بعد از توافق دوحه بین ایالات متحدۀ اَمریکا و گروه طالبان، امیدواری برای رسیدن به یک صلح سراسری در میان شهروندان افزایش یافته بود. این خوش‌بینی و امیدواری دیری نپایید که نا امیدی جای آن را گرفت و حتی باورمندی به صلح پایدار به دلیل افزایش خشونت‌ها از طرف گروه طالبان از بین رفت. معلومات امنیتی نشان می‌دهد که تلفات غیر نظامیان و نظامیان پس از توافق‌نامۀ دوحه افزایش یافته و این نشان‌دهندۀ آن است که گروه‌ طالبان یا تمایلی به صلح ندارند و یا اینکه اجازۀ ندارند تا جنگ را خاتمه دهند. آمارها نشان می‌دهد که بعد از رهایی زندانیان طالبان از زندان‌های افغانستان، پس از توافق‌نامۀ دوحه؛ بیشتری از این زندانیان به جبهات جنگ برگشته و رهبری طالبان با این محاسبات ‌می‌خواهند که جنگ را شدت ببخشند و از راه نظامی می خواهند به پیروزی برسند.
آنچه شهروندان کشور می‌خواهند، صلح پایدار است و از طرف‌های درگیر خواهان توقع کاهش‌ خشونت‌ها را دارند. نیروهای امنیتی و دفاعی کشور در یک سال پسین متاسفانه بیشترین تلفات را داشته و در عین حال حملات هدف‌مندانه طالبان نیز افزایش پیدا کرده و این حملات هدف‌مندانه باعث خاموشی صداهای فعالان جامعه مدنی، رسانه‌ها و زنان شده است. آنچه واضح و هویدا است، اینست که نیروهای امنیتی و دفاعی در یکسال پسین شجاعانه و هدف‌مندانه حملات شورش‌گرایانۀ طالبان را پس زده و از شهروندان کشور به صورت قاطع حمایت نمودند. امید می‌رود که شهروندان کشور در حمایت از نیروهای امنتی و دفاعی کشور با همت بلند حمایت همه جانبه نمایند.
حوادث و رویدادهای ماه های اخیر نشان‌دهنده آن است که طالبان روی جنگ تمرکز دارند و این تناقض در عملکرد و تعهد این گروه را نشان می‌دهد. نیروهای دفاعی و امنیتی کشور آمادگی دفاع کامل از نوامیس و دست‌آوردهای امنیتی، سیاسی و اقتصادی کشور را دارند. مقامات امنیتی نیز از گراف بلند خشونت‌ها ابراز نارضایتی کرده و می‌گویند که با طرف‌ طالبان و اَمریکا نیز در دوحه سر گرم مذاکراه استند و نگرانی خویش را با هر دو طرف بابت افزایش خشونت‌ها در میان گذاشتند. او می‌گوید دولت جمهوری اسلامی افغانستان آماده‌ای هر نوع همکاری در پروسۀ صلح است و تمام اقشار افغانستان باید خود را در صلح ببینند. او می‌گوید که حکومت برای رسیدن به صلح آمادۀ هر نوع قربانی است و نباید این موضوع سبب شود تا گروه‌های مخالف از وضعیت استفاده نموده، اهداف شوم خویش را بر شهروندان افغانستان بقبولانند.
یکی از بحث‌های مهم اینست که پیچیدگی پروسۀ صلح افغانستان به صورت واحد بدست افغان‌ها نیست و کشورهای زیادی در این پروسه دخیل استند و خواهان ایجاد منافع ملی خود در این روند می‌باشند. سیاسیون کشور چه درون نظام و چه در بیرون از نظام باید برای رسیدن به صلح پایدار با هم از نزدیک کار نمایند و نگذارند تا گروه‌ها، کشورها و افراد مشخص سرنوشت آیندۀ شان را بدست بگیرند. برای سیاسیون است تا از وضعیت موجود به نفع کشور استفاده نمایند و نگذارند تا تاریخ دوباره تکرار شود و  باز برگردیم به عقب و از صفر شروع نماییم. نشست پیش‌روی استانبول می‌تواند به عنوان یک نقطۀ قوت برای سیاست‌مداران بدل شود تا تمام خواست‌های شان را واحد ساخته و برای منافع علیای کشور برنامه‌ریزی نمایند. این برنامه‌ریزی می‌تواند برای نسل‌های آینده الهام‌بخش بوده و دیگر اجازه فعالیت به گروه‌ها، افراد و کشورهای بیگانه ندهند.
