از بین رفته است. بنابراین برای احیای این باور عمومی یگانه راه، اعلان و پاسداری از آتش بس دایمی در سراسر افغانستان است. آتش بس این مجال را فراهم می کند که مردم افغانستان از این قربانی های کشنده نجات پیدا نمایند و زمینه آمدن صلح پایدار نیز در افغانستان مهیا گردد. لذا برای رسیدن به صلح با ثبات که نفع همه¬ی مردم افغانستان در آن است، آتش بس دایمی نیاز است.     

دیدگاه شما