با توجه به آنچه در بالا نگاشته شد و اطلاعات امنیتی نشان می‌دهد، بعد از توافق‌نامۀ صلح ایالات متحدۀ اَمریکا با گروه طالبان، 24 درصد حملات گروه طالبان بر شهروندان و نیروهای امنیتی و دفاعی کشور افزایش یافته است. بناءً توقع می‌رود تا شهروندان و حکومت در یک صف واحد قرار بگیرند و نگذارند تا گروه طالبان با جنگ و دهشت باعث ایجاد رعب و وحشت شوند. حمایت شهروندان از نیروهای امنیتی و دفاعی کشور می‌تواند، برای این نیروها امید و انگیزه ببخشد تا بتوانند بهتر از مقدسات کشور دفاع نمایند.
نهادهای دفاعی و امنیتی کشور ستون پایه هایی اند که ثبات نظام بر آنها استوار می باشند و بدون این نهادها و نیروها کشور نمی تواند سرپای خودش ایستاد شده و در برابر تهدیدها و تهاجم دشمنان خارجی و داخلی مقاومت کند. نیروهای دفاعی و امنیتی هستند که شبانه روز از استقلال، تمامیت ارضی و حاکمیت ملی کشور دفاع می کنند تا مردم افغانستان در راحتی و آرامش به سر ببرند.
همه شاهد هستیم که گروه های تروریستی در سراسر کشور فعالیت دارند و از هر فرصت و زمینه‌ای برای برهم زدن امنیت و آرامش کشور بهره می برند. در طی یک سال هزاران حمله تروریستی و تهاجمی دشمن در سراسر کشور انجام می شود و بسیاری از مناطق و ولسوالی ها در معرض تهدید قرار می گیرد؛ اما با این حال شهروندان کشور در شهرها و روستاها می توانند به کار و زندگی خود ادامه دهند و تا حدودی از ترس و تهدید دشمنان در امان باشند.
زندگی و آرامش شهروندان مرهون زحمات همیشگی و شبانه روزی نیروهای امنیتی کشور می باشد و به این دلیل مردم همواره قدردان فداکاری های نیروهای امنیتی و دفاعی خواهند بود. امروز بر خلاف سال های قبل ما شاهد تقویت نیروهای دفاعی و امنیتی در عرصه های مختلف بوده ایم. این نشان می دهد که حکومت افغانستان با حمایت جامعه جهانی می کوشد تا نهادهای امنیتی کشور از وابستگی به کشورهای خارج رهایی یافته و با تجربیات مفید و ارزشمندی که در میدان های مبارزه کمایی کرده اند، در آینده تمام امورات دفاعی و امنیتی کشور را خود به عهده بگیرند و این قدرت و توانایی را داشته باشند تا در برابر تهدیدهای موجود به موقع مقابله کرده و توطیه ها و دسیسه های دشمنان را در نطفه خفه کنند.
قدرت نیروهای امنیتی ما در برابر تهاجم سراسری شورشیان و مقابله آنان در برابر بیست گروه تروریستی، بدون شک نمایانگر عزم راسخ و تصمیم قاطع این نیروها در دفاع از امنیت کشور می باشد. این تقابل نشان داد که نیروهای امنیتی ما درصورتی که درست آموزش داده شود و با تجهیزات و امکانات نظامی مدرن مجهز شوند، این توانایی را دارند که تهدیدها و دسیسه ها را خنثا کرده و فرصت هرنوع تحرک را به موقع از دشمنان سلب کنند.
انگیزه و توانایی های نیروهای امنیتی سبب شده که روند اعتماد مردم به این نیروها روز به روز افزایش یابد و حمایت های بیدریغ شهروندان از نیروهای دفاعی وامنیتی هر روز بیشتر گردد.
با این حال این نهادها هنوز هم از برخی نقص ها و کاستی ها رنج می برند که نمی توان از آنها به راحتی چشم پوشی کرد